Του Μόσχου Λαγκουβάρδουι
Συνάντησα ένα παλιό συμμαθητή μου στο Γυμνάσιο. Από τότε ξεχώριζε με την ωραία φωνή βαρυτόνου. Ήταν μέλος μιας τετραφωνίας και τα καλοκαιρινά βράδυα έκαναν βόλτες στους ήσυχους δρόμους της Λάρισας και τραγοιυδούσαν τραγούδια της Λατινικής Αμερικής, που ο κόσμος τα αγαπούσε τα χρόνια εκείνα.
Στο καφέ είχε μεγάλη φασαρία και βρήκε την ευκαιρία να μου τραγοιυδήσει για να δω ότι η φωνή του δεν είχε χαλάσει με τα χρόνια.
Συνήθως είμαι μόνος, αλλά δεν με πειράζει. Μπορώ να πω ότι νιώθω καλλίτερα μόνος. Ένας ποιητής έλεγε, ποτέ δεν είμαι λιγότερο μόνος από τότε που είμαι μόνος.
Ξεναπήγα στο καφέ μήπως τον συναντήσω αλλά δεν τον ξαναβρήκα. Πιθανόν τις μέρες των Χριστουγέννων θα τις περάσει στη Θεσσαλονίκη,
Με την αγάπη που έχω για τη μουσική, η παρέα με φίλους μουσικούς μου δίνει ξεχωριστή χαρά. Η αγάπη μου για τη μουσική είναι κληκρονομική. Ο πατέρας μου ήταν Κρητικός λυράρης.
ΉΘελα να γίνω κι εγώ μουσικός, αλλά δεν μελετούσα και ύστερα από μερικά μαθήμαα στην κιθάρα, δεν δοκίμασα ξανά να μάθω κάποιο όργανο. 'Εστειλα όμως τα παιδιά μου να μάθουν μουσική από παιδική ηλικία. Σκεφτόμουν ότι μπορεί να μην πλουτήσουν με το επάγγελμα του μουσικού, αλλά δεν θα πλήξουν.
3/27.12.24
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου