Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
ΤΟ ΑΓΧΟΣ
"Ο μη ων μετ' εμού κατ' εμού εστι, και ο μη συνάγωνμετ' εμού σκορπίζει." (Ματθ.12,30
'
Εδειξε στο γιατρό κάτι αιματοελιές στο στήθος του και ο γιατρός του είπε: Αυτό είναι το άγχος σου.
Τί είναι το άγχος; Είναι υπερβολική μέριμνα, που μας κρατάει σε διαρκή υπερένταση και μάλιστα για πράγματα που δεν είναι απολύτως αναγκαία; Είναι άραγε το άγχος αυτό που ονομάζεται στην ησυχαστική παράδοση του λαού μας ακηδία. Δηλαδή πολλές φροντίδες για τα περιττά πράγματα.
Ό,τι και να είναι το άγχος το βιώνουμε στο σώμα, στην ψυχή και στο πνεύμα, σαν μια κατάσταση που δρα αυτόνομα. Το άγχος είναι δαίμονας. Όταν δουλεύεις, γράφει ο άγιος στη Φιλοκαλία, παλεύεις με ένα δαίμονα, τη δουλειά σου. Όταν νιώθεις ακηδία, διακατέχεσαι δηλαδή από το άγχος , παλεύεις με χιλιάδες δαίμονες.
Το φοβερό αυτό συναίσθημα εννοεί ο Αμερικανός ποιητής του μαύρου χιούμορ Μπλογκ, γράφοντας ότι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να σκοτώσεις έναν άνθρωπο είναι να τον φέρεις στο κέντρο μιας σύγχρονης πόλης και να τον αφήσεις να ζει εκεί. Το άγχος σίγουρα θα τον σκοτώσει.
Ο κόσμος που διακατέχεται από το άγχος μοιάζει με τις μηχανές του πλοίου που δουλεύουν σε όλη τους την ένταση, ενώ το πλοίο βρίσκεται σε ακινησία ή με τους κινητήρες των αεροπλάνων , που πριν να απογειωθούν μαρσάρουν τους κινητήρες τους στο «φουλ», για να διαπιστωθεί, αν λειτουργούν με όλη την ισχύν τους. Άγχος είναι «επανάσταση χωρίς αιτία».
Στο χωριό θα λέγαμε κάποιον ότι έχει άγχος , αν τον βλέπαμε συχνά να τρέχει χωρίς κανείς να τον κυνηγάει. Η παροιμία «όποιος βιάζεται σκοντάφτει» δείχνει την ιδέα που έχουμε για το άγχος που το παρομοιάζουμε με τη βιασύνη και την ταραχή.
Ένα ανέκδοτο στην Αμερική λέει, πως κάποιος την ώρα που ξυριζόταν σε ένα μισο-υπαίθριο κουρείο, άκουσε τη φωνή «Θείε Τζων, θείε Τζων, καίγεται το σπίτι σας». Πετάχθηκε πάνω από την καρέκλα του κουρείου, σαν να τον δάγκωσε τοφίδι και με την πετσέτα στο λαιμό και τις σαπουνάδες στο πρόσωπο, βγήκε στο δρόμο και άρχισε να τρέχει πανικόβλητος. Ώσπου είπε στον εαυτό του: «Μα εγώ δεν είμαι ο θείος Τζων ούτε έχω σπίτι». Έτσι επέστρεψε ήσυχος ,στο κουρείο, και συνεχίστηκε το ξύρισμα.
Ο Καρλ Γιούγκ, γράφει πως η μη ορθή θρησκευτική συνειδητοποίηση είναι η αιτία όλων των ασθενειών. Εννοεί άραγε το άγχος, αυτό που στην ησυχαστική παράδοση της Εκκλησίας ονομάζεται ακηδία, που είναι η υπερβολική μέριμνα. Αγχώδης είναι η Μάρθα, η αδελφή του φίλου του Χριστού Λαζάρου που «περιεσπάτο περί πολλήν διακονίαν», ενώ μόνο μία ανάγκη υπήρχε, να πιστεύουμε και να είμαστε κοντά στο Θεό. Αυτό που έκανε η αδελφή της Μαρία, η οποία «παρακαθίσασα παρά τους πόδας του Κυρίου Ιησού άκουγε τα λόγια Του.
Η λέξη κηδεία προέρχεται από το ρήμα «κήδομαι» , που σημαίνει «μεριμνώ, επείγομαι, βιάζομαι». Από το ρήμα κήδομαι προέρχεται και η λέξη «ακηδία». Κάποιο ρητό λέει, «οι νεκροί εις τάφον επείγονται» . Οι νεκροί βιάζονται να ταφούν. Δεν θέλουν να μείνουν άταφοι. Ο Σοφοκλής έγραψε την τραγωδία του Αντιγόνη, με θέμα την ταφήν του Πολυνείκη, αδελφού της Αντιγόνης, που ο Κρέων, ο άρχοντας της πόλης απαγόρεψε την ταφήν του. Μια τραγωδία με θέμα την μέριμνα για την ταφήν του αγαπημένου αδελφού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου