Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
«Εμάκρυνα φυγαδεύων και ηυλίσθην εν τη ερήμω» .Το ρητό αυτό της Αγίας Γραφής ήταν αναρτημένο στο προαύλιο της ιεράς μονής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, στον Πυργετό Λαρίσης, από την μακαρίτισσα τη γερόντισσα Χριστουνύμφη, την ευχή της νά 'χουμε!
Οι μοναχοί ξεμακραίνουν από τους άλλους, καταφεύγοντας στα βουνά αλλά πιο πολύ ξεμακραίνουν κρατώντας κλειστό το στόμα τους. «Θου , Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου.»Ξεμακραίνουν και με τη μοναξιά και τη σιωπή.
Αν δεν τηρούμε τη σιωπή, όσο μακριά κι αν φύγουμε από τους άλλους, δε θα βρούμε την ποθητή ησυχία, αν δεν φυλάμε τη γλώσσα μας από τη φλυαρία.
Οι μοναχοί δεν μιλούν, αν δεν ερωτηθούν. Τηρούν διαρκή σιωπή. Τα λόγια εμποδίζουν την ψυχή να προσεύχεται νοερά και να νιώθει την παρουσία του Θεού. Μπορεί να στέκουν πολύ ώρα δίπλα σου και να κρατούν το στόμα τους κλειστό. Οι μοναχοί αγαπούν την ησυχία και ξέρουν, πως δεν έχουν ησυχία, αν δεν «φυλάγουν» το στόμα τους, αν δεν προσέχουν , να μη μιλούν.
Ένας λόγος που με κάνει να αγαπώ τη μοναξιά είναι η σιωπή. Στη σιωπή μπορείς να θαυμάζεις όσο θέλεις την παρουσία του Θεού.
Κάποτε ένας γέρος στην εκκλησία δεν προσευχόταν. Δεν έπαιρνε εκείνη την ιδιαίτερη στάση του σώματος, που δείχνει ότι ο άνθρωπος προσεύχεται. Γιατί δεν προσεύχεσαι, τον ρωτάει ο διπλανός του. Κοιτάζω το Χριστό και με κοιτάζει, κι αυτό που δίνει χαρά, είπε..
Πόσο αγνός πρέπει να είναι κανείς για να νιώθει την παρουσία του Θεού, κάθε στιγμή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου