Μια καρδιά έχω μόνο

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

 

 Ψες το βράδυ έβλεπα ένα όνειρο, που θαρρώ ότι το έβλεπα μέχρι που ξύπνησα νύχτα και δεν ξανακοιμήθηκα. Έβλεπα ότι μου χάριζαν ένα σπίτι και δεν το ήθελα. Σκεφτόμουν ό,τι ήξερα για τις δωρεές ακινήτων, τη διαδικασία, τους δικηγόρους, τους συμβολαιογράφους, τους υποθηκοφύλακες... Κι αν είναι καταχρεωμένο και φορτωθώ τα χρέη του; Αν θέλει επισκευές; Αν έχω κακούς γειτονες; Η ιδιοκτησία σε γεμίζει άγχος. Το καλύτερο από όλα είναι να μη χρωστάς. Το μόνο που πρέπει να χρωστάμε, λέει η Γραφή, είναι να τους αγαπάμε όλους! 

Το βιβλίο των νεκρών φιλοσόφων του Σάϊμον Κράϊτσλυ, γράφει για τον αρχαίο σκεπτικιστή φιλόσοφο Καρνεάδη, πως όταν γέρασε έπασχε από βασανιστική καχεξία. Μια ατονία που τον κατέβαλε πλήρως. Επικρίθηκε ότι δεν είχε το θάρρος να αυτοκτονήσει, αν και δοκίμασε όπως φαίνεται. Είπε, "η φύση με σχημάτισε, αυτή θα με αφανίσει. Και πέθανε 85 ετών. (Μετάφραση Γιάννη Ε. Ανδρέου, Εκδόσεις Πατάκη) Η φύση του έδωσε το πνεύμα και έγινε και ιδρυτής της "Μέσης Ακαδημίας";

Μια καρδιά έχω μόνο, μια καρδιά, λέει κάποιο λαϊκό άσμα. Ορθότερο θα λέγαμε  «μια καρδιά είμαι μόνο, μια καρδιά». Αυτή η καρδιά είναι το «πνευματικό μας  σώμα», η περίσσεια του πνεύματος, γέννημα του Αγίου Πνεύματος του Θεού, που  πρέπει να είναι καθαρή για το Χριστό.

Μια καρδιά είμαι μόνο, που γεμίζει σκέψεις (επιθυμίες) καλές και κακές για να την ταράξουν. «Μη ταραζέσθω υμών η καρδία. Πιστέψετε εις τον Θεόν και εις εμέ πιστέψετε». «Έρθετε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι. Πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία , καγώ αναπαύσω υμάς.»

Ώσπου να αποκτήσουμε επίγνωση της καρδιάς που είναι καθαρή για το Χριστό και να συγκεντρώνουμε τις σκέψεις στη θέση που είναι γι’ αυτές, στον εγκέφαλο.

Τηρούμε την καρδιά μας καθαρή πράα και ταπεινή. (πράος και ταπεινός ειμί), με την αδιάλειπτη  προσοχή στις λέξεις της νοεράς προσευχής.

Αμυνόμαστε στις σκέψεις και επιθυμίες (πειρασμούς) θέτοντας εαυτούς υπό κάτω πάντων και επιγράφοντας πάντα τα χαρίσματα στο Θεό.