Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Το ζώο στο βουνό ανεβαίνει στην άκρη του γκρεμνού. Προτιμάει να βλέπει τον γκρεμνό και να προσέχει, παρά να μην τον βλέπει και να μην προσέχει.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει με την απώθηση. Τίποτε δε σβήνει από τη μνήμη. Με την απώθηση η αμαρτία μας υπάρχει στη μνήμη, αλλά δεν την βλέπουμε.
Ενώ με νήψη και την επίγνωση ότι ο Χριστός είναι μέσα μας, βλέπουμε την αμαρτία μας και προσέχουμε. Αυτό σημαίνει ο στίχος του ψαλμού: "η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί δια παντός".
"Δι' υπομονής τρέχομεν τον προκείμενον ημίν αγώνα, αφορώντες εις τον της πίστως αρχηγόν και τελειωτήν Ιησούν." (Εβρ. ΙΒ΄, 1)
Ζούμε με το Χριστό, με το πνεύμα το Χριστό. Στην ερώτηση, πώς θεραπεύονται οι αναμνήσεις, η απάντηση είναι: Τις ξαναζούμε με το Χριστό.
Γι' αυτό η Επιστήμη λέει, να μην απωθούμε, για να μην αρρωστήσουμε. Με την απώθηση δεν βλέπουμε την αμαρτία μας και δεν κάνουμε τίποτε να την θεραπεύσουμε.
Αν θέλετε να αρρωστήσετε, να κάνετε αυτά τα δύο γράφει στο βιβλίο με τον τίτλο "Εκείνο", ο γιατρός και δάσκαλος του Φρόϊντ Τζώρτζ Γκρόντεκ: να απωθείτε και να κατακρίνετε.
Η Ορθόδοξη παράδοσή μας είναι "νηπτική". "Ανοιχτά πάντα κι άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου", λέει ο Σολωμός. Κι ο Σωκράτης έλεγε, πως δεν αξίζει να ζει κανείς, χωρίς το "γνώθι σ' αυτόν".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου