Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ
Ρώτησε κάποτε ένας προσκυνητής στο Άγιο Όρος ένα μοναχό, τί κάνουν μόνοι στα βουνά. Δεν κάνουμε κατάχρηση του κόσμου, απάντησε ο μοναχός.
Τί σημαίνει αυτό, ξαναρώτησε ο προσκυνητής.
Σημαίνει ότι έχουμε διάκριση, και σεβασμό στα πράγματα. ΌΛα για μας είναι του δώρα του Θεού.
Κι όμως είναι απλό. Ό,τι κι αν δούμε, και ένα απλό φυλλαράκι στο δρόμο, αν το κοιτάμε με αγάπη, γίνεται για μας μοναδικό. Κάποιος είναι πως τα πράγματα είναι μοναδικά επειδή δεν επαναλαμβάνονται!
Κανένα άλλο πράγμα δεν μπορούμε να το διακρίνουμε ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα ομοειδή πράγματα, παρά μόνο το ανθρώπινο πρόσωπο, λόγω της έκφρασής του!
Ούτε σώμα του ανθρώπου ούτε μέλη, όσο ωραίο κι αν είναι, χάνεται μέσα στην απροσωπία του.
Κι όμως είναι τόσο μικρή η διαφορά ανάμεσα στα πρόσωπα! Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η διαφορά του ενός προσώπου από το άλλο δεν είναι υλική, αλλά είναι πνευματική. Είναι διαφορά σ' αυτό που ονομάζουμε έκφραση.
Οι δημιουργοί της Τέχνης μπορούν δίνοντας έκφραση μπορούν να κάνουν και ένα αντικείμενο να έχει πρόσωπο και να το ξεχωρίζουμε ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα ομοειδή πράγματα ή ζώα. π.χ. ένα άλογο του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου ξεχωρίζει από όλες τις ζωγραφιές αλόγων του κόσμου!
Σήμερα κοίταζα με προσοχή την έκφραση των προσώπων που συνάντησα στο δρόμο. Η διάκριση είναι η σπουδαιότερη ίσως αρετή στη ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία. Θέλει ησυχία για να λειτουργήσει. Στην κίνηση του δρόμου δε λειτουργεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου