Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Μακάριος ανήρ ος ουκ επορεύθη εν βουλή ασεβών και εν οδώ αμαρτωλών ουκ έστη και επί καθέδρα λοιμών ουκ εκάθισεν. Ψαλμ.1
Αν αναλογιστεί κανείς τί μπορεί να του συμβεί, θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η ζωή στη γη είναι διάφορα διαμερίσματα της κόλασης, απ΄ το χειρότερο μέχρι το καλύτερο.
Παρόλο που με λίγη προσπάθεια θα μπορούσε από την αρχή, να αποφευχθεί το κακό ή τουλάχιστον να περιοριστεί.
Αλλά λες και ο αρχέκακος διάβολος, η αντίσταση σε κάθε καλό στον κόσμο, δεν θέλει να υπάρξει ο άνθρωπος και από την αρχή διαβάλλει ο αδελφός τον αδελφό: Ο Κάϊν σκοτώνει τον αδελφό του, επειδή τον ζηλεύει. Ο Θεός που αγαπάει τον άνθρωπο, φυλάει και τον Κάϊν, μέχρι που ο ίδιος ο άνθρωπος θα μετανοήσει. ΟΙ αιώνες όμως κυλάνε, και οι απόγονοι του Κάϊν δεν μετανοούν. Ο άνθρωπος γεννήθηκε να είναι ελεύθερος. Για τις δυνάμεις του Καλού, απομένει μόνο η πειθώ.
Οι Μαθητές του Ιησού ζητούν από τον Κύριο, να τους επιτρέψει να πέσει φωτιά απ΄ τον ουρανό, να κάψει τα ζιζάνια, αλλά ο Κύριος τους λέει, αφήστε τα ζιζάνια, μήπως μαζί με αυτά καεί και ο καλός σπόρος.
Με κάθε γενιά και με κάθε άνθρωπο επαναλαμβάνεται η αρχή του κόσμου. Η Αγία Γραφή είναι ψυχογραφία του κάθε ανθρώπου και της κάθε γενεάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου