Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Ο θέτων εαυτόν εκτός Εκκλησίας Τα πρόσφορα
Η Εκκλησία είναι το «Σώμα του Χριστού». Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είναι η Κεφαλή της Εκκλησίας. Δεν υπάρχει Εκκλησία χωρίς τον Ιησού Χριστό. Αυτός που βγάζει τον εαυτό του από την Εκκλησία, δεν θέλει να είναι μέλος του σώματος του Ιησού Χριστού. Δεν θέλει να είναι μέλος του Συνόλου της Εκκλησίας. Άρα αδιαφορεί τόσο για τον εαυτό του ως μέλος της Εκκλησίας, όσο και για τα άλλα μέλη της Εκκλησίας.
Η δημόσια δήλωση της βουλήσεως του χριστιανού περί αποκοπής από το σώμα της Εκκλησίας έχει θεολογικές και πρακτικές συνέπειες για αυτόν που αποκόπτεται με τη θέλησή του από το δεσμό του με την εκκλησία.
Σύμφωνα με το Ευαγγέλιο αυτός που θέτει τον εαυτό του εκτός της Εκκλησίας, δεν τραυματίζεται απλώς, αλλά νεκρώνεται ως μέλος της Εκκλησίας και διώχνει τη χάρη από την ψυχή του.
Ο άνθρωπος που θεληματικά αποδυναμώνει το μυστήριο του βαπτίσματός του είναι πλέον αβάπτιστος. Δεύτερο βάπτισμα θα ήταν ασέβεια προς το μυστήριο. ¨Εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών,προσδοκώ ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος, Αμην.
Το βάπτισμα είναι μυστήριο αιώνιο. Διαρκεί για πάντα ,ακόμα κι αν ο πιστός αποκόπτεται από αυτό και νεκρώνει το δεσμό του με την Εκκλησία.
Δεν μπορεί να επαναληφθεί το βάπτισμα, ώστε να εξαρτάται η ύπαρξή του από τη θέλησή του πιστού. Η εποχή των κατά συνθήκην σχέσεων με την εκκλησία επιδιώκει την λεγόμενη «εκκοσμίκευση¨, δηλαδή τις χωρίς πνεύμα του Θεού πράξεις και διαδικασίες. Στις συμβάσεις τα μέρη αποχωρούν ή ανακάμπτουν όποτε θέλουν. Η Εκκλησία γνωρίζει τις μεδόθους του πονηρού πνεύματος και τις απορρίπτει.
Τα πρόσφορα
Η Θεία Κοινωνία τελείται στην Εκκλησία με τα πρόσφορα των πιστών και όχι με υλικό της ίδιας της Εκκλησίας; Οι πιστοί κατά τη θεία κοινωνία λαμβάνουν τα δώρα που φέρνουν. Αυτό έχει βαθύτερη έννοια.
Η θεία κοινωνία είναι το μυστήριο των μυστηρίων. Ο μετέχων λαμβάνει το σώμα και του αίμα του Κυρίου Ιησού Χριστού. Λαμβάνουμε την άκτιστη θεία χάρη μέσα στο πνευματικό μας σώμα.
Αν παρομοιάσουμε το σώμα μας, ως ένα υπόστεγο (υπόσταση), που σκεπάζει το πνεύμα μας, την ψυχή μας, θα καταλάβουμε πως οι νεκροί ζουν και έχουν πλήρη διαύγεια. Πώς ο άνθρωπος δεν πεθαίνει με το θάνατο του σώματος. Ο άνθρωπος είναι σώμα και πνεύμα μαζί. Ούτε μόνο σώμα είναι ο άνθρωπος ούτε μόνο πνεύμα, όπως οι άγγελοι. Είναι σώμα μαζί και πνεύμα. Και όταν το σώμα πεθαίνει, δεν πεθαίνει ο άνθρωπος, αλλά ένα μέρος του ανθρώπου , το σώμα. Το πνεύμα, η ψυχή, δεν μένει γυμνή. Εχει πνευματικό υπόστεγο. ¨Εν τη οικία του πατρός μου πολλαί μοναί εισίν.»
Δεν ποθούμε να απεκδυθούμε το σώμα μας, αλλά να επενδυθούμε στον οίκο του ουράνιου πατέρα μας, το σώμα της αφθαρσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου