ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ

 Oμολογία πίστεως

Και αν ακόμα θέλουμε να λέμε ψέματα στον εαυτό μας, το Θεό κανείς δεν τον εξαπατά. Ο Θεός μας βλέπει.

Πώς ομολογούμε πίστη στο Χριστό . Εξωτερικά ομολογώ πίστη στο Χριστό, φορώντας το σταυρό μου, κάνοντας

το σημείο του σταυρού, συμμετέχω στις συνάξεις των πιστών στην εκκλησία. Κρατώ πάντα στο χέρι μου το

Ευαγγέλιο και το έχω σαν φυλαχτό. Μέσα μου δοξάζω και ευχαριστώ το Θεό για τις ευεργεσίες του σ’ εμένα.

Η πρώτη δημόσια ομολογία έγινε, δια του αναδόχου, κατά την εισδοχή μου ως μέλους της Εκκλησίας με το

βάπτισμα αλλά και κατόπιν με τη συμμετοχή μου στη Θεία Λειτουργία. Και σε κάθε περίπτωση, όταν ζητώ τη

βοήθεια του Χριστού, σε κάθε προσευχή βεβαιώνομαι ότι πιστεύω στο Χριστό. Προσευκταίον μάλλον ή

αναπνευστέoν, λέει ο Άγιος Γρηγόριος ο θεολόγος. Η προσευχή είναι αναγκαία για την ψυχή όπως είναι η

αναπνοή για το σώμα.

Η νοερά προσευχή, η προσευχή του ονόματος του Ιησού Χριστού είναι διαρκής ομολογία της πίστεως στο

Χριστό. Η προσευχή δεν είναι λόγος κενός. Η προσευχή είναι χάρη του Θεού, που γίνεται αισθητή κάθε φορά

που προσευχόμαστε. Η προσευχή διαμορφώνει τόσον τον προσευχόμενο, όσο και το περιβάλλον, που εκλέγει

ώστε να συμφωνεί με την επικοινωνία μας με το Θεό.

Η ψυχή μας νιώθει την ευλογία του Θεού ακόμα και στην άψυχη ύλη. Δεν είναι τα ίδια υλικά αντικείμενα μετά

την ομολογία της πίστεως με την προσευχή. Έχουν φωτογραφήσει τα μόρια του νερού πριν και μετά την

προσευχή και δεν είναι τα ίδια. Μετά την προσευχή η μορφή τους είναι αρμονική. Ενώ πριν είναι

παραμορφωμένη από τις κηλίδες. Πρέπει πριν από κάθε τι να ζητάμε την ευλογία του Θεού. Πολλοί πιστοί πριν

από κάθε εργασία κάνουν το σταυρό τους. Οι πατέρες τα παλιά χρόνια, χάραζαν το σημείο του σταυρού, πριν

τεμαχίσουν τον άρτο. Ποτέ δεν άρχιζαν το φαγητό τους πριν την προσευχή.

Η ομολογία της πίστεως δίδεται με πολλούς τρόπους Η συμμετοχή μου στη θεία λειτουργία και στις άλλες

ακολουθίες στους ναούς, ανάμεσα στους πιστούς, επιβεβαιώνει την άπαξ δοθείσαν κατά το βάπτισμα

,ομολογία μου στο Χριστό. Σε μένα τον ίδιο η ομολογία δίδεται με την αγάπη μου . Η αγάπη μου είναι αληθινή

Αν η αγάπη μου δεν είναι αληθινή, ο εαυτός μου το ξέρει. Και αν ακόμα θέλουμε να λέμε ψέματα στον εαυτό

μας, το Θεό κανείς δεν τον εξαπατά. Ο Θεός μας βλέπει.

Γνωρίζω ότι πιστεύω στο Χριστό, με την αγάπη μου. Αγαπώ το Χριστό πάνω από όλα και συμμετέχω στα πάθη

Του. Δεν είμαι αδιάφορος. Κάθε φορά που υποφέρω , συμμετέχω στα πάθη του Χριστού. Στον πόνο και στη

χαρά ομολογώ πίστη στο Χριστό. Δοξάζω το Θεό και τον ευχαριστώ κάθε στιγμή για τις μύριες ευεργεσίες του

και τα θαύματά του . Χάριν σ’ αυτά ζω. Δεν ψεύδομαι. Ζω εν Χριστώ. Αναφέρομαι για το κάθετί είς τον της

πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν Ιησούν.

Παντού και πάντα θυμάμαι το Θεό. Δοκιμάζω τον εαυτό μου, για να είμαι βέβαιος, ότι η ζωή μου αρέσει στο

Χριστό. Μελετώ το λόγο του Θεού, για να βεβαιωθώ ότι είμαι πιστός και πόσο είμαι πιστός. Μήπως είμαι

ολιγόπιστος ή κατά φαντασίαν πιστός. Δοκιμάζεσθε αν στέκεστε στην πίστη, συνιστά ο Απόστολος. Δοκιμάζετε

εαυτούς εάν εστήκατε εν τη πίστει.

Στις δοκιμασίες της πίστεως έχω πάντοτε μια απορία: Αφού είμαι βέβαιος ότι ο Χριστός είναι μέσα μου, γιατί

φοβάμαι; Όταν οι Μαθητές του Ιησού φοβήθηκαν στην τρικυμία, ενώ είχαν μαζί τους το Χριστό, ο Ευαγγελιστής

παρατηρεί, ότι δεν είχαν συνειδητοποιήσει το θαύμα του χορτασμού των πεντάκις χιλίων. Τι δεν έχω

συνειδητοποιήσει και φοβάμαι; Ζω εν Χριστώ, αλλά δεν έχω συνειδητοποιήσει ακόμα, ότι ο Χριστός είναι μέσα

μου. Η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί δια παντός, λέει ο Δαβίδ. Η αμαρτία μας χωρίζει απ΄ το Θεό. Η αμαρτία

μου είναι η αιτία του φόβου μου.

mlvardospot.blogspot.com