Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Όταν είμαστε παιδιά αγαπάμε πιο πολύ τους παππούδες παρά τους γονείς. Ίσως γιατί με τους παππούδες χαιρόμαστε την παρουσία τους, ενω οι γονείς μας μεταδίδουν τον άγχος τους να μας μεγαλώσουν.
Έτσι χαιρόμαστε και την παρουσία του Θεού, όπως την παρουσία του παππού. Ο Θεός μας δέχεται όπως είμαστε, όχι όπως θα γίνουμε αύριο, ,που μόνο Αυτός ξέρει, πώς θα γίνουμε. Με τους γονείς διακινδυνέυουμε πάντα ό,τι τώρα μας δίνει χαρά, την εμπιστοσύνη, την απλότητα και το πιο ωραίο, ότι συγχωρούμε εύκολα και χαιρόμαστε με το παραμικρό!
Θυμάμαι, είπα κάποτε, στο Ρόμπερτ, ότι ξεχνάω γρήγορα, εννοώντας ξεχνώ αυτούς που με στενοχωρούν και ο Ρόμπερτ, απάντησε, πως η λήθη αυτού του είδους είναι η αρχή της συγνώμης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου