ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Θα ήμουν πολύ δυστυχισμένος, αν δεν είχα κανέναν ως πρότυπο, να ακούω τα λόγια του και να με ενθαρρύνουν, να με ενισχύουν, να μη παρηγορούν.

Είναι πολύ δυστυχισμένος αυτός που θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο από όλους. Ο υπερήφανος άνθρωπος νιώθει μόνος, ξένος προς όλους, ακόμα κι απ' τον εαυτό του. Ο εαυτός του υπερήφανου ζητάει κι αυτός τον άνθρωπο που του μοιάζει, αλλά δεν τον βρίσκει ούτε στη γη ούτε στον ουρανό. Η μοναξιά αυτή δεν είναι τίποτε άλλο παρά η Κόλαση.

Τόσο μας ενοχλούν οι άνθρωποι που δεν μας μοιάζουν, συμπεραίνει ο Σεφέρης διηγούμενος την ιστορία του λακού ζωγράφου Θεόφιλου, που του τράβηξαν τη σκάλα και έπεσε ψηλά από τον τοίχο την ώρα που ζωγράφιζε. Ο Θεόφιλος δεν έμοιαζε με κανέναν. Ήταν ντυμένος με την εθνική ενδυμασία των Ελλήνων, όταν οι πάντες την είχαν εγκαταλείψει, και ντυθεί με τα φράγκικα.

Η Γραφή λέει για τον υπερήφανο άνθρωπο ότι θα ταπεινωθεί και πράγματι ταπεινώνεται κάθε στιγμή. Δεν ζήτησε την ευλογία του Θεού και έμεινε ο οίκος του έρημος.

Η υπερηφάνεια μετέτρεψε σε διάβολο τον άγγελο του φωτός, τον εωσφόρο. Αυτό που είναι βδέλυγμα στο Θεό είναι η ανυπακοή του υπερηφάνου. Ο Απόστολος έγραψε στους Εφεσίους:

"Ήσαστανκι εσείς άλλοτε πνευματικά νεκροί εξαιτίας των πααπτωμέατων και των αμαρτιών σας. Ζούσατε τότε με τις απαιτήσεις αυτού εδώ του κόσμου, υπακούοντας στον άρχοντα των πονηρών δυνάμεων που βρίσκονται ανάμεσα σε ουρανό και γη, στο σατανικό πνεύμα που εξακολουθεί να εξουσιάζει όσους δεν υπακούν στο Θεό. Έτσι σαν κι αυτούς ζήσαμε κάποτε κι εμείς όλοι: είμασταν δούλοι στις επιθυμίες μας και κάναμε ό,τι ΄ήθελε το αμαρτωλό εγώ μας.

Τα λόγια αυτά δίνουν μια εικόνα του υπερηφάνου, ένα παράδειγμα προς αποφυγήν