Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Όταν συνάντησα τον ερημίτη ποιητή Ρόμπερτ Λαξ στην Κάλυμνο, ήμουν 28 χρονών. Πέρασαν από τότε πολλά χρόνια. Αυτό που μου έκανε εντύπωση από οτην άρχή στον άνθρωπο αυτόν ήταν η δυνατή πίστη στο Χριστό και η ειρήνη με τον εαυτό του. Ήμουν αναρρωνύων μετά από δύο χειρουργικές επεμβάσεις διότι έπασχα από υπερευαισθησία.
Κάθε φορά που με έπιανε ταραχή στη δικαστική μου υπηρεσία, ήμουν γραμμαέας στο ειρηνοδικείο, έτρεχα στο σπίτι του Ρομπέρτου, οι Καλύμνιοι τον έλεγαν "Πέτρο" κι εγώ "Ρομπέρτο". Οι Αμερικάνοι φίλοι του τον έλεγαν "Μπομπ". Κοντά του ηρεμούσα τόσο , που ξεχνούσα αυτό που μου προκάλεσε την ταραχή!
Κάποτε, όταν τον ρώτησα, πώς γίνεται να ξεχνώ κάθε φορά αυτό που μου φέρνει ταραχή, ό,τι κι αν είναι αυτό, άνθρωπος ή πράγμα; Μου απάντησε πώς όταν ξεχνάμε σημαίνει ότι συγχωρούμε!
Ο Απόστολος Παύλος γράφει γι' αυτό στην προς Φιλιππησίους επιστολή του τα εξής σε μετάφραση: "Αυτό που επιθυμώ είναι να γνωρίσω το Χριστό και τη δύναμη της αναστάσεώς του, και να μετάσχω στα παθήματά του ακολουθώντας τον στο θάνατο. , με την ελπίδα να λάβω μέρος στην ανάσταση των νεκρών.
Δεν ισχυρίζομαι βέβαια ότι έφτασα ήδη στο τέρμα, ούτε ότι έγινα τέλειος. Συνεχίζω όμως τον αγώνα για να κερδίσω αυτό το βραβείο, για το οποίο ήδη με κέρδισε ο Ιησούς Χριστός.
Αδελφοί μου, εγώ δε θεωρώ τον εαυτό μου ότι έφτασε στο τέρμα. σ΄ένα όμως πράγμα συγκεντρώνω την προσοχή μου: Ξεχνώ αυτά που είναι πίσω μου και κάνω ό,τι μπορώ για να φτάσω αυτά που βρίσκονται μπροστά μου.
Αγωνίζομαι να τερματίσω και προσβλέπω στο βραβείο της ουράνιας πρόσκλησης του Θεού δια του Ιησού Χριστού. Έτσι σκεφτόμαστε όσοι θέλουμε να είμαστε τέλειοι.Κι αν σε κάποιο σημείο σκέφτεστε διαφορετικά, ο Θεός και σ' αυτό θα σας φανερώσει το σωστό.Όπου κι αν έχουμε φτάσει, ας συνεχίσουμε το δρόμο που ακολουθήσαμε ως τώρα, ας έχουμε το ίδιο φρόνημα." (Φιλ.3, 10-16)
Πώς θά 'θελα να γίνω κι εγώ τόσο ήρεμος με τον Ρομπέρτο, που ήταν κοντά στα εξήντα χρόνια της ηλικίας του. Ήταν καλός άνθρωπος και ήθελε να με βοηθήσει.. Μελετούσε την Πατερική θκεολογία της Ορθοδοξίας και μου σύστησε τα βιβλία που έπρεπε να διαβάσω , για να βοηθηθώ.
Μαζί με τη μελέτη των βιβλίων, που μου υπέδειξε ήταν ο Ιωάννης της Κλίμακος και οοι ποεριπέτειες ενός προσικξυνή με θκέμα τη νοερά προσευχή του Ονόματος του Ιησού. Ο Κϋριος να αναπαύει την ψυχή του για το καλό που μου έκανε.
Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια και ποτέ δεν άλλαξα την πνευματική του αυτή καθοδήγηση για ατην Θεολογία της Μυστικών Πατέρων της Εκκλησίας, ούτε θέλησα να την αλλάξω. 'Εκανα μόνο ευκολώτερη γιασ μένα την νοερά προσευχή τπεριορίζοντας τα λόγια της στο όνομα του Ιησού."
mlvardospot.blogspot.com .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου