Του Μόσχου Λαγκουβάρδουι

ΤΟ ΠΡΩΙ

Το πρωί ξυπνώ με όρεξη να κάνω κάτι. Δεν μ' αρέσει να συνεχίζω την παθητικότητα του ύπνου. Ο ύπνος είναι θάνατος, έλεγε η γιαγιά μου.

Στην Κάλυμνο μ' άρεσε να βλέπω τους βαρκάρηδες , στο λιμάνι, να τακτοποιούν τα πράγματα στις βάρκες τους. Την ίδια τάξη θέλω να έχω και εγώ στα δικά μου πράγματα.

Τα πράγματα συμβολίζουν τον εσωτερικό μας κόσμο. Το πρωί μ' αρέσει να βάζω τάξη στα πράγματά μου. Ίσως έτσι να βάλω τάξη και στις σκέψεις μου.

Το πρώτο πράγμα που ζητάμε το πρωί είναι το φως. Σε κάθε άνθρωπο, κάθε πρωί ξαναγράφεται το βιβλίο της Γενέσεως: " "η δε γη ην αόρατος και ακατασκεύαστος και σκότος επάνω της αβύσσου, και πνεύμα θεού επεφέρετο επάνω του ύδατος."

Μ' αρέσει ο στίχος της προοιμιακής προσευχής: "Της κλίνης και του ύπνου εξεγείρας με , Κύριε, τον νουν μου φώτισον και την καρδίαν μου άνοιξον, εις το υμνείν σε...."

Τον νουν μου φώτισον!

mlvardospot.blogspot.com