Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
"Υπάρχουν πολλοί δρόμοι σωτηρίας. Την ασθένειαν ηρετισάμην" (διάλεξα) ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ
Αξίζει να εξετάζουμε τον εαυτό μας, αν είμαστε δόκιμοι στην πίστη μας στο Χριστό ή είμαστε αδόκιμοι. Το κριτήριο είναι το νόημα που δίνουμε στις θλίψεις, αν είναι ατυχίες ή αν είναι ο δρόμος που μας οδηγεί στη σωτηρία. Η Εκκλησία θεωρεί τις θλίψεις ως δοκιμασίες, για την πίστη των χριστιανών.
Με πολλές θλίψεις πρέπει να εισέλθουμε στη βασιλεία του Θεού. Άρα οι θλίψεις δεν είναι ατυχίες, αλλά είναι αυτό το υλικό της ζωής. Εξαρτάται από εμάς, αν το θεωρούμε ως ένα παιδευτικό στάδιο της κάθαρσης από τα πάθη, που μας εκπαιδεύει, για να προχωρήσουμε στην πορεία προς τα επόμενα στάδια του φωτισμού και της ένωσης με το Θεό. Αν δούμε έτσι τις δοκιμασίες, θα είμαστε δόκιμοι. Διαφορετικά, αν τις θεωρούμε ως ατυχίες και δεν βλέπουμε κανένα νόημα στη ζωή μας με αυτές, θα είμαστε αδόκιμοι.
Μια δοκιμασία που συναντάμε συχνά είναι της πίστης στην ενοίκηση του Χριστού. Πιστεύουμε ότι ο Κϋριος ημών Ιησούς Χριστός είναι ο Θεός και ότι κατοικεί μέσα στον άνθρωπο. Αυτό σημαίνουν τα λόγια, «όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσθε.» Αν δεν πιστεύουμε είμαστε αδόκιμοι στην πίστη μας στο Χριστό και στην Εκκλησία Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου