Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Σε ένα μοναστήρι , ανάμεσα στους προσκυνητές ήταν και ένας αξιωματούχος του κράτους, που δεν του άρεσε επειδή στην «Τράπεζα» τον έβαλαν να καθίσει μαζί με τους άλλους και είπε στον ηγούμενο,
-ξέρετε, ποιος είμαι;
-Δεν ξέρω, απάντησε ήσυχα ο ηγούμενος. Κι εσύ με κόπο βγάζεις το ψωμί σου.
Στην Ορθοδοξία η ταπείνωση είναι η μεγαλύτερη αρετή, ενώ η υπερηφάνεια είναι η μεγαλύτερη αμαρτία. Για να πάμε κοντά στο Χριστό, πρέπει να διώξουμε την υπερηφάνεια. Στην ταπείνωση αποδίδουμε κάθε χάρισμα στο Θεό. Ό,τι έχουμε είναι του Θεού. Γιατί θα φερόμαστε, σαν να μην λάβαμε τα χαρίσματα απ΄ το Θεό; Τι έχουμε που δεν το λάβαμε απ΄ το Θεό.
Κατά την είσοδο του Ιησού στην Ιερουσαλήμ, Ο άρχοντας Ζακχαίος δεν φέρεται καθόλου ως άρχοντας, αλλά ως ένας ταπεινός άνθρωπος. Αναγνωρίζει ότι είναι μικρός στο ανάστημα και ανεβαίνει επάνω στη συκομουριά, για να μπορέσει να δει τον Ιησού. Οι άλλοι άρχοντες πηγαίνουν μπροστά - μπροστά, όπως κάνουν όλοι οι υπερήφανοι άνθρωποι, επειδή αγαπούν τις πρωτοκαθεδρίες.
Ο Ιησούς δεν πηγαίνει στο σπίτι κάποιου άρχοντα να μείνει, αλλά πηγαίνει στο σπίτι του ταπεινού Ζακχαίου.
Δεν έχει ο κόσμος τα ίδια κριτήρια με τον πνευματικό άνθρωπο. Ο κόσμος θεωρεί αρετή την υπερηφάνεια, η οποία είναι βδέλυγμα στο Θεό και πρέπει να την διώχνουμε από πάνω μας. Ο κόσμος θεωρεί υποτίμηση και υποβάθμιση την ταπείνωση, που είναι η βάση της πνευματικής ζωής. .
«Έλθετε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς. Ο γαρ ζυγός χρηστός και το φορτίον μου ελαφρύ.» λέει ο Ιησούς.
Αυτός που θέλει να είναι με τον Ιησού, είναι ταπεινός .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου