Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Ο δρόμος που περνούσε μπροστά από το σπίτι του παππού μου Αγγελάκη, στην ορεινή Δεσκάτη, οδηγούσε στην πόρτα της εκκλησίας των πολιούχων Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, στην κεντρική πλατεία.
Το χειμώνα όταν έπεφτε πολύ χιόνι, έκλειναν οι αυλόπορτες στο δρόμο του παππού μου και σε όλες τις αυλόπορτες της μικρής πόλης. Ο παππούς μου ξυπνούσε πρωί και με το φτυάρι άνοιγε το δρόμο για να πάει στην εκκλησία. Έτσι ο δρόμος ήταν ελεύθερος και για αυτούς που είχαν τις κατοικίες τους στο δρόμο του παππού και σ’ αυτούς που έρχονταν από τους δρόμους που διασταυρώνονταν με το δρόμο του παππού.
Η σκηνή του παππού μου που ανοίγει το δρόμο είναι χαραγμένη μέσα στην ψυχή μου από τα παιδικά μου χρόνια και δεν την ξεχνώ ποτέ. Τυχαίνει το άνοιγμα του δρόμου του παππού να είναι μια εικόνα πώς με έναν άνθρωπο, σύμφωνα με τη Γραφή ανοίγει ο δρόμος της σωτηρίας του ανθρώπου,
Δι ενός ανθρώπου, του παλαιού ανθρώπου, του Αδάμ, εισήλθε η αμαρτία στην ανθρωπότητα και δι’ ενός ανθρώπου, του νέου ανθρώπου, του Θεανθρώπου Ιησού, ήλθε η σωτηρία στην ανθρωπότητα.
Επειδή κάθε στιγμή του χρόνου, μπορεί να είναι η τελευταία για την ανθρωπότητα, κάθε άνθρωπος, μπορεί να είναι ο τελευταίος άνθρωπος, αυτός που θα κλείσει την πόρτα του λεωφορείου, που μας πηγαίνει στον ουρανό.
Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή. Αυτός που έρχεται σε μένα δεν θα τον βγάλω έξω, λέει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Αυτός που ακολουθεί το Χριστό ,ανοίγει το δρόμο προς την εκκλησία, στην ανθρωπότητα. Αυτός σκέφτεται και πράττει όπως ο Χριστός. Η ενέργειά του είναι του Χριστού. Αυτός ενεργεί ως σύνολο και μαζί του η ανθρωπότητα ενεργεί ως σύνολο. Το πνευματικό του σώμα είναι το πνευματικό σώμα της ανθρωπότητας. Αν ένας άνθρωπος σκέφτεται ως σύνολο, όλη η ανθρωπότητα σκέφτεται ως σύνολο. Αν ένας άνθρωπος δεν σκέφτεται ως σύνολο, εμποδίζει την ανθρωπότητα να σκέφτεται ως σύνολο. Θα μου πείτε, πως την εμποδίζει, μήπως η ανθρωπότητα περνάει απ΄ το δρόμο του.
Κι όμως, θα σας έτυχε να ακούσετε πως το άδικο εναντίον ενός ανθρώπου είναι άδικο εναντίον της ανθρωπότητας. Κάθε άνθρωπος μπορεί να αδικείται με τον τρόπο που αδικείται ο ένας άνθρωπος. Και στη νομική επιστήμη κάθε άνθρωπος δικαιούται όταν αδικείται να καταφύγει στο δικαστήριο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αλίμονο, αν περίμενε το δικαστήριο να αδικηθούν όλοι οι άνθρωποι στη γη , για να υπερασπιστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν θα υπήρχε δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου