Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Μήπως ξεχάσαμε εντελώς τον ενθουσιασμό. Μήπως πρέπει , έστω και με το ζόρι, να θυμηθούμε πως υπάρχει ενθουσιασμός, δηλαδή "θεϊκή δύναμη". "Θα σας δώσω τη δύναμη, να πατάτε επάνω όφεων και σκορπίωνν και σε όλη τη δύναμη του εχθρού και να μη σας βλα΄φτει, είπε ο Κϋριος τους Μαθητές Του. Για να αφήσουμε ελεύθερο τον ενθουσιασμό να έρθει στην ψυχή μας, πρέπει να εξαλείψουμε από αυτήν όλα τα ενθυμήματα των παθών. Το πάθος επαναλαμβάνεται κάθε φορά που το θυμόμαστε. Ζητείται και δοθήσεται υμίν. Ας ζητήσουμε ενθουσιασμό, πώς θυμόμαστε κάθε φορά τον καφέ που μας τονώνει, ας ζητήσουμε και τον ενθουσιασμό. Ας αρχίσουμε απ' τα πιο κοινά πράγματα. Να μην κάνουμε τίποτε χωρίς καλή διάθεση. Η καλή μέρα απ΄ το πρωί φαίνεται. Το πρωί είναι η αρχή της κάθε μέρας. ΣΤην αρχή ας βάλουμε ενθουσιασμό. Να θυμηθούμε την υποθετική φιλοσοφία, που μας προτείνει ο Απόστολος Παύλος, όταν λέει "και οι κλαίοντες ως μη κλαίοντες". Αν κάνουμε κάτι σαν να είμαστε ενθουσιασμένοι γι' αυτό , θα είμαστε ενθουσιασμένοι. Η ψυχή δεν παρατηρεί τις προθέσεις. Βλέπει τα αποτελέσματα και εύκολα δέχεται ότι γίνονται από πρόθεση. Ένα παράδειγμα: Το χαμόγελο. Χαμογελώντας με τα ενοχλητικά πράγματα, παύουν να μας ενοχλούν. Αυτό είναι το "ιαπωνικό χαμόγελο", να χαμογελάμε όταν κάτι μας ενοχλεί. ΟΙ Ιάπωνες το θεωρούν αγένεια, όταν δεν χαμογελάμε με τα θλιβερά πράγματα. .Εμείς οι Έλληνες, θα το λέγαμε "πονεμένο χαμόγελο" που δείχνει"ταπείνωση". Ο ταπεινός άνθρωπος χαμογελάει στη λύπη του! Και πρώτα από όλα, λιγότερη ή καθόλου τηλεόραση. Η γνώμη μου είναι να την πετάξουμε στην αποθήκη ή στα σκουπίδια. Εγώ έχω κάνει κάτι καλύτερο: δεν έχω καθόλου τηλεόραση. Για μένα είναι σαν να μην υπάρχει. Ούτε εφημερίδες υπάρχουν για μένα. Καλύτερα να μην υπήρχε ούτε υπολογιστής. Να ζω στην παλιά εποχή. Άλλωστε εκεί ανήκω. Είμαι παλιός. Στην Κάλυμνο τους γέρους τους λένε "παλιούς". Θα πάω στην "παλιά"μου, σημαίνει "θα πάω στη γιαγιά μου"! Οι Ιάπωνες όπως εμείς αγαπάμε τα καινούρια και τα γυαλιστερά πράγματα, αυτοί αγαπούν τα παλιά και τα φθαρμένα. Δεν ξέρω γιατί το κάνουν. Εμείς αγαπάμε τα παλιά, από ταπείνωση, που μας φέρνει κοντά σε κάθε πονεμένο. Ο Χριστός είναι κοντά στον πονεμένο άνθρωπο! mlvardospot.blogspot.com
Μήπως ξεχάσαμε εντελώς τον ενθουσιασμό. Μήπως πρέπει , έστω και με το ζόρι, να θυμηθούμε πως υπάρχει ενθουσιασμός, δηλαδή "θεϊκή δύναμη". "Θα σας δώσω τη δύναμη, να πατάτε επάνω όφεων και σκορπίωνν και σε όλη τη δύναμη του εχθρού και να μη σας βλα΄φτει, είπε ο Κϋριος τους Μαθητές Του.
Για να αφήσουμε ελεύθερο τον ενθουσιασμό να έρθει στην ψυχή μας, πρέπει να εξαλείψουμε από αυτήν όλα τα ενθυμήματα των παθών. Το πάθος επαναλαμβάνεται κάθε φορά που το θυμόμαστε.
Ζητείται και δοθήσεται υμίν. Ας ζητήσουμε ενθουσιασμό, πώς θυμόμαστε κάθε φορά τον καφέ που μας τονώνει, ας ζητήσουμε και τον ενθουσιασμό. Ας αρχίσουμε απ' τα πιο κοινά πράγματα. Να μην κάνουμε τίποτε χωρίς καλή διάθεση.
Η καλή μέρα απ΄ το πρωί φαίνεται. Το πρωί είναι η αρχή της κάθε μέρας. ΣΤην αρχή ας βάλουμε ενθουσιασμό. Να θυμηθούμε την υποθετική φιλοσοφία, που μας προτείνει ο Απόστολος Παύλος, όταν λέει "και οι κλαίοντες ως μη κλαίοντες".
Αν κάνουμε κάτι σαν να είμαστε ενθουσιασμένοι γι' αυτό , θα είμαστε ενθουσιασμένοι. Η ψυχή δεν παρατηρεί τις προθέσεις. Βλέπει τα αποτελέσματα και εύκολα δέχεται ότι γίνονται από πρόθεση. Ένα παράδειγμα: Το χαμόγελο. Χαμογελώντας με τα ενοχλητικά πράγματα, παύουν να μας ενοχλούν.
Αυτό είναι το "ιαπωνικό χαμόγελο", να χαμογελάμε όταν κάτι μας ενοχλεί. ΟΙ Ιάπωνες το θεωρούν αγένεια, όταν δεν χαμογελάμε με τα θλιβερά πράγματα. .
Εμείς οι Έλληνες, θα το λέγαμε "πονεμένο χαμόγελο" που δείχνει"ταπείνωση". Ο ταπεινός άνθρωπος χαμογελάει στη λύπη του!
Και πρώτα από όλα, λιγότερη ή καθόλου τηλεόραση. Η γνώμη μου είναι να την πετάξουμε στην αποθήκη ή στα σκουπίδια. Εγώ έχω κάνει κάτι καλύτερο: δεν έχω καθόλου τηλεόραση. Για μένα είναι σαν να μην υπάρχει. Ούτε εφημερίδες υπάρχουν για μένα.
Καλύτερα να μην υπήρχε ούτε υπολογιστής. Να ζω στην παλιά εποχή. Άλλωστε εκεί ανήκω. Είμαι παλιός. Στην Κάλυμνο τους γέρους τους λένε "παλιούς". Θα πάω στην "παλιά"μου, σημαίνει "θα πάω στη γιαγιά μου"!
Οι Ιάπωνες όπως εμείς αγαπάμε τα καινούρια και τα γυαλιστερά πράγματα, αυτοί αγαπούν τα παλιά και τα φθαρμένα. Δεν ξέρω γιατί το κάνουν. Εμείς αγαπάμε τα παλιά, από ταπείνωση, που μας φέρνει κοντά σε κάθε πονεμένο. Ο Χριστός είναι κοντά στον πονεμένο άνθρωπο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου