Η ανθρωπότητα είναι ένας άνθρωπος, ο νέος Αδάμ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

 Η ανθρωπότητα είναι ένας άνθρωπος, ο νέος Αδάμ. Όπως ένας άνθρωπος έχει μέλη πολλά, το ίδιο και η ανθρωπότητα έχει μέλη πολλά, που υπάρχουν για να είναι ενωμένα. Διαφοαρετικά η ανθρωπότητα οδηγείται στην αυτοκτονία κι αυτοί που την οδηγούν στην αυτοκτονία πολεμούν την ενότητα του σώματος της ανθρωπότητας. Την ειρήνη μεταξύ των εθνών.

Μέσα στην αγωνία μας δε σκεφτόμαστε την ενότητα των μελών του σώματος της ανθρωπότητας , για να εργαστούμε γι' αυτήν.

Μέσα στο άγχο μας σκεφτόμαστε κι αν γίνει σεισμός κι αν γίνει καταποντισμός κι αν γίνει πόλεμος; Κι όμως και σεισμοί γίνονται και καταποντισμοί και πόλεμοι.

Η ανθρωπότητα είναι μία και συμβαίνουν όλα επάνω της και σεισμοί και λιμοί και καταποντισμοί και πυρός μαχαίρας και επιδρομές αλλοφύλων και όλα τα δεινά που μπορείς να φανταστείς.

Η ανθρωπότητα είναι ένα σώμα και έχει μέλη πολλά. Τα έθνη είναι αλλήλων μέλη. Όπως και οι άνθρωποι και τα μέλη του σώματος του κάθε ανθρώπου. Χαίροντες μετά χαιρόντων και κλαίοντες μετά κλαιόντων, όταν υπάρχει ειρήνη.

Στις σκέψεις μου αυτές, σκέψεις αγωνίας, το πιο κατάλληλο παρηγορητικό κείμενο για μένα είναι η πρώτη επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς τους Θεσσαλονικείς, η οποία αρχίζει με την προτροπή του Αποστόλου προς τους αδελφούς να παρηγορούν ο ένας τον άλλον. Παραθέτω εδώ στο πρωτότυπο τις υπογραμμισμένες από μένα φράσεις της επιστολής αυτής:

"Αδελφοί, παρακαλείτε αλλήλους εν τοις λόγοις τούτοις: (...) Η ημέρα του Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί ούτως έρχεται. Όταν γαρ λέγουσιν, ειρήνη και ασφάλεια, τότε αιφνιδίως εφίσταται όλεθρος.

Υμείς , αδελφοί, ουκ εστέ εν σκότει, ίνα η ημέρα υμάς ως κλέπτης καταλάβη. Πάντε υμείς υιοί φωτός εστέ και υιοί ημέρας. Ουκ εσμέν νυκτός ουδέ σκότους. Άρα ουν μη καθεύδωμεν ως και οι λοιποί, αλλά γρηγορώμεν και νήφωμεν. Οι γαρ καθεύδοντες και μεθυσκόμενοι νυκτός μεθύουσιν . Ημείς δε ημέρας όντες νήφωμεν ενδυσάμενοι θώρακα πίστεως και αγάπης, και περικεφαλαίαν ελπίδα σωτηρίας.

Ότι ουκ έθετο ημάς ο Θεός εις οργήν, αλλ' εις περιποίησιν σωτηρίας διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του αποθανόντος υπέρ ημών, ίνα είτε γρηγορώμεν είτε καθεύδωμεν άμα συν αυτώ ζήσωμεν. (Α΄Θεσσαλονικείς Δ΄18. Ε΄1-10)