Στο χωριό

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Στο χωριό το εμετικό που μας έδιναν για να προκαλέσουν εμετό, και να βγει το δηλητήριο που πήραμε, ήταν το "όλιο", όπως το έλεγαν. Καταπίναμε μια κουταλιά της σούπας "όλιο" και κάναμε εμετό.

Παρόμοιο εμετικό για τον εμετό (κάθαρση) της ψυχής από το σαρκικό φρόνημα είναι ο φόβος του Θεού. Γι' αυτό το φόβο ο λαός λέει την παροιμία "ποιός είδε το Θεό και δε φοβήθηκ;".

Ο τελευταίος εμετός με τον οποίο βγάζουμε βίαια από μέσα μας είναι η συγχώρηση των εχθρών και η γενετήσια επιθυμία. Με αυτόν τον εμετό βγαίνουμε και εμείς από το πνευματικό στάδιο της "κάθαρσης" , για να μπούμε στο δεύτερο στάδιο του φωτισμού.

Στη θεολογία των αγίων και θεοφόρων Πατέρων της Εκκληκσίας, στην πορεία του ορθοδόξου χριστιανού προς την ένωση με το Θεό υπάρχουν τρία στάδια: Το πρώτο είναι το στάδιο της κάθαρσης, στην οποία μαθαίνουμε με τις δοκιμασίες ποιό είναι για μας το θέλημα του Θεού, το αγαθόν, το ευάρεστον και το τέλειον.

Το καθαρτικό στάδιο τελειώνει με τον εμετό του σαρκικού φρονήματος. Το δεύτερο στάδιο, είναι το στάδιο της φώτισης, όπως περιγράφεται στον εκκλησιαστικό ύμνο που ψάλλει ο λαός δια του ψάλτου, στο τέλος της Θεία; Λειτουργίας: '

"Είδομεν το φως το αληθινόν, ελάβομεν πνεύμα επουράνιον, εύρομεν πίστιν αληθή, αδιαίρετον τριάδα προσκυνούντες. αύτω γαρ ημάς έσωσεν."

Αναρωτιέμαι εδώ και πολλά χρόνια, ποιά είναι η σωτηρία του ανθρώπου και μέχρι τώρα δε βρήκα άλλη απάνηση στο ερώτημα αυτό από την ελευθερία. Ο φωτισμένος είναι ο ελεύθερος από τα πάθη.

Το τρίτο και τελευταίο στάδιο είναι ο μακαρισμός, όπως λέγεται η ένωση του ανθρώπου με το Θεό. Πώς γίνεται αυτή η ένωση είναι ένα άλλο ερώτημα. Μέχρι στη στιγμή που γράφω αυτό το μικρό δοκιμιο, δεν ξέρω άλλη απάντηση από την ένωση της θέλησης ττου ανθρώπου με τη θέληση του Θεού. Όταν οι δύο αυτές θελήσεις γίνουν μία και παραμένουν να είναι θελήσεις δύο προσώπων, ο άνθρωπος ενώνεται με το Θεό.

"Γιατί, δε ξέρω

Γιατί δεν ξέρω, μα

μου τρέχουν δάκρυα

ευγνωμοσύνης."

(Σάϊγκο)*