Τοιυ Μόσχου Λαγκουβάρδου
Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΟΥ ΑΓΓΕΛΑΚΗΣ !
Αυτό που θυμάμαι απ' τη Δεσκάτη, την κωμόπολη τότε και τη μικρή πόλη τώρα, στα Καμβούνια, τα Καλά Βουνά, της Δυτικής Μακεδονίας ήταν οι γέροι!
Δεν ξέρω αν ήταν παντού το ίδιο, αλλά οι γέροι στη Δεσκάτη ήταν πρώτοι σε όλα , στα γλέντια στους χορούς , στο τραγούδι,. Είδα τους γέρους ακόμα και να τραγουδούν τραγούδια της ξενιτειάς, στους φίλους τους, που έφευγαν. Οι φωνές τους ήταν σαν αρχαίος χορός, έτσι φανταζόμουν τους Ομηρικούς ήρωες!
Στη Δεσκάτη έζησα τα παιδικά μου χρόνια. Αγάπησα αυτόν τον τόπο και περισσότερο τον κόσμο, που ανήκει σε κάποια ήσυχη ελληνική φυλή. Εκείνο που τους κάνει να ξεχωρίζουν είναι η φιλόξενη διάθεσή τους, η ησυχία τους και το φως, το χρυσοκίτρινο φως, που ακτινοβολεί στα πρόσωπά τους.
Αγάπησα αυτούς τους ανθρώπους και τον τόπο τους, τα Καλά Βουνά , που το άρωμά τους δεν το συνάντησα πουθενά στην Ελλάδα, αν και γύρισα σε όλα σχεδόν τα βουνά της!
Ο παππούς μου, ο μακαρίτης Αγγελάκης, όπως τον έλεγαν όλοι με το χαϊδευτικό του όνομα. ήταν ένας αξιοσημείωτος άνθρωπος. Αγαπούσε τους ανθρώπους και τον αγαπούσαν και εκείνοι. Ηταν πολυταξιδεμένος, είχε πάει δυο φορές στην Αμερική. Αγαπούσε τη φύση. Είχε στο σπίτι δυο όμορφους κήπους, το κυνήγι του άγριου αγαπούσε τα ζωντανά πλάσματα του Θεού και με μάθαινε και μένα να τα αγαπώ, να θαυμάζω την ομορφιά του έναστρου ουρανού, να πιστεύω στο Θεό. Με συμβούλευε σε ό,τι κάνω και σε ό,τι σκέφτομαι, να ρωτάω, αν αρέσει στο Θεό. Η παντοτινή ευχή του ήταν τα λόγια "στο Θεό ν' αρέσει".
Όταν κάποιος , για να τον πειράξει, του είπε: "Ε, μπαρμπαγγελλάκη, κι' εσύ. Πήγες δυο φορές στην Αμερική και γύρισες φτωχός.
Δεν είμαι φτωχός, απάντησε ο παππούς. Φτωχός είναι ο διάβολος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου