Συζητήσεις και αργολογία

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ KAI ΑΡΓΟΛΟΓΙΑ

Αν αγαπάς τις «φιλικές» συζητήσεις να τις αποφεύγεις για να μη χαλάσεις τις φιλίες σου. Κατά την Χριστιανική Διδασκαλία η συζήτηση είναι αμαρτία και ονομάζεται «αργολογία». Στα μοναστήρια δεν πηγαίνουμε για να ακούσουμε τις συζητήσεις ή για να λάβουμε μέρος σ’ αυτές. Στα μοναστήρια οι μοναχοί έχουν «κανόνα» να μένουν σιωπηλοί και να απαντούν μόνο αν ερωτηθούν για κάτι συγκεκριμένο. Αν τους ζητήσεις κάτι π.χ. νερό θα σου φέρουν αμέσως ένα καθαρό ποτήρι γεμάτο νερό. Συζητήσεις περί ανέμων και υδάτων δεν επιτρέπονται στους μοναχούς και οι προσκυνητές σέβονται τον κανόνα τους και μένουν σιωπηλοί με ανοιχτά τα αυτιά τους, για να ακούσουν κάποιο λόγο Θεού.

Στα μοναστήρια διδάσκεται κανείς με τη σιωπή. Άλλωστε η σιωπή, κατά την Ορθόδοξη Χριστιανική Παράδοση είναι «η γλώσσα των τελείων». Στη βασιλεία των Ουρανών δεν έχουν ανάγκη του λόγου. Ακόμα και η πνευματική νοερά προσευχή σωπαίνει., Ένας  Γέροντας, όταν τον ρώτησαν γιατί σωπαίνει, ενώ οι προσκυνητές έρχονται να ακούσουν λόγο Θεού, απάντησε  αν δεν κατάλαβαν τη σιωπή ούτε τα λόγια θα καταλάβαιναν.

Στα δικαστήρια όταν μια υπόθεση δικάζεται δεν λένε «η υπόθεση δικάζεται», αλλά η υπόθεση συζητείται ενώπιον του δικαστηρίου. Οι συζητήσεις γίνονται πάντοτε με φανερή ή σιωπηλή «αντιδικία». Γι’ αυτό, στην πραγματικότητα οι συζητήσεις δεν είναι «φιλικές» κι αν αρχίζουν φιλικά καταλήγουν σε εχθρότητα. Άλλωστε είναι γνωστή εμπειρία, το αίσθημα αυτό που νιώθει κανείς μετά τις συζητήσεις, ένα αίσθημα πνευματικής ένδεια. Σαν να ξόδεψε κανείς στα χαμένα «ψυχική ή πνευματική ενέργεια».

Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι το πνεύμα της φιλίας είναι του Θεού και όχι του κόσμου. Οι φίλοι δε συζητούν και μόνο «κουβεντιάζουν». Στην κουβέντα υπάρχει «σύμπνοια», η οποία δεν υπάρχει σ’ αυτούς που συζητούν. Απόφευγε , λοιπόν, την αργολογία. Το Ευαγγέλιο λέει, πως θα δώσουμε λόγο για κάθε μάταιη λέξη. Από τα λόγια σου θα δικαιωθείς και από τα λόγια σου θα καταδικαστείς.

mlvardospot.blogspot.com