Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
ΕΝΟΙΚΗΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Πρέπει να δοκιμάζουμε τον εαυτό μας, αν πιστεύουμε ότι ο Κύριος κατοικεί εντός μας. Αν θέλουμε να μη φοβούμαστε, πρέπει να μην αμφιβάλουμε καθόλου, ότι ο Χριστός είναι μέσα μας. Κάθε φόβος που νιώθουμε είναι και ένας πειρασμός, μια δοκιμασία, αν πιστεύουμε ή όχι στην ενοίκησι του Χριστού. Αν πιστεύουμε δε θα νιώθουμε φόβο.
Σε μένα, όπως και στους περισσότερους από μας, ο συνηθισμένος φόβος μου είναι αυτός της ασθένειας, Παρόλο που πιστεύω στο Ευαγγέλιο και ειδικά στην προφητεία του Ησαϊα για τον Κύριο ημών Ιησού Χριστού, «αυτός τας ασθενείας ημών έλαβε και τα νόσους εβάστασε.»
Αλλά ο φόβος της ασθενείας φώλιασε στην ψυχή μου από την νηπιακή μου ηλικία και την τραυμάτισε. Πέρασα τα νηπιακά και τα παιδικά μου χρόνια στον πόλεμο και καθώς λένε τα παιδικά τραύματα στην ψυχή, δύσκολα θεραπεύονται ή δεν θεραπεύονται καθόλου.
Κάθε τι που μου θυμίζει αρρώστια με ακινητοποιεί, και με μετατρέπει, όπως λέει ο αρχαίο μύθος σε «στήλη άλατος». Στο μύθο της Σφίγγας, είχε τρεις επιλογές, να απαντήσεις σωστά στην ερώτηση και να γλυτώσεις τη ζωή σου. Να μην απαντήσεις σωστά και να χάσεις τη ζωή σου. Η άλλη επιλογή είναι να αρνηθείς την ερώτηση. Σ’ αυτήν την περίπτωση δεν χάνεις τη ζωή σου, αλλά χάνει όλα εκείνα για τα οποία αξίζει να ζεις.
Αυτά λέει ο αρχαίος μύθος, αλλά εμείς δεν είμαστε στην εποχή των μύθων. Έχουμε γνωρίσει την αλήθεια και η αλήθεια, που είναι ο Χριστός μέσα μας, μας ελευθερώνει από το φόβο μας.
«Έλθετε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς. Ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρύ».
Το φορτίον του Χριστού είναι ελαφρύ για τους «προαιρουμένους», λένε οι άγιοι της Εκκλησίας μας. Όχι γι’ αυτούς, που πηγαίνουν στο Χριστό χωρίς τη θέλησή τους, από ανάγκη και όχι γιατί πιστεύουν και αγαπούν τον γλυκύτατο Ιησού και Κύριόν μας, πάνω από όλα, με όλη τη δύναμη της ψυχής τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου