Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Η μετάνοια είναι έμπρακτη. Στην παραβολή του Ιησού για τον άσωτο υιό, ο άσωτος υιός μετανοεί και εγκαταλείπει τη βόσκηση των χοίρων. Αν μετανοούσε και συνέχιζε την ίδια ζωή, που τον έκανε χοιροβοσκό, η μετάνοιά του, δεν θα ήταν έμπρακτη.
Η έμπρακτη μετάνοια μας αλλάζει ολόκληρη τη ζωή. Ο άνθρωπος που μετανοεί δεν είναι αιχμάλωτος των παθών του. Αυτό είναι το κριτήριο του πάθους, ότι εισέρχεται μέσα στην ψυχή και της στερεί την ελευθερία της. Με το κριτήριο αυτό ξεχωρίζουμε τις δαιμονικές επιρροές από τις άλλες, που δεν μας στερούν την ελευθερία μας.
Το ωραίο τραγουδάκι του Κινούση, «άνθρωποι είμαστε/ και σφάλματα κάνουμε» δεν εννοεί τον αμετανόητο άνθρωπο. Ο αμετανόητος δεν είναι άνθρωπος, αλλά θηρίο ή δαίμονας. Μόνον ο θηριώδης και ο δαιμονισμένος δεν μετανοούν και δεν αγωνίζονται να είναι ελεύθεροι από το πάθος τους.
Είναι πράγματι πολύ σκληρό να μην συγχωρούμε αυτόν που μετανοεί εμπράκτως. Είναι πολύ σκληρή η συμπεριφορά του αδελφού του ασώτου υιού. που δεν συγχωρεί τον αδελφό του,
Ο μετανοημένος με τον αγώνα του με τον εαυτό του «εδαφιεί επί την πέτραν τα έκγονα της Βαβυλώνιας αιχμαλωσίας του», λέει ο Δαβίδ ,
mlvardospot.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου