Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Ζούμε σαν να μην υπάρχει κοινό καλό; Αν έτσι ζούμε, να μην μας φαίνεται παράξενο, πως είμασστε σε φοβερή διάσπαση σαν κοινωνία. Να μη μας φαίνεται παράξενο, αν δεν μπορούμε να κάνουμε το παραμικρό, για να συμβάλουιμε στο κοινό καλό, που δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει.
Η απιστία μας αυτή μας οδηγεί αφεύκτως στον εγωισμό και στην αλαζονεία,, στο να πιστεόυμε δηλαδή, ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου και μόνο ότι κάνουμε για το κέντρο αυτό είναι εφικτό. Το κοινό καλό, ακόμα κι αν μερικοί πιστεύουν σ' αυτό η πίστη τους είναι ουτοπία. Για τη Δύση η αγάπη είναι ανέφικτη και η επικοινωνία μεταξύ μας είναι ανειλικρινής.
Η στάση αυτή δείχνει ότι δεν υπάρχει αληθινή πίστη στο Χριστό. Όταν καλεις κάποιον να μιμηθεί το Χριστό και να συγχωρήσει τουις εχθρούς τοιυ , όπως έκανε ο Χριστός, θα αρνηθεί ότι ο Χριστός υπήρξε ο άνθρωπος, πουι σταυρώθηκε για όλους τους ανθρώπους και αναστήθηκε εκ των νεκρών.
Με την απιστία του ο άνθρωπος παραμένει στην αλαζονεία του στην οπία προστίθεται το πάθος της φιληδονίας του. Θερεί τον εαυτό του κέντρο του κόσμου και του ανήκει κάθε ηδονή.
Η ταινία του Ακίρα Κουροάβα, "Ντερσού", είναι ένας ΄ύμνος στη φιλία, η οποία εκφράζει την εποχή μας. Η κεντρική ιδέα του έργουι είναι, ¨οτι η αγάπη είναι ανέφικτη. Ο ήρωας της ταινίας θέλοντας να εκφράσει τη φιλία του γίνεται αιτία να χάσει τη ζωή του ο φίλος του Ντερσού Ουζαλά. Του χαρίζει ένα πολύτιμο όπλο, που έγινε αιτία να τον σκοτώσουν για να του το πάρουν.
Η ταινία είναι ρωσσικής παραγωγής γυρισμένη στις στέππες της Σιβηρίας. Αρχίζει με ένα τραγούδι, που το τραγοιυδάει μια ομάδα στρατιωτών, στην πορεία τους στην στέππα. Λ¨εει το τραγούδι αυτό;
Ο κυνηγός όλη μέρα κυνηγάει
και τον εαυτό του βρίζει.
Δεν ξέρει πώς να ζει και να υπηρετει.
Πού ήσουν αητέ με τις ασημένιες φτερούγες σουα
Ήμουν επάνω στα ψηλά βουνά
όπου η ησυχία κυριαρχεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου