ΥΠΗΡΕΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

 " Ο κυνηγός όλη μέρα κυνηγάει και τον εαυτό του βρίζει. Δεν ξέρει πώς να ζει και να υπηρετεί" (Ντερσού Ουζαλά)

'"'Όλα σε σας ανήκουν.εσείς όμως ανήκετε στο Χριστό και ο Χριστός στο Θεό. (...) Ο καθένας ας μας βλέεπι ως υπηρέτες Χριστού. Εκείνο που απαιτεί κανείς από διαχειριστή είναι να αποδειχτεί έμπιστος.(ΙΚορ.4)

Μια ανατολίτικη παροιμία λέει "αν σας πούμε κάτι και δε γελάσετει, δε σας είπαμε την αλήθεια". Την ίδια παροιμία λέει και ο ήρωας του θεάτρου σκηνών, ο καραγκιόζης.   "Δούλος γίνομαι", ,υπηρέτης δε γίνομαι, λέει ο καραγκιόζης κι ο κόσμος γελάει γιατί για τον κόσμο δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ δούλου και υπηρέτη. Κι όμως  υπάρχει μέγιστη διαφορά. Ο δούλος υπακούει με το φόβο, ενώ ο υπηρέτης υπακούει ελεύθερα και είναι άξιος όταν είναι έμπιστος.

Δεν ήλθα να διακονηθώ, αλλά να διακονήσω, λέει ο Κύριος σους Μαθητές Του.." Και ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε για να τον υπηρετήσουν αλλά για να υπηρετήσει και να προσφέρει τη ζωή του λύτρο για όλους" (Μάρκος 10,45)

Κάποιος νέος πιθανόν από την ιδιοσυγκρασία του ή από το ψηλό ανάστημά του ή εξαιτίας της δυσκολίας της εποχής της ανεργίας, να βρει δουλειά είχε να επιλέξει ανάμεσα στο ψυχιατρικό ίδρημα ή στο να γίνει άμισθος υπηρέτης σε κάποιο ναό. Το μεγάλο του χάρισμά του ήταν η προθυμία του και η εμπιστοσύνη που ενέπνεε στη θέση του. Δεν ηξερα ποια ακριβώς ήταν η θέση του στην υπηρεσία στο ναό. Μάλλον είχε την υποχρέωση να ανοίγει το πρωί το ναό. 

Ο νέος αυτός δεν ήταν όπως ο κυνηγός του "Ντερσού ΟΥζαλά", της κινηματογραφικής ταινίας του Ινδού σκηνοθέτη, που όλη μέρα κυνηγούσε και τον εαυτό του έβριζε γιατί δεν γνώριζε πώς να ζει και να υπηρετει. Είχε βρει τον εαυτό του στην ησυχία στην υπηρεσία του στο ναό. 

Δεν είμαι πια νέος σε μια δύσκολη εποχή αυτή της ανεργίας των νέων. Και δεν μπορώ να συμβουλέψω τους νέους. Αλλά η ζωή είναι πάντοτε δύσκολη. Ακόμα και οι γέροι πρέπει να βρουν το δρόμο τους διότι η εποχή είναι δύσκολη και γι' αυτούς με την περιφρόνηση και τη γελοιοποίηση των γέρων. 

Ο γέρος πρέπει να φτάσει στο σημείο να πει στον εαυτό του "δεν έχεις τίποτε και τα πάντα κατέχεις', όπως έλεγε ο Απόστολος Παύλος στον εαυτό του. Αλλά πως γίνεται αυτό; 

Μπορώ άραγε να γίνω τώρα γέρος που είμαι, υπηρέτης του Χριστού; Και βέβαια μπορώ να γίνω. Έλεος θέλω και όχι θυσία, λέει ο Κύριος. Μπορεί να γίνει κανείς υπηρέτης της μνήμης του Ονόματος του Χριστού σε όποια θέση κι αν βρίσκεται. Αρκεί να έχει αγάπη για το Όνομα το υπέρ παν άλλο όνομα, το Όνομα του Ιησού. "Μνημονευτέον μάλλον ή αναπνευστέον" γράφει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Να θυμόμαστε το ΌΝομα του Ιησού πιο συχνά κι από την αναπνοή μας! 

mlvardospot.blogspot.com