ΠΕΡΙ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

ΠΕΡΙ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ

Αν μπορούσες να διαλέξεις μεταξύ του να είσαι υπερευαίσθητος και του να είσαι από τους ανθρώπους που δεν ιδρώνει το αυτι τους, τί θα διάλεγες. Νομίζω θα διάλεγες αυτό που είσαι ο ένας τύπος ανθρώπου ή ο άλλος.

Βέβαια, υπάρχει και ο τρίτος τύπος ανθρώπου, αυτός που δεν είναι οσον αφορά την ευαισθησία ούτε ο ένας ούτε ο άλλος. Αυτός λίγο θέλει να είναι είτε λίγο ευαίσθητος είτε λίγο αναίσθητος. Αλλά αυτός , νομίζω στην κόλαση του Δάντη είναι ο τύπος που λεγεται "γουάρντα ε πάσα".

Οι αρχαίοι στην μυθολογία τους είχαν νομίζω και θεό που ήταν και το ένα και το άλλο. Στη φιλοσοφία τους ο Δημόκριτος συνεχώς γελούσε, ενώ ο καϋμένος ο Ηράκλειτος δεν χόρταινε το κλάμα. Δεν ξέρω ποιό ήταν το τέλος του Δημοκρίτου, αλλά το τέλος του Ηράκλειτου, αν δεν κάνω λάθος, ήταν τραγικό.

Ότι οι αρχαίοι μάλλον στους θεούς τους, για να δημιουργήσουν ολοκλήρους τύπους έφτασαν στην υπερβολή. Ο Ποσειδώνας π.χ. είναι πάντοτε θυμωμένος. Ο Ποσειδώνας είναι το σύμβολο της θάλασσας , δηλαδή του υγρού στοειχείου, που είναι σύμβολο του αρνητικού ασυνειδήτου.

Το αρνητικό ασυνείδητο βασάνιζε το Σολωμό, που έγραψε το στίχο, "τα σπλάνα μου, κι η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν. Με τα σπλάχνα ο εθνικός μας ποιητής υποδηλώνει τον εσωτερικό του κόσμο. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ο Σολωμός πίστευε ότι η φώτιση στον άνθρωπο φτάνει λίγο πιο νωρίς από το θάνατο ή συχνά δε φτάνει ποτέ. Αυτό σημαίνει ο στίχος του "Άστραψε φως και γνώρισε ο νιος τον εαυτό του,," . Τα λόγια αυτά είναι του ήρωα του ποιήματος "Ο Πορφυρας" ,, δηλαδή ο καρχαρίας, που λέγονται από τον ήρωα του ποιήματος λίγες στιγμές πριν πεθάνει.

Στην Ορθοδοξία η μνήμη του θανάτου είναι μέγιστη αρετή. Ίσως επειδή συνδέεται με τη μνήμη του Θεού. Γι' αυτούς που δε θυμούνται καθόλου το θάνατο στη ζωή τους, λέγεται ότι "τους ξέχασε ο Θεός".

Οι άγιοι και θεοφόροι πατέρες όταν με τη χάρη του Θεού φθάνουν στo στάδιο του μακαρισμού, δηλαδή της πλήρους ησυχίας και απάθειας, ικετεύουν το Θεό, να τους πάρει την ησυχία ,για να αγωνίζονται να έχουν καρδιά καθαρή από κάθε μολυσμό σαρκός και πνεύματος.

Ψυχολογική προετοιμασίαΛίγο καιρό πριν βγω στη σύνταξη, θέλησα κι εγώ να προετοιμαστώ ψυχολογικά, για να είμαι έτοιμος στην καινούρια ζωή. Αυτό που σκεφτόμουν είναι πώς θα ξυπνώ το πρωί και δεν θα έχω καμία υποχρέωση - αποστολή.

Σε πολλούς αρέσει να χουζουρεύουν στο κρεββάτι και την υπόλοιπη μέρα, εννοώ τις εργάσιμες ώρες, να γυρίζουν με τις παντόφλες και τις πυζάμε στο σπίτι. Δεν ήμουν ποτέ σπιτόγατος και το σπίτι-διαμέρισμα, είναι για μένα φυλακή, όταν δεν μπορώ να βγω έξω στον ελεύθερο αέρα.

Θα μπορούσε να πει κανείς, ότι γεννήθηκα με τα παπούτσια. Η μάνα μου με γέννησε, στο βουνό σε μια καλύβα, που πήρε φτιά από εχθρικό βλήμα. Γινόταν πόλεμος και είμασταν στα σύνορα, στην Πεντάβρυσο Καστορίας.

Ξεκίνησα το σημείωμα αυτό για να μιλήσω για τη δυσκολία να ζεις χωρις καμία υποχρέωση. Να ξυπνάς το πρωί και να αναρωτιέσαι πώς θα περάσεις τη μέρα σου. Όσο για μένα δεν μου έλειψε ποτε να ανάγκη να γράφω. Όταν ξυπνώ σκέφτομαι πως έχω αποστολή και σήμερα να γράψω. Για το τυπικό ανήρτησα μια επιγραφή στην πόρτα του γραφείου μου, με τις ώρες εργασίας 8 με 12.

Ο άνθρωπος είναι γεννημμένος να αγωνίζεται για την ελευθερία νικώντας τα εμπόδια. Ο Απόστολος Παύλος ονομάζει "αδόκιμο"

αυτόν που δεν αγωνίζεται με τα εμπόδια. Συνιστά να επιδιώκουμε τις δοκιμασίες, για να αφαιρούμε τα εμπόδια στην ελευθερία μας. Ελευθερία είναι αγωνίζεσαι για την ελευθερία. Εννοείται "ελευθερία από τα πάθη" ή αλλιώς "εσωτερική ελευθερία.

Ο λαός ονομάζει "φελό" αυτόν που η ζωή τον χαϊδεύει και δεν παλεύει να κερδίσει τη ζωή του. Στην πολιτική αγωνίζεται κανείς για να ελευθερώσει τους άλλους. Για την πολιτική στν Ορθοδοξία λέμε: "ιατρέ, ιάτρευσον εαυτόν" .

mlvardospot.blogspot.com