του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Άραγε προσέχουμε το νόημα των λέξεων που χρησιμοποιούμε;
Όταν προσέχουμε, μόνο τότε βλέπουμε την δυσδιάκριτη συχνά διαφορά μεταξύ τους. Παράδειγμα οι προτάσεις "με τη δύναμη του Χριστού μέσα μου ζω." και "με το Χριστό μέσα μου ζω."
Αν τις διαβάσουμε χωρίς προσοχή, δεν θα βρούμε καμία διαφορά, απ' το να είναι ο Χριστός μέσα μας κι απ΄ το να είναι η δύναμη του Χριστού μέσα μας.
Κι όμως υπάρχει μεγάλη διαφορά στις δύο αυτές προτάσεις. Ο Απόστολος Παύλος γράφει σε κάοια επιστολή του να είμαστε "επιγιγνώσκοντες| δηλαδή να είμαστε βέβαιοι ότι ο Χριστός είναι μέσα μας και μάλιστα να βάζουμε σε δοκιμασία τον εαυτό μας, για να βεβαιωθούμε για την ενοίκηση του Χριστού μέσα μας.
Ο αείμνηστος σύγγαμβρός μου Αλέξανδρος, χαιρόταν που αγαπούσα το γράψιμο και δεν το εγκατέειψα ποτέ από τα εφηβικά μου χρόνια,, όταν άρχισα να γράφω μικρά κείμενα (διηγήματα και ποιήματα) και να τα δημοσιεύω στις τοποικές εφημερίδες.
Ο Αλέξανδρος γνώριζε την αξία του να γράφεις και μου έλεγε "άντε, βάλε τις λέξεις σου στη σειρά." Μ' αρεσε αυτό το "βάλε τις λέξεις σου στη σειρά.
Είχα την ευλογία να γνωρίσω συγγραφείς και ποιητές. Σε λίγους είδα αυτήν την αγάπη στις λέξεις και στις προτάσεις. Αυτοί ξεχώριζαν. Μάλιστα ένας Αμερικανός ο Πωλ Ώστερ, έγραψε ένα βιβλίο με τον τίτλο, στη χώρα των τελευταίων πραγμάτων, εννοώντας την Ελλάδα, στην οποία ονόμαζε ως τελευταία πράγματα τις λεξεις.
Κι ένας άλλος μεγάλος φίλος της πατρίδας μας, ο διάσημος Γάλλος σκηνοθέτης του κινηματογράφου Ζαν Λυκ Γκοντάρ, γύρισε μια ταινία -ύμνος στην Ελλάδα, με τίτλο "Ελεγεία του Έρωτα<'. Σ' αυτήν, αν δεν κάνω λάθος, επαινεί την Ελλάδα και τους ΄"Ελληνες που αγαπούν πάνω από όλα το Λόγο. Ο Γκοντάρ πίστευε ότι ο τόπος ανήκει σ' αυτούς που έγραψαν την ιστορία του, εννοώντας τις την Μεγάλη Ελλάδα, που δεν απελευθερώθηκε ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου