Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
"Εμνήσθην του Θεού και ευφράνθην." Δαβίδ
Μεγάλη αγάπη για το Θεό και για τα πλάσματα του Θεού είχε ο Δαβίδ. Όλοι οι ψαλμοί του υμνούν τη Φύση και το Δημιουργό της. Ένιωθε χαρά με ό,τι θύμιζε την παρουσία του Θεού στη ζωή του.
Έγώ ένιωθα χαρά με τους κήπους του αγαπημένου μου παππού Αγγελάκη, εκ Δεσκάτης Γρεβενών. Είχε δημιουργήσει δυό κήπους έναν δενδρόκηπο και έναν λαχανόκηπο, στην αυλή του σπιτιού του, στην κωμόπολη της Δεσκάτης.
Το επάγγελμά του ήταν του τσαγκάρη, αλλά η κρυφή χαρά του ήταν οι κήποι Δεν ήμουν σε θέση να καταλάβω, ότι η αγάπη του για τη Φύση ήταν αγάπη του Θεού. Την ημέρα μιλούσε για τα δέντρα και του κήπους και τη νύχτα θαύμαζε τον έναστρο ουρανό.
Η πνευματική εμπειρία του Θεού της λατρείας του Θεού με την αγάπη της Δημιουργίας ίσως ήταν η αφορμή να συνδέσω γι εγώ το Θεού με την ομορφιά. Μπορώ να πω ότι έγινα πιστός χάρις στον παππού μου. Όταν έφυγε κάθε φορά που έβλεπα κάτι ωραίο στη Φύση, ερχόταν στο μυαλό μου η μορφή του παππού.
Έτσι μοιάζει και η αίσθηση της παρουσίας του Θεού. Δοξάζουμε το Θεό σε κάθε τι ωραίο, που υπάρχει. Οι Άγιοι δεν ελάτρευσαν την κτίση, αλλά τον Κτίσαντα, λέει ο Δαβιδ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου