Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Πώς θα αφήσεις μια μαύρη σκέψη, να σκέφτεται τη σκέψη της, όταν δεν σ’ αφήνει εκείνη;
Πώς δεν θα την εμποδίσεις ή δεν θα την απωθήσεις με
διάφορους τρόπους για να μην τη σκέφτεσαι.
Θα την αφήσεις για να μείνει «ψιλή» σκέψη, χωρίς αίσθημα
φόβου ή επιθυμίας.
Θα την αφήσεις, αν έχεις το νου σου δραστήριο με την Ευχή
και όχι νυσταγμένο, για να δέχεται τις οποιεσδήποτε υποβολές.
Συγκέντρωση είναι η ταπείνωση και η προσοχή του νου στις λέξεις
της Ευχής. Κρατιέσαι γερά από αυτές τις δυο δυνάμεις της χάρης, την ταπείνωση
και την προσοχή του νου στις λέξεις της Ευχής.
Ταπείνωση είναι το θέτειν εαυτόν στην κατώτερη θέση, ώστε να
μην κινδυνεύει, όπως ο βρεγμένος δε φοβάται τη βροχή. Σαν τον παπά που έβαλε
τον εαυτό του μέσα στη λακούβα του δρόμου, για να γίνει μούσκεμα, ώστε να μη
φοβάται τη βροχή. Βάζοντας τον εαυτό σου στην κατώτερη θέση, δεν κινδυνεύεις να
πέσεις, επειδή είσαι ήδη πεσμένος κάτω.
Ένα στοιχείο της ταπείνωσης είναι αυτό, να είσαι στη
χειρότερη θέση (και οι έχοντες γυναίκες, ως μη έχοντες).
Και το άλλο στοιχείο της ταπείνωσης είναι το «επιγράφεσθαι
πάντα τα χαρίσματα τω Θεώ». Και εδώ δεν είσαι αναγκασμένος να εμποδίσεις τη
μαύρη σκέψη και την αφήνεις να σκέφτεται τη σκέψη της, δηλαδή να είναι σκέψη
και να μη γίνεται επιθυμία ή φόβος. Δεν βάζεις καρδιά στην ψιλή σκέψη και την
αφήνεις να είναι ψιλή σκέψη. Δεν βάζεις καρδιά στη σκέψη.
Θυμήσου το ανέκδοτο στο κουρείο μια πόλης του Τέξας στην Αμερική
με τους καμπόϋδες, όταν ένας πιτσιρίκος τρέχοντας φωνάζει από την πόρτα ενός κουρείου;
«Θείε Τζων, θείε Τζων, το σπίτι σας πήρε φωτιά.» Ο άνθρωπο που ξυριζόταν στο
κουρείο αυτό βγαίνει γρήγορα έξω απ΄το κουρείο και τρέχει στο δρόμο με τις σαπουνάδες και την άσπρη πετσέτα στο λαιμό
του. Τρέχοντας στο δρόμο, λέει στον εαυτό του, «γιατί τρέχω. Εγώ δεν έχω σπίτι
ούτε με λένε Τζων.»
Όταν δεν συγκεντρώνουμε όλες τις σκέψεις στον εγκέφαλο
δεχόμαστε κάθε είδους υποβολής, σαν τον «θείο Τζων» του αμερικάνικου ανέκδοτου.
mlvardospot.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου