Γράφοντας ένα καινούριο δοκίμιο

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Γράφοντας ένα καινούριο δοκίμιο, όπως αρέσει στο Θεό, πώς με επηρεάζει το πνεύμα της εποχής μου; Δεν μπορούμε να γράψουμε τίποτε εναντίον της αλήθειας. Μόνο υπέρ της αλήθειας μπορούμε να γράψουμε. Γράψτε ένα καινούριο ύμνο στο Θεό, λέει ο Δαβίδ. Μόνο η αλήθεια του Θεού, η μόνη πραγματικότητα, δίνει απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα για τα πράγματα που υπάρχουν και γι’ αυτά που δεν υπάρχουν αλλά μπορούν να υπάρξουν.

Μη μπορώντας να απαντήσει σε όλα ο άνθρωπος διαπιστώνει τα όρια της ανθρώπινης φύσης. Είναι αδύνατο στον άνθρωπο να κατανοήσει το νου του Θεού.

Γράφοντας αναρωτιέμαι πως μπορώ να ξέρω ότι είναι θεάρεστο να γράφω; Μπορώ να το ξέρω, επειδή το είπε ο Κύριος με τους προφήτες Του.» Αινει η ψυχή μου τον Κύριον, αινέσω Κύριον εν τη ζωή μου. Ψαλώ το Θεό έως υπάρχω.»

Το πνεύμα που αγαπάει το θεάρεστο γράψιμο, ο Θεός έβαλε μέσα στην καρδιά μου. Ξέρω με βεβαιότητα, δίχως καμία αμφιβολία, ότι είναι θεάρεστο επίσης το να αγαπάμε τη ζωή. Ότι μόνο όταν αγαπάμε τη ζωή και θέλουμε να ζήσουμε, μόνο τότε λειτουργεί το ανοσοποιητικό μας σύστημα και μας φυλάει από τις αρρώστιες. Αν δεν αγαπάμε τη ζωή το ανοσοποιητικό μας σύστημα δεν μας φυλάει κι αυτό περιμένουν οι αρρώστιες να μας βρούνε αφύλακτους, για να μας επιτεθούν.

Γράφοντας σαν να είμαστε μπροστά στο Θεό, το γράψιμό μας είναι προσευχή. Η νοερά προσευχή του Ονόματος του Ιησού ενισχύει το ανοσοποιητικό μας σύστημα και διώχνει το γέννημα των εχιδνών, το σαρκικό φρόνημα, που γεννάει ο διάβολος μέσα μας.

«Πνεύμα ο Θεός και τους προσκυνούντες αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν.» (Φιλιπ. Α΄, 8-14).

Να νικήσουμε την παθητικότητα με την ανιδιοτελή ενεργητικότητα.  «Οι πάντες τα εαυτών ζητούσι μηδείς τα του Χριστού.» Τι θα θυσίαζες για να μη γίνει η γη πυρηνικό ολοκαύτωμα; Ρωτάει ο Ταρκόφσκι στη «Θυσία» του. «Είλετο υμάς ο Θεός απ’ αρχής εις σωτηρίαν εν αγιασμώ πνεύματος και πίστει αληθείας.»

«Δεήθητι ουν του Κυρίου του θερισμού, όπως εκβάλη εργάτας εις τον θερισμόν αυτού. Υπάγετε, Ιδού, εγώ αποστέλλω υμάς ως άρνας εν μέσω λύκων.»

«Στήτε τέλειοι και πεπληρωμένοι εν παντί θελήματι του Θεού», διά την ημέρα του Χριστού.

Ο Άγιος Συμεών, Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, γράφει στα άπαντα, στο Δ΄Κεφάλαιο περί της θείας και ιεράς προσευχής τα εξής:  Η θεία προσευχή, η επίκλησις του Σωτήρος ημών, το «Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησόν με» είναι και προσευχή και ευχή και ομολογία της πίστεως και μεταδοτική Πνεύματος αγίου, πρόξενος θείων δωρεών, κάθαρσις καρδίας, δίωξις των δαιμόνων, ενοίκησις του Ιησού Χριστού, πηγή των πνευματικών εννοιών και θείων λογισμών, απολύτρωσις αμαρτιών, θεραπευτήριον ψυχών και σωμάτων, χορηγός θείου φωτισμού, βρύσις ελεους Θεού και βραβεύτρια των εν ταπεινώσει αποκαλύψεων και θείων μυστηρίων, εν συντόμω αυτή είναι το μόνον και καθαυτό σωτήριον όνομα του Θεού μας Ιησού Χριστού του Υιού του Θεού, το οποίον είναι το μόνον όνομα, όπερ επικαλούμεθα, και ουκ έστιν εν ουδενι άλλω σωθήναι ημάς, καθώς λέγει ο Παύλος.»