Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2025
Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2025
Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2025
Χαρούμενη ορθόδοξη λατρεία
Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Χαρούμενη ορθόδοξη λατρεία
. «Να χαίρεστε που συμμετέχετε στα παθήματα του
Χριστού, γιατί έτσι θα γεμίσετε χαρά και αγαλλίαση ,
όταν αποκαλυφθεί η δόξα του. Μακάριοι είστε αν σας
ντροπιάζουν για το όνομα του Χριστού. Γιατί το Πνεύμα
του Θεού σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια και τη δύναμη
αναπαύεται πάνω σας. » (Α΄Πέτρ.12,14)
Μια ηλιόλουστη μέρα στην Ελασσόνα , μπήκα στον
ιερό ναό του Αγίου Δημητρίου, στην κεντρική
πλατεία,.΄Ηταν μεσημέρι κι ο ναός ήταν άδειος. Μ’
αρέσει να είμαι μόνος στον άδειο ναό για να χαίρομαι
την ησυχία, καθώς ασπάζομαι τις εικόνες της «μικράς
δέησης», στο τέμπλο. Αυτή είναι για μένα η πρώτη
χαρά, η προσκύνηση των εικόνων στην ησυχία του
ναού. Νιώθω μέσα στην καρδιά μου την ευλογία και τη
χαρά της ορθόδοξης λατρείας.
Καθώς στεκόμουν μπροστά στην εικόνα του Κυρίου,
ήρθε ένας σεβάσμιος ιερέας και μου είπε: «πού την
βρήκες αυτήν την πίστη;» Κατόπιν έφυγε εντελώς
αθόρυβα , όπως είχε έρθει. Πιστεύω στα θαύματα και
θα μπορούσα να πω ότι ήταν ένα θαύμα, γιατί με
γέμισε χαρά. Η ζωή μου είναι γεμάτη θαύματα. Το ότι
ζω είναι ένα θαύμα. Πιστεύω ότι η ζωή είναι δώρο του
Θεού. Ο Θεός είναι άπειρα πάνω από εμάς και μαζί
είναι μέσα μας.
Δε θα μπορούσε να μου πει τίποτε πιο σπουδαίο που
περίμενα ν’ ακούσω. Σπανίως μας βεβαιώνει κάποιος
για την πίστη που τόσο πολύ λαχταρούμε να το
ακούσουμε. Οι γονείς μας έλεγαν πάντοτε ν’
ακούσουμε το καλό από τους άλλους. Να μη
βασιζόμαστε σ’ αυτά που μας λέει ο εαυτός μας.
Η Γραφή μας λέει όλα όσα έχουμε ανάγκη να
ακούσουμε για την πίστη. Είναι κρυμμένα από την
επιπόλαιη ανάγνωση, αν δεν συνοδεύονται από την
προσωπική μας εμπειρία. Η Γραφή λέει, πώς όταν
δεόμαστε τότε στεκόμαστε στην πίστη. Αυτός που δεν
έχει πίστη δεν έχει και δέηση, ως επικοινωνία με το
Θεό. Αυτός δεν προσεύχεται με επίγνωση ότι ο Θεός
είναι μέσα του και τον ακούει.
Η δέηση είναι το στοιχείο που μας συνδέει με τη χαρά
της ορθόδοξης λατρείας. Είναι η ίδια η χαρά, η χαρά της
δέησης, ως επικοινωνία με το Θεό. Τα άλλα δυο
στοιχεία της ορθόδοξης λατρείας που μας συνδέουν με
τη χαρά είναι η κοινωνία με τα παθήματα του Ιησού και
η επίγνωση του Θεού ως εσώτατου κέντρου της
προσωπικής μας ζωής.
Δε δίνεται χωρίς αγώνα η επίγνωση της ενοίκησης του
Ιησού μέσα μας. Με αγώνα δοκιμάζομε τον εαυτό μας.
«Δοξάσατε δη τον Θεόν εν τω σώματι υμών και εν τω
πνεύματι υμών, άτινα εστί του Θεού.» Πρέπει στις
δοκιμασίες να θεωρούμε τον εαυτό μας ως φυτεία του
Θεού. «Πάσα φυτεία ην ουκ εφύτευσεν ο Πατήρ μου ο
ουράνιος εκριζωθήσεται.» Η μόρφωση του Χριστού
μέσα γίνεται με την καλλιέργεια στις δοκιμασίες.
Τρεις συνδέσμους με τη χαρά έχει η ορθόδοξη λατρεία
έχει τη δέηση που είναι ή μετά χαράς επικοινωνία με
το Θεό, την κοινωνία με τα παθήματα του Χριστού, όταν
βλέπουμε στα παθήματα αυτά τα δικά μας. «Να
χαίρεστε που συμμετέχετε στα παθήματα του Χριστού,
γιατί έτσι θα γεμίσετε χαρά και αγαλλίαση , όταν
αποκαλυφθεί η δόξα του. Μακάριοι είστε αν σας
ντροπιάζουν για το όνομα του Χριστού. Γιατί το Πνεύμα
του Θεού σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια και τη δύναμη
αναπαύεται πάνω σας. » (Α΄Πέτρ.12,14)
Τρίτος σύνδεσμος της ορθόδοξης λατρείας με τη χαρά
είναι ότι στην ορθόδοξη λατρεία έχουμε επίγνωση ότι ο
Θεός κατοικεί μέσα μας και είναι Αυτός το εσώτατο
κέντρο της προσωπικής μας ζωής. «Έκαστος γλώσσαν
έχει. Ου γαρ έστιν ακαταστασίας ο Θεός, αλλ’ ειρήνης.»
mlvardospot.blogspot.com
Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2025
Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2025
Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2025
Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2025
Μικρά δοκίμια Μόσχου Λαγκουβάρδου 2: "Εν ημίν"
Μικρά δοκίμια Μόσχου Λαγκουβάρδου 2: "Εν ημίν"
"Εν ημίν"
Του Μόσχου Λαγκουβάρδου"
"Μετά φόβου και τρόμου την εαυτών σωτηρίαν κατεργάζεσθε.Ο Θεός γαρ εστιν ο ενεργών εν υμίν και το θέλειν και το ενεργείν υπέρ της ευδοκίας." (Φιλ. β' 12, 13).
Τί σημαίνει η έκφραση της Καινής Διαθήκης "Εν ημίν"; Οι ξένοι, ιδίως στην αγγλική γλώσσα, αποδίδουν την έκφραση "εν ημίν" "Ανάμεσά μας" "μαζί μας" "κοντά μας". Ποτέ δεν την αποδίδουν με την έκφραση "μέσα μου". ΄Οταν λένε "μέσα", εννούν ανάμεσά μας, κοντά μας.
Αν παντού στην Καινή Διαθήκη συναντούμε τον πληθυντικό αριθμό αντί του ενικού , αυτό δε σημαίνει ότι δεν απευθύνεται στον καθένα και δεν ισχύει για τον καθένα που έχει το Χριστό μέσα στην καρδιά του.
Αυτό το λέει καθαρά ο Απόστολος Παύλος με τα λόγια "Ζω δε μηκέτι εγώ, ζει εν εμοί (μέσα μου) Χριστός." Σε άλλο σημείο η Καινή Διαθήκη γράφει για τον |αρραβώνα του Πνεύματος που δόθηκε στον καθένα και είναι μέσα του ως το |"πνευματικό σώμα του". Επίσης εννοεί τον κάθε πιστό όταν γράφει ο Απόστολος Παύλος, τα λόγια "Ουδείς δύναται θείναι θεμέλιο άλλον ει μη τον κείμενον ος έστι Ιησούς Χριστός."
'Αλλη περικοπή όπου δηλώνεται φανερά ότι ο Ιησούς είναι "εντός ημίν" δηλαδή μέσα στο κάθε Χριστιανό, αφού αυτό είναι το " μυστικόν το αποκεκρυμμένον από των αιώνων και των γενεών, νυνί δε εφανερώθη τοις αγίοις οις ο Θεός ηθέλησε γνωρίσαι τίς ο πλούτος της δόξης εν τοις έθνεσι, ός έστι Χριστός εν υμίν, η ελπίς της δόξης ", η ελπίδα μέσα στην καρδιά του καθενός μας.
"Το μυστήριον το κεκρυμμένον από των αιώνων και από των γενεών νυν δε εφανερώθη τοις αγίοις αυτού οις ηθέλησε ο Θεός γνωρίσαι τις ο πλούτος της δόξης μυστηρίου τούτου εν τοις έθνεσιν , ος έστι Χριστός εν ημίν η ελπίς της δόξης." Γι' αυτό λέει ότι ο Θεός θέλει να γνωρίσει στα έθνη αυτό το μυστικό που γνωρίζουμε οι πιστοί ως ελπίδα της δόξης. (Κολ. 1,26)
Ο Ιησούς μιλάει για τους συγκεντρωμένους στο όνομά του , ότι είναι ανάμεσά τους, σημαίνει ότι είναι και μέσα στην καρδιά του καθενός από αυτούς.
Ο λαός μας διακρίνει αυτό που έχει ο άνθρωπος στην καρδιά του από αυτό που δεν το έχει μέσα στην καρδιά του είτε αυτό είναι πρόσωπο, πράγμα ή κατάσταση. ΄Όπως όταν κανείς υποκρίνεται ότι ζει με την καρδιά του, ενώ ζει χωρίς καρδιά. Ακόμα και όταν κάνει κάποιος κάτι για να ευχαριστήκσει τον άλλον, μπορεί το σώμα του να τον προδώσει και τότε θυ του πούνε ότι δεν έκανε με την καρδιά του.
Όταν π.χ. δίνοντας ένα ποτήρι νερό σε κάποιον χυθεί ένα μέρος του, αυτός που λαμβάνει το νερό λειψό, δικαιολογείται να μας πει ότι δεν το δώσαμε με την καρδιά μας. Δεν είχαμε μέσα στην καρδιά μας την καλή προαίρεση. Ο Φρόιντ στο ογκώδες βιβλίο του "Η ψυχοπαθολογία της καθημερινής ζωής" καταγράφει παρόμοια περιστατικά τα οποία αποδίδει σε αιτίες κρυμμένες στο υποσυνείδητο.
Αν δεν είμαστε ειληκρινείς το σώμα μας συχνά θα μας προδώσει με διαφόρους κρυφούς τρόπους. Στον έρωτα π.χ. η υποκρισία εμποδίζει την ευτυχία του ζεύγους με την ψυχρότητα. Είναι πολύ βέβαια να ζητούμε τη γνώση της ψυχολογίας του βάθους. Αλλά είναι και εξοργιστική η άγνοια της κοινωνίας, η οποία ωθείται να μη ζητεί την ευλογία του Θεού στις ενώσεις.
Ο λαός μας με την νηπτική του παράδοση γνωρίζει αυτό που η πολιτικήκ αγνοεί, πώς όταν δεν θέλουμε την ευλογία του Θεού , ο οίκος μας, μένει έρημος . Είναι κρίμα που η πολιτεία αγνοεί την Ελληνοορθόδοξη παράδοση και δεν ενισχύει την οικογένεια.
Κρίμα! Δε διαβάζουν ποτέ με το αληθινό του νόημα , τον 83ο Ψαλμό του Δαβίδ, που αρχίζει με τα λόγια : "Ως αγαπητά τα σκηνώματά σου, Κύριε των δυνάμεων. επιποθεί και εκλείπει η ψυχή μου εις τα αυλάς του Κυρίου, η καρδία μου και η σάρξ μου ηγαλλιάσαντο επί Θεόν ζώντα.""
mlvardospot.blogspot.com
Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2025
Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2025
Η καθαρή συνείδηση
Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Η καθαρή συνείδηση είναι η καλύτερη προστασία. Ο Χριστός με το χυμένο αίμα του επάνω στο σταυρό καθάρισε τη συνείδησή μας. Δέχθηκε αθώος το σταυρό για να είμαστε εμείς με καθαρή συνείδηση και να μη φοβούμαστε το θάνατο. Το χυμένο αίμα του ξέπλυνε την ενοχή των ανθρώπων.
Να το δω δεν το θέλω, το χυμένο αίμα του Ιγνάτιο, γράφει ο Ισπανός ποιητής Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα , στο θρήνο του για τον φιίλο του ταυρομάχο Ιγνάτιο Σάντσεθ Μεχίας. Τον Μεχίας τον σκότωσε ο ταύρος την ώρα του αγώνα στην αρένα. Πώς η ενοχική συνείδηση να ξεπλύνει συνειδήσεις και να χαρίσει την αιώνια ζωή. ¨Αύτη δε έστιν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσί σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν." Ιω..ΙΖ΄, 3.
Η καθαρή συνείδηση είναι η καλύτερη προστασία", αυτή είναι η κεντρική ιδέα στην κινηματογραφική ταινία του Ρενέ Κλαιρ "Δέκα μικροί Ινδιάνοι". Πρόκειται για την μεταφορά του ομώνυμου αστυνομικού μυθιστορήματος της Αγκάθα Κρίστι, στον Κινηματογράφο.
Η γνωστή μυθιστοριογράφος σε όλη της τη ζωή έγραφε για εγκληματίες και για κατηγορίες και πίστευε πως η καλύτερη προστασία του αθώου κατηγορουμένου είναι η αθωότητά του.
Οι ήρωες του έργου "Δέκα μικροί Ινδιάνοι", μικροί ίσως γιατί δεν μπορούν να αποδείξουν την αθωότητά τους για την συγκεκριμένη κατηγορία της δολοφονίας, που τους βαραίνει, χωρίς να φανερώσουν άλλες ενοχικές πράξεις. Η μόνη ελπίδα να πείσουν για την αθωότητά τους, είναι η αληθινή εξομολόγηση. Γι' αυτό άλλωστε οι κατηγορούμενοι στα δικαστήρια δεν υποχρεούνται να απολογηθούν.
Ο Ντοστογιέφσκι στους Δαιμονισμένους γράφει για τον καλό ήρωα Σατώφ : " Ήτανε μια καρδιά αγνή απ΄αυτές που δεν βρίσκεις κάθε μέρα. Πολύ σπάνια μού' τυχε να συναντήσω σε άνθρωπο μια τόσο τίμια ψυχική θέρμη. Ποτέ, ποτέ δε θ' απαρνηθώ τις υπέρτερες ελπίδες, μού 'λεγε, ενώ τα μάτια του έλαμπαν."Το έργο είναι κατ' ουσίαν η μεταφορά της χριστιανικής διδασκαλίας "ποιείτε δικαιοσύνη εν πάση αγαθοσύνη και αληθεία.."
Με ρωτάει κάποτε ένας αναγνώστης, ποιός είναι αυτός ο ήσυχος άνθρωπος που με την αθωότητά του είναι κοντά στο Θεό, χωρίς τις ενοχές να τον βασανίζουν. Για τους αθώους που άδικα κατηγορούνται είπε ο Κύριος "οράτε μην καταφρονήσητε ενός των μικρών τούτων, λέγω γαρ υμίν, ότι οι Άγγελοι αυτών εν ουρανοίς διά παντός βλέπουσι το πρόσωπο του Πατρός μου του εν ουρανοίς. Ήλθε ο Υιός του σώσαι το απωλωλός."
Να κοινωνούμε τα παθήματα του Χριστού. Η γιαγιά μου αν και αγράμματη κατανοούσε τη διδασκαλία της Εκκλησίας , να κοινωνούμε τα παθήματά μας με τα παθήματα του Ιησού. Ο Απόστολος Παύλος γράφει στην Β' Κορινθίους Κεφ. Α' στ.6-7, "καθώς περισσεύει τα παθήματα του Χριστού εις ημάς, ούτω διά Χριστού περισσεύει και η παράκλησις ημών (...) ώσπερ κοινωνοί έστε των παθημάτων, ούτω και της παρακλήσεως." Ο Θεός μας ενισχύει για να μπορούμε να υποφέρουμε με υπομονή, όπως υπέφερε ο Χριστός.
Ζούμε την εγκατάλειψη του Ιησού στη δική μας εγκατάλειψη. Ο Ιησούς είναι η εγκατάλειψή μας. Η πραγματικότητα είναι να είσαι παρών. Στον Ιησού εμείς εγκαταλειφθηκαμε. Όταν προσευχόμαστε προσευχόμαστε για όλους τους ανθρώπους. Δεν μπορεί κανείς να προσευχηθεί μόνο για τον εαυτό του ή μόνο για τους δικούς του. Ο Θεός γνωρίζει τί ανάγκες έχει ο κάθε άνθρωπος. Εμείς δε γνωρίζουμε ούτε για τον εαυτό μας ποιές είναι οι αληθινές ανάγκες μας.
Όταν κλαίμε στον Ιησού, στον κήπο της Γεσθημανή δεν κλαίμε τον Ιησού, κλαίμε τον εαυτό μας. "Η θνητότητα και η απώλεια ενός ατόμου είναι ένα κοινό ανθρώπινο ζήτημα και ότι η καμπάνα χτυπάει για όλους τους ανθρώπους, αδιακρίτως ποιός πεθαίνει."
mlvardospot.blogspot.com
Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2025
Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2025
Una conciencia tranquila es la mejor protección
Una conciencia tranquila es la mejor protección
Por Moschos Lagouvardos
"Una conciencia tranquila es la mejor protección". Cristo, con su sangre derramada en la cruz, limpió nuestra conciencia. Aceptó la cruz inocentemente para que pudiéramos tener una conciencia tranquila y no temer a la muerte. Su sangre derramada lavó la culpa de las personas.
No quiero ver la sangre derramada de Ignacio, escribe el poeta español Federico García Lorca en su lamento por su amigo, el torero Ignacio Sánchez Mejías. Mejías murió atropellado por un toro durante la lidia en la plaza. Cómo una conciencia culpable puede lavar las conciencias y conceder la vida eterna. "Y esta es la vida eterna: que conozcan al único Dios verdadero, y a Jesucristo, a quien ha enviado". Juan 17:3.
"Una conciencia tranquila es la mejor protección", es la idea central de la película de René Clare "Diez negritos". Es una adaptación cinematográfica de la novela negra homónima de Agatha Christie.
La reconocida novelista escribió sobre criminales y acusación a lo largo de su vida y creía que la mejor protección para el acusado inocente es su inocencia.
Los héroes de la obra "Diez negritos" son pequeños, quizás porque no pueden demostrar su inocencia del cargo específico de asesinato que se les imputa sin revelar otros actos de culpabilidad. La única esperanza para convencerlos de su inocencia es una confesión veraz. Por eso, los acusados no están obligados a disculparse en los tribunales.
Dostoievski escribe sobre el buen héroe Shatov en Los Poseídos: «Tenía un corazón puro, de esos que no se encuentran todos los días. Pocas veces encontró una calidez espiritual tan sincera en una persona. «Nunca, jamás renunciaré a mis más altas esperanzas», me dijo con los ojos brillantes. «La obra es esencialmente la metáfora de la enseñanza cristiana: «Haced justicia con toda bondad y verdad»».
Un lector me preguntó una vez quién era este hombre tranquilo que, con su inocencia, está cerca de Dios, sin culpa que lo atormente. De los inocentes acusados injustamente, el Señor dijo: «Cuidado con no despreciar a uno de estos pequeños, porque os digo que sus ángeles en el cielo siempre ven el rostro de mi Padre celestial. Su Hijo vino a salvar a los perdidos».
Para compartir los sufrimientos de Cristo. Mi abuela Vasiliki, en su sufrimiento (padecía una úlcera de estómago), dijo que padecía los sufrimientos de Cristo. El apóstol Pablo escribe en 2 Corintios 1:6-7: «Porque así como abundan en nosotros los sufrimientos de Cristo, así también abunda por medio de Cristo nuestra intercesión (...) así como compartís los sufrimientos, así también en la intercesión».
Experimentamos el abandono de Jesús en nuestro propio abandono. Jesús es nuestro abandono. La realidad es estar presente. En Jesús hemos sido abandonados. Cuando oramos, oramos por todas las personas. Nadie puede orar solo por sí mismo ni solo por los suyos. Dios sabe qué necesidades tiene cada persona. Ni siquiera nosotros mismos sabemos cuáles son nuestras verdaderas necesidades.
Cuando clamamos a Jesús en el Huerto de Getsemaní, no clamamos por Jesús, clamamos por nosotros mismos. «La mortalidad y la pérdida de una persona es un problema humano común y eso resuena por todas las personas, independientemente de quién muera».
mlvardospot.blogspot.com
A clear conscience is the best protection
A clear conscience is the best protection
By Moschos Lagouvardos
"A clear conscience is the best protection". Christ, with his shed blood on the cross, cleansed our conscience. He accepted the cross innocently so that we could have a clear conscience and not fear death. His shed blood washed away the guilt of people.
I do not want to see it, the shed blood of Ignatius, writes the Spanish poet Federico García Lorca, in his lament for his friend the bullfighter Ignatius Sánchez Mejías. Mejías was killed by the bull during the fight in the arena. How a guilty conscience can wash away consciences and grant eternal life. "And this is eternal life, that they might know the only true God, and Jesus Christ whom thou hast sent." John 17:3.
"A clear conscience is the best protection," is the central idea in Rene Clare's film "Ten Little Indians." It is an adaptation of Agatha Christie's crime novel of the same name to the Cinema.
The well-known novelist wrote about criminals and accusations throughout her life and believed that the best protection for the innocent accused is his innocence.
The heroes of the play "Ten Little Indians," small perhaps because they cannot prove their innocence for the specific charge of murder that burdens them, without revealing other guilty acts. The only hope to convince of their innocence is the true confession. That is why defendants in court are not obliged to apologize.
Dostoevsky writes about the good hero Shatov in The Possessed: "He had a pure heart, one of those that you don't find every day. Very rarely have I encountered such honest spiritual warmth in a person. "Never, never will I renounce the highest hopes," he told me, while his eyes shone. "The work is essentially the metaphor of the Christian teaching "do justice in all goodness and truth.."
A reader once asked me, who is this quiet man who, with his innocence, is close to God, without guilt to torment him. Of the innocent who are unjustly accused, the Lord said, "See that you do not despise one of these little ones, for I say to you that their angels in heaven always see the face of my Father who is in heaven. His Son came to save the lost."
To share in the sufferings of Christ. My grandmother Vasiliki, in her suffering (she suffered from a stomach ulcer) said that she suffered the sufferings of Christ. The Apostle Paul writes in 2 Corinthians 1:6-7, "For as the sufferings of Christ abound in us, so our intercession also abounds through Christ (...) as you share in the sufferings, so also in the intercession."
We experience the abandonment of Jesus in our own abandonment. Jesus is our abandonment. The reality is to be present. In Jesus we have been abandoned. When we pray, we pray for all people. No one can pray only for themselves or only for their own. God knows what needs each person has. man. We do not even know for ourselves what our true needs are.
When we cry to Jesus, in the Garden of Gethsemane, we do not cry for Jesus, we cry for ourselves. "Mortality and the loss of a person is a common human issue and that the bell tolls for all people, regardless of who dies."
mlvardospot.blogspot.com
Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2025
Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2025
Η καθαρή συνείδηση
Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Η καθαρή συνείδηση είναι η καλύτερη προστασία. Ο Χριστός με το χυμένο αίμα του επάνω στο σταυρό καθάρισε τη συνείδησή μας. Δέχθηκε αθώος το σταυρό για να είμαστε εμείς με καθαρή συνείδηση και να μη φοβούμαστε το θάνατο. Το χυμένο αίμα του ξέπλυνε την ενοχή των ανθρώπων.
Να το δω δεν το θέλω, το χυμένο αίμα του Ιγνάτιο, γράφει ο Ισπανός ποιητής Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα , στο θρήνο του για τον φιίλο του ταυρομάχο Ιγνάτιο Σάντσεθ Μεχίας. Τον Μεχίας τον σκότωσε ο ταύρος την ώρα του αγώνα στην αρένα. Πώς η ενοχική συνείδηση να ξεπλύνει συνειδήσεις και να χαρίσει την αιώνια ζωή. ¨Αύτη δε έστιν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσί σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν." Ιω..ΙΖ΄, 3.
Η καθαρή συνείδηση είναι η καλύτερη προστασία", αυτή είναι η κεντρική ιδέα στην κινηματογραφική ταινία του Ρενέ Κλαιρ "Δέκα μικροί Ινδιάνοι". Πρόκειται για την μεταφορά του ομώνυμου αστυνομικού μυθιστορήματος της Αγκάθα Κρίστι, στον Κινηματογράφο.
Η γνωστή μυθιστοριογράφος σε όλη της τη ζωή έγραφε για εγκληματίες και για κατηγορίες και πίστευε πως η καλύτερη προστασία του αθώου κατηγορουμένου είναι η αθωότητά του.
Οι ήρωες του έργου "Δέκα μικροί Ινδιάνοι", μικροί ίσως γιατί δεν μπορούν να αποδείξουν την αθωότητά τους για την συγκεκριμένη κατηγορία της δολοφονίας, που τους βαραίνει, χωρίς να φανερώσουν άλλες ενοχικές πράξεις. Η μόνη ελπίδα να πείσουν για την αθωότητά τους, είναι η αληθινή εξομολόγηση. Γι' αυτό άλλωστε οι κατηγορούμενοι στα δικαστήρια δεν υποχρεούνται να απολογηθούν.
Ο Ντοστογιέφσκι στους Δαιμονισμένους γράφει για τον καλό ήρωα Σατώφ : " Ήτανε μια καρδιά αγνή απ΄αυτές που δεν βρίσκεις κάθε μέρα. Πολύ σπάνια μού' τυχε να συναντήσω σε άνθρωπο μια τόσο τίμια ψυχική θέρμη. Ποτέ, ποτέ δε θ' απαρνηθώ τις υπέρτερες ελπίδες, μού 'λεγε, ενώ τα μάτια του έλαμπαν."Το έργο είναι κατ' ουσίαν η μεταφορά της χριστιανικής διδασκαλίας "ποιείτε δικαιοσύνη εν πάση αγαθοσύνη και αληθεία.."
Με ρωτάει κάποτε ένας αναγνώστης, ποιός είναι αυτός ο ήσυχος άνθρωπος που με την αθωότητά του είναι κοντά στο Θεό, χωρίς τις ενοχές να τον βασανίζουν. Για τους αθώους που άδικα κατηγορούνται είπε ο Κύριος "οράτε μην καταφρονήσητε ενός των μικρών τούτων, λέγω γαρ υμίν, ότι οι Άγγελοι αυτών εν ουρανοίς διά παντός βλέπουσι το πρόσωπο του Πατρός μου του εν ουρανοίς. Ήλθε ο Υιός του σώσαι το απωλωλός."
Να κοινωνούμε τα παθήματα του Χριστού. Η γιαγιά μου αν και αγράμματη κατανοούσε τη διδασκαλία της Εκκλησίας , να κοινωνούμε τα παθήματά μας με τα παθήματα του Ιησού. Ο Απόστολος Παύλος γράφει στην Β' Κορινθίους Κεφ. Α' στ.6-7, "καθώς περισσεύει τα παθήματα του Χριστού εις ημάς, ούτω διά Χριστού περισσεύει και η παράκλησις ημών (...) ώσπερ κοινωνοί έστε των παθημάτων, ούτω και της παρακλήσεως." Ο Θεός μας ενισχύει για να μπορούμε να υποφέρουμε με υπομονή, όπως υπέφερε ο Χριστός.
Ζούμε την εγκατάλειψη του Ιησού στη δική μας εγκατάλειψη. Ο Ιησούς είναι η εγκατάλειψή μας. Η πραγματικότητα είναι να είσαι παρών. Στον Ιησού εμείς εγκαταλειφθηκαμε. Όταν προσευχόμαστε προσευχόμαστε για όλους τους ανθρώπους. Δεν μπορεί κανείς να προσευχηθεί μόνο για τον εαυτό του ή μόνο για τους δικούς του. Ο Θεός γνωρίζει τί ανάγκες έχει ο κάθε άνθρωπος. Εμείς δε γνωρίζουμε ούτε για τον εαυτό μας ποιές είναι οι αληθινές ανάγκες μας.
Όταν κλαίμε στον Ιησού, στον κήπο της Γεσθημανή δεν κλαίμε τον Ιησού, κλαίμε τον εαυτό μας. "Η θνητότητα και η απώλεια ενός ατόμου είναι ένα κοινό ανθρώπινο ζήτημα και ότι η καμπάνα χτυπάει για όλους τους ανθρώπους, αδιακρίτως ποιός πεθαίνει."
mlvardospot.blogspot.com