Η ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

 Η ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ

Το μικρό το αγαπάμε πιο πολύ οι Έλληνες σε όλα. Έχουμε ξεχωριστή λέξη για το ωραίο στο μικρό. Το ωραίο στο μικρό λέγεται "χαριτωμένο". Όλη η δόξα όλη η χάρη! Ακόμα και στο φαγητό το μικρό, ο μεζές, είναι προτιμότερος από ένα παραγεμισμένο πιάτο. Η συντομία σε ό,τι κάνουμε δεν κουράζει όπως το πολύ. Το πολύ προκαλεί απέχθεια. Θυμάστε το στίχο του δημοτικού τραγουδιού, "Μπιζέρισα, μωρ' μάνα, μαντήλια να κεντώ."

Ακόμα και στο φαγητό, η λιγοφαγία είναι προτιμότερη απ΄ την πολυφαγία. Πώς να τρώμε, άραγε, λίγο; 'Ενας τρόπος είναι να μην αφήνουμε το στομάχι άδειο για πολύ, για να μην πέφτουμε κατόπιν ασυγκράτητοι στο φαγητό. Ένα παράδειγμα, αντί να τρώμε ένα πορτοκάλι στην "καθισιά", να τρώμε ένα "φιλί" ή μερικές ρόγες σταφύλι, κάθε φορά, για να "σπάμε" την πείνα. Τα φρούτα μπορούμε, ίσως, να τα τρώμε έτσι. Δεν εμπίπτουν στα "τσιμπολογήματα". Ένα κομματάκι φρούτο, δεν είναι όπως τα γλυκά, οι πίτες, τα κουλούρια κ.ά.

Ακόμα και στη φιλοσοφία και στην Τέχνη το μικρό είναι πιο ωραίο από το μεγάλο. Η αγάπη του μικρού, είναι αρετή των Ελλήνων.

Παραθέτουμε ένα ποίημα του Καβάφη, που δείχνει ότι οι Έλληνες

αγαπάνε το μικρό και το θεωρούν στοιχείο του καλαίσθητου και του χαριτωμένου. Η συντομία του ύφους είναι ένα από τα στοιχεία του ωραίου. Όταν ένας έβγαλε λόγο και άρεσε σ' αυτούς που τον άκουσαν, του είπαν: "Δεν ξέρουμε, τί είπες. Αλλά είπες λίγα."

Παραθέτουμε ένα ποίημα του Καβάφη, για την προτίμηση του μικρού:

Φιλέλλην

Την χάραξι φρόντισε τεχνικά να γίνει.

Έκφρασις σοβαρή και μεγαλοπρεπής.

Το διάδημα καλύτερα μάλλον στενό·

εκείνα τα φαρδιά των Πάρθων δεν με αρέσουν.

5

Η επιγραφή, ως σύνηθες, ελληνικά·

όχ’ υπερβολική, όχι πομπώδης —

μην τα παρεξηγήσει ο ανθύπατος

που όλο σκαλίζει και μηνά στην Ρώμη —

αλλ’ όμως βέβαια τιμητική.

10

Κάτι πολύ εκλεκτό απ’ το άλλο μέρος·

κανένας δισκοβόλος έφηβος ωραίος.

Προπάντων σε συστήνω να κοιτάξεις

(Σιθάσπη, προς θεού, να μη λησμονηθεί)

μετά το Βασιλεύς και το Σωτήρ,

15

να χαραχθεί με γράμματα κομψά, Φιλέλλην.

Και τώρα μη με αρχίζεις ευφυολογίες,

τα «Πού οι Έλληνες;» και «Πού τα Ελληνικά

πίσω απ’ τον Ζάγρο εδώ, από τα Φράατα πέρα».

Τόσοι και τόσοι βαρβαρότεροί μας άλλοι

20

αφού το γράφουν, θα το γράψουμε κι εμείς.

Και τέλος μη ξεχνάς που ενίοτε

μας έρχοντ’ από την Συρία σοφισταί,

και στιχοπλόκοι, κι άλλοι ματαιόσπουδοι.

Ώστε ανελλήνιστοι δεν είμεθα, θαρρώ.

[1906, 1912*]

mlvardospot.blogspot.com

Όλες οι αντιδράσεις:

2ELeni Deré και Mihail Mamaloudis