Του Μόσχου Λαγκοκυβάρδου
ΠΕΡΙ ΕΓΩΙΣΜΟΥ
Η γιαγιά μου η μακαρίτισσα Βασιλική, εκ Δεσκάτης Γρεβενών, δεν ενοχλούνταν απ΄ τον εγωισμό. Όταν την ρωτούσα πώς δεν ενοχλείται από κανένα ούτε από τον εγωιστή, έλεγε «δεν τους κόβει, μάνα μ’ |»
Αναρωτιέμαι τι συλλογισμό έκανε και κατέληγε στο συμπέρασμα αυτό. Μάλλον δεν έκανε κανέναν συλλογισμό. Στην Εκκλησία δεν γινόμαστε καλοί με την προσπάθειά μας, αλλά με τη χάρη του Θεού. Κι αφού ό,τι είμαστε δεν είναι κατόρθωμα δικό μας, αλλά χάρισμα του Θεού, σε τι να νιώθουμε καλύτεροι απ΄ τους άλλους; Να είμαστε ταπεινοί, είναι το θέλημα του Θεού. Η Ευρώπη θέλει να ζει αντίθετα με το θέλημα του Θεού. Να δούμε τι θα γίνει. Βέβαια η γιαγιά μου δεν είχε λάβει την ευρωπαϊκή παιδεία. Η Ορθοδοξία ακολουθεί το Ευαγγέλιο :
«Εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών. (…) Όστις ουν ταπεινώσει εαυτόν ως το παιδίον τούτο, ούτος έστιν ο μείζων εν τη βασιλεία των ουρανών..»
Η γιαγιά μου ακολουθούσε την Εκκλησία. Αν και στην ταπείνωση καταλήγει το συμπέρασμα του συλλογισμού. Αν ένας απ΄ το σύνολο είναι σε κάτι καλύτερο από μένα, το σύνολο είναι καλύτερο από μένα. Ενώ αν εγώ είμαι σε κάτι καλύτερος από κάποιον από το σύνολο, δεν είμαι καλύτερος από το σύνολο. Άρα όλοι είναι καλύτεροι από μένα. Γιατί να αποδώσω τα χαρίσματα στον εαυτό μου, ενώ αυτά ανήκουν στο Θεό;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου