Παρασκευή 4 Ιουλίου 2025
Τετάρτη 2 Ιουλίου 2025
Mark Van Doren
WHEELER, S.: Τραγούδια (Phillips, River, Kaiser, Sharp, Berman) http://www.naxos.com/catalogue/item.asp?item_code=8.559658 Ποιήματα Serenata του Mark Van Doren © Charles Van Doren. Χρησιμοποιείται κατόπιν αδείας. [1] Αν είχα γυναίκα Αν είχα γυναίκα θα την αγαπούσα σαν βασιλιάδες Αγαπούσα τις βασίλισσες στα παλιά χρόνια, ή σαν πρίγκιπες Κορές, Συναντιόντουσαν στη δροσιά, δίπλα σε ένα σκαλί, ενός πρωινού— «Τι κάνεις, όμορφη μου;» Και όλα αυτά. Αν είχα γυναίκα, μερικές φορές θα γύριζα σπίτι ντυμένος σαν ξένος, και όταν θα με κοιτούσε, «Κυρία», θα έλεγα, και θα την ερωτεύονταν με θαυμασμό— «Πώς γίνεται τόση λάμψη;» Και όλα αυτά. Αν είχα γυναίκα δεν θα τελείωνα ποτέ με το να θυμάμαι πώς είναι τώρα που, ω, είμαι μόνος, Και κανείς δεν είναι εδώ εκτός από τον σκύλο μου και τη γάτα μου— «Λοιπόν, παλικάρια! Πεινάτε;» Και όλα αυτά. [2] Το χέρι της στο χέρι μου Το χέρι της στο χέρι μου, Απαλό σαν τον νότιο άνεμο, Απαλό σαν τη μύτη ενός πουλαριού, Απαλό σαν να ξεχνάμε· Το μάγουλό της στο μάγουλό μου, Κόκκινο σαν το κράνμπερι, Κόκκινο σαν γάντι, Κόκκινο σαν να θυμόμαστε— Εδώ γυρίζουμε σαν σταγόνες βροχής, Σταγόνες βροχής, Εδώ γυρίζουμε Τόσο σφιχτά ο ένας με τον άλλον, Ω, αλλά αναρωτιέμαι, Ω, αλλά ξέρω, Ποιος παρηγορεί σαν σταφίδες, Ποιος φιλάει σαν χιόνι. [3] Μικρό Ταξίδι Ας πάμε. Ας είμαστε κάπου για λίγο Δεν έχουμε ξαναπάει ποτέ· Και οι ξένοι κόβουν το γρασίδι τυχαία Ή το αφήνουν ακανόνιστο. Αυτό μπορεί να περάσει· Γιατί τώρα ο δρόμος ανηφορίζει όλο και περισσότερο, Και είμαστε σιωπηλοί μίλι μίλι Ανάμεσα σε ποιανού τα δάση; Δεν θα μάθουμε ποτέ Εκτός αν σταματήσουμε να διαβάσουμε το όνομά του. Πάνω και πάνω, κάτω και πάνω Γύρω από αυτό το βουνό, μπλε μετά καφέ. Εδώ είναι ένα ποτάμι, άγριο ή ήμερο Ανάλογα με τα βράχια από κάτω Είτε λίγα είτε πολλά. Δίπλα ένα σπίτι, Και τακτοποιημένο ή όχι μας αρέσει πολύ, Γιατί κάποιος άλλος κάνει όλες τις δουλειές Ή δεν τις κάνει. Εκκλησίες, καταστήματα— Εκεί, άκουσα την καμπάνα της διασταύρωσης. Έτσι, σπίτι στο σκοτάδι για σκόρο και ποντίκι. Τόσο καιρό είχε κρατήσει τα χέρια του, Τον βρήκε αργό να μάθει: Πώς ένα στήθος, ένας μηρός, μπορεί να υποχωρήσει· Πώς το χιόνι μπορεί να κάψει. Με νόμιζες κάποτε θεά, αγόρι, Και έτσι είμαι, είπε· Πόθος σαν κι αυτή δεν είναι από τη γη: Περισσότερα, και ήμασταν και οι δύο νεκροί. Ω, όχι, φώναξε· αλλά ακόμα και τότε, Σαν ένα φλεγόμενο δόλωμα, Έσπασαν και έπεσαν, και το καθένα έσβησε Όπως τα αστέρια σβήνουν τις μέρες. [5] Αγάπα με λίγο, αγάπα με για πολύ Αγάπα με λίγο, αγάπα με για πολύ, Τότε κανένας από τους δύο δεν μπορεί να κάνει λάθος: Εσύ στο να δίνεις, εγώ στο να παίρνω· Δεν υπάρχει καρδιά που να ραγίζει Αλλά να θυμάται ένα άγγιγμα, Ή ίσως επτά, από το υπερβολικό. Αγάπα με περισσότερο από τη μισή διαδρομή, όμως. Άσε με να σκεφτώ, μετά πες μου να ξέρω. Και σου υπόσχομαι το ίδιο: Λίγο άγριο, λίγο ήμερο· Για να μην φανεί ποτέ μακρύ: Τικ, τακ, ντινγκ, ντονγκ. Ποιήματα Κυριακάτικων Τραγουδιών από την Emily Dickinson [6] I. Φλώρος Το να ακούς έναν Φλώρο να τραγουδάει Μπορεί να είναι κάτι συνηθισμένο— Ή μόνο κάτι θεϊκό. Δεν είναι του Πουλιού που τραγουδάει το ίδιο, ανήκουστο, Όσο για το Πλήθος— Η Μόδα του Αυτιού που ακούει Στο Ντουν, ή στο Φως— Είτε είναι Ρούνος, είτε δεν είναι κανένας Δεν είναι από μέσα. Η "Μελωδία είναι στο Δέντρο—" Ο Σκεπτικός—μου δείχνει— "Όχι Κύριε! Μέσα Σου!" [7] II. Τήρηση του Σαββάτου Κάποιοι τηρούν το Σάββατο πηγαίνοντας στην Εκκλησία— Εγώ το τηρώ, μένοντας στο Σπίτι— Με ένα Μπομπονιέρα για Χορωδό— Και έναν Οπωρώνα για Θόλο— Κάποιοι τηρούν το Σάββατο με Σέρπλικα— Φοράω απλώς τα Φτερά μου— Και αντί να χτυπάω την Καμπάνα, για την Εκκλησία, Ο μικρός μας Σέξτον—τραγουδάει. Ο Θεός κηρύττει, ένας φημισμένος Κληρικός— Και το κήρυγμα δεν είναι ποτέ μεγάλο, Έτσι αντί να φτάσω στον Παράδεισο, επιτέλους— Φεύγω, εντελώς. ⓟ & © 2010 Naxos Rights International Ltd. Σελίδα 1 από 3 8.559658 WHEELER, S.: Τραγούδια (Phillips, River, Kaiser, Sharp, Berma
Δευτέρα 30 Ιουνίου 2025
Κυριακή 29 Ιουνίου 2025
Η ζωή της έγρήγορσης
Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Στο τρίτο κεφάλαιο της Αποκάλυψης περιγράφεται η ζωή της εγρήγορσης: "Γίνου γρηγορών (...) Μνημόνευε ούν πώς είληφας και ήκουσας και τήρει και μετανόησον, εάν ουν μη γρηγορήσεις ήξω επί σε ως κλέπτης και ου μη γνώσει ποίαν ώραν ήξω επί σε (...) ότι λέγεις ότι πλούσιος ειμί (...) Ιδού έστηκα επί την θύραν και κρούων (...) Ο έχων ους ακουσάτω τί το ΠΝεύμα λέγει ταις Εκκλησίαις."
Κάνε ένα καινούριο τραγούδι για τον Κύριο.Τον Κύριο υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.
Με αυτούς τους στίχους των Ψαλμών ξυπνώ το πρωί. Μ εκπλήττει η ενέργεια αυτή που έρχεται στο νου μου το πρωί. Μακάρι να έρχεται πάντα για να είμαι πάντα σε εγρήγορση.
Με λυπεί να σκέφτομαι ότι νέοι άνθρωποι περιμένουν παθητικά από κάτι έξω από αυτούς να τους φτειάξει τη διάθεση, αντί να κάνουν κάτι δημιουργικό οι ίδιοι. Να γίνουμε γρηγορούντες, λέει η Γραφή. Γρηγορείτε και προσεύχεσθε, λένε τα αψευδή χείλη του Κυρίου.
Μη συσχηματίζεσθε στον αιώνα αυτόν. Να "ντυθούμε σπλάχνα οικτιρμών, όπως έκανε ο Κύριος, το ίδιο να κάνουμε κι εμείς. Ο άνθρωπος που δεν πονάει τους άλλους δεν είναι άνθρωπος.
"Όσο κοινωνούμε με τα παθήματα του Ιησού, να χαιρόμαστε, λέει ο Απόστολος Πέτρος. Θα αγαλιάσουμε όταν αποκαλυφθεί σε μας ότι ο Κύριος είναι ο Ιησούς και είναι μέσα μας. Πέθανε για μας και αναστήθηκε και είναι μέσα μας. Πεθαίνουμε κι εμείς για την αμαρτία και ζουμε μαζί Του.
Έτσι ανανεώνουμε το νου μας, δοκιμάζοντας τί είναι το θέλημα του Θεού το αγαθόν, το ευάρεστο, το τέλειο. Όταν ακούω κάποιους να λένε πως η κάθε μέρα είναι ίδια με την άλλη, καταλαβαίνω ότι αυτοί αφήνουν τον κόσμο να τους επηρεάζει και να τους διαμορφώνει με ό,τι προσωρινό υπάρχει και φεύγει μέρα με τη μέρα. Αυτόν τον κόσμο λέει ο άγιος ή να τον εμπαίζετε ή να τον αποφεύγετε: 'Η εμπαίζων έμπαιζε ή φεύγων φεύγε τον μάταιο και πονηρό αυτόν κόσμο.
Να μην αφήνουμε να μας διαμορφώνει αυτός ο κόσμος που παρέρχεται κι αυτός ο ίδιος και η επιθυμία του, για να μη νιώθουμε το κενό.: "Μη συσχηματίζεσθε τω αιώνι τουτω, αλλά μεταμορφούσθαι τη ανακαινώσει του νοός εις το δοκιμάζειν υμάς το θέλημα του Θεού. Το μυστήριο το αποκεκρυμμένον από των αιώνων και των γενεών, νυνί δε εφανερώθη τοις αγίοις αυτού, οις ηθέλησεν το Θεός γνωρίσαι τίς ο πλούτος της δόξης του μυστηρίου τουτου εν τοις έθνεσιν, ός έστι Χριστός εν υμίν, κη ελπίτης δόξης."
Ευχαριστήσωμεν τω Κυρίω, ότι έδωκεν ημίν νίκην και αύτη έστιν η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών. Τίς εστιν ο νικών τον κόσμον; ει μη ο πιστεύων ότι Ιησούς εστιν ο υιός του Θεού,. (Α' Ιω. Ε΄4). Η εν Χριστώ ζωή είναι πάντοτε μια διαρκής αυτοεξέταση, για να γνωρίζουμε αν η ζωή μας αναφέρεται στη ζωή του Χριστού, αν είμαστε "αναφέροντες" και αν έχουμε επίγνωση ότι ο Χριστός κατοικεί μέσα μας: Ο οίκος μου είναι οίκος προσευχής, λέει ο Κύριος.
mlvardospot.blogspot.com
.
Σάββατο 21 Ιουνίου 2025
Ερωτήσεις κι απαντήσεις
Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Στο σημερινό μικρό μου δοκίμιο το ερώτημα που με απασχολεί είναι , πώς γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι ο Ιησούς κατοικεί εντός μας. Απάντησε σε κάτι άλλο, μου λένε, αλλά δε διαλέγεις εσύ που γράφεις το ερώτημα. Μάλλον το ερώτημα σε διαλέγει . Ισχύει η παροιμία της Γραφής "εκεί όπου είναι το πτώμα, συγκεντρώνονται οι αετοί."
Τα ερωτήματα δεν γεννιούνται στην τύχη. Όταν προσεύχεσαι για να γράψεις, ιδίως με την αδιάλειπτη προσευχή της καρδιάς, η προσευχή ή ίδια είναι ειρήνη. Δεν είναι ο Θεός ακαταστασίας, αλλά ειρήνης.
Από τις σημειώσεις που κρατώ διαβάζοντας την Καινή Διαθήκης, φαίνεται ότι το διάβασμα δεν είναι στην τύχη, αλλά τηρεί μια αυστηρή σειρά, που δείχνει ότι υπάρχει μια αλληλουχία σ' αυτά που μας ενδιαφέρουν και απασχολούν τη σκέψη μας.
