Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Ποια είναι η σχέση ανάμεσα στο άγχος και στην ταπείνωση; Μπορούμε, άραγε να διώχνουμε το άγχος με την ταπείνωση. Μπορούμε να αποκτήσουμε ταπείνωση με τις δικές μας προσπάθειες;
Για να είμαστε ταπεινοί πρέπει να αγαπάμε αυτόν για τον οποίο θέλουμε να είμαστε ταπεινοί. Να μην θέλουμε , να πληγώνουμε το Θεό με την υπερηφάνειά μας. Θέλουμε πάντα να είμαστε αρεστοί στο Θεό.
Όταν μας βρίσκει κάποιος κίνδυνος για τη ζωή μας, βγαίνει από τα βάθη της ψυχής μας εντελώς αυθόρμητα η κραυγή «σώσε με». Αυτό δείχνει ότι έχουμε από πριν την βεβαιότητα ότι ο Θεός είναι ο ουράνιος Πατέρας μας.
Θυμάμαι τη χαρά που ένιωθα με τα λόγια αυτά του τυφλού γέροντα στο μοναστήρι του στην Κάλυμνο, «Στον ουρανό, Μόσχο μου , Γίνεται μεγάλη χαρά , επί ενός αμαρτωλού μετανοούντος.»
Όταν είμαστε περήφανοι πρέπει να κάνουμε γρήγορα ό,τι μπορούμε για να διώξουμε αυτό το πάθος. Η υπερηφάνεια πιθανόν να είναι αυτό που η Καινή Διαθήκη ονομάζει «βδέλυγμα της ερημώσεως».
Η υπερηφάνεια καταλαμβάνει μέσα μας τη θέση που είναι για το Θεό. Καταλαμβάνει τον άγιο τόπο μέσα μας, ενώ η θέση της είναι με το διαβολο, διότι είναι γέννημα του διαβόλου.
Όταν δείτε, λέει η Καινή Διαθήκη, το βδέλυγμα της ερημώσεως, να στέκεται στον άγιο τόπο που είναι του Θεού, να αφήσετε κάθε άλλο ενδιαφέρον και να το διώξετε από εκεί. Οι Πατέρες λένε, να στέλνουμε το νου μέσα μας και να είμαστε πάντοτε άγρυπνοι, για να είναι η θέση του Θεού καθαρή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου