Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
"Ο αγαπών τον Θεόν εν αυτώ εστί" Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος
Στην επιστολή του προς τους Κορινθίους ο Απόστολος Παύλος λέει να δοκιμάζουμε τον εαυτό μας, για να βεβαιωθούμε, αν πραγματιικά αγαπάμε το Θεό Αγαπάμε άραγε το Θεό; Πώς ξέρουμε ότι αγαπάμε το Θεό αληθινά; Στην αρχή θέλουμε να ξέρουμε, αν πιστεύουμε στο Θεό. Όλες μας οι αναζητήσεις στρέφονται γύρω από το να ξέρουμε αν πιστεύουμε στην ύπαρξη του Θεού, ή υποκρινόμαστε ότι πιστεύουμε, όπως πολλοί κατηγορούν τους πιστούς για υποκρισία. Δεν μας ενδιαφέρει να ξέρουμε αν πιστεύουμε αληθινά και αν είναι ορθή η πίστη μας.
Κάποτε ξεκινάμε μια άλλη αναζήτηση περί του Θεού, αν αγαπάμε το Θεό και μάλιστα πάνω από όλα ή δεν αγαπάμε πραγματικά το Θεό και οι γνώσεις μας είναι θεωρητικές, δηλαδή αποβλέπουν στο να ικανοποιήσουν την περιέργειά μας και στο να μας εντάξουν ανάμεσα στους πιστούς για διαφόρους λόγους.
Αν περάσαμε από αυτά τα στάδια και ποθούμε να μάθουμε, αν αγαπάμε το Θεό, θα ψάξουμε στην εμπειρία μας και στην εμπειρία του λαού Ο λαός από την εμπειρία του συνδέει γενικά την αγάπη με την μνήμη του ονόματος. Το πρώτο στην αγάπη είναι το όνομα. Αν έχουμε το όνομα αυτού που αγαπάμε στο νους και στα χείλη μας. Σχετική είναι η λαϊκή παροιμία «τόσο που σ’ αγαπούσα , άντρα μου, λησμόνησα και το όνομά σου». Αυτός που θυμάται διαρκώς αυτό που αγαπάει προχωρεί και στα έργα. Στη μνήμη του ονόματος του Θεού, έργα είναι η τήρηση των Εντολών του Θεού. Ο Κύριος μας λέει, ότι αυτός που μ’ αγαπάει τηρεί τας Εντολάς μου. «Ου πας ο λεγων με Κύριε, Κύριε ,ενώ η καρδιά του πόρω απέχει απ’ εμού, σωθήσεται ¨»
Αγαπάμε το Θεό, αν θυμόμαστε το όνομά του. Αν μνημονεύουμε συχνά το όνομά του. Ύστερα συνδέουμε το Θεό με τη ζωή μας και αποδίδουμε στο Θεό όλα τα χαρίσματα και τις ευεργεσίες του και του ζητάμε να μας φυλάει απ΄ το κακό. Είμαστε ευγνώμονες προς το Θεό και τον ευχαριστούμε για όλα τα καλά. Στηρίζουμε τις ελπίδες μας στο Θεό. Είναι ο σωτήρας μας και το καταφύγιό μας. Με το Θεό συνδέουμε την μνήμη των αγαπημένων μας στον ουρανό και προσευχόμαστε στο Θεό για την ανάπαυση των ψυχών τους.
Αν ‘εχουμε την καλή συνήθεια να διαβάζουμε την Αγία Γραφή, θα διαπιστώσουμε ότι οι Ψαλμοί είναι το βιβλίο που αναφέρεται αποκλειστικά στο Θεό. Ο πρώτος ψαλμός συνοψίζει όλους τους ψαλμούς που ακολουθούν και αναπτύσουν τον πρώτο ψαλμό, που αρχιζει με αυτόν τον στίχο: «Μακάριος ανήρ, ος ουκ επορεύθη εν βουλή ασεβών και επί καθέδρα λοιμών ουκ εκάθισεν.»(Τρισευτυχισμένος και ευλογημένος από το Θεό είναι ο άνθρωπος εκείνος, που δεν επορεύθη ποτέ δρόμο σύμφωνα με τις σκέψεις και τα θελήματα των ασεβών ανθρώπων, και ούτε προς στιγμήν δεν εστάθη εκεί, όπου διέρχονται οι αμαρτωλοί, ούτε εκάθισε να λάβη μέρος εις συναναστροφάς ανθρώπων, που είναι διεφθαρμένοι και διαφθείρουν την κοινωνία) (ερμηνεία Ι.Θ.Κολιτσάρα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου