Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Είμαστε άραγε υπεύθυνοι και για τις πράξεις των άλλων; Στη Γραφή αναφέρεται ότι στην αρχαία Νινευή για να σωθεί η πόλη ώφειλαν να νυστέψεουν όλοι. Οι Νινευίτες έβαλαν σε νηστεία ακόμα και τα ζώα τους. 'Εστω και ένας αν δεν μετανοεί για τις πράξεις του, το σύνολο των ανθρώπων, δεν μετανοεί ως σύνολο. Ο κατακλυσμός δεν θα γινόταν, αν μετανοούσαν όλοι ως σύνολο. Το ίδιο εννοεί και ο Σωκράτης λέγοντας, πως όταν όλοι οι Αθηναίοιι πολίτες δεν αυτοπεριορίζονται η δημοκρατία των Αθηνών δεν λειτουργεί. Ο Σωκράτης ίσως ήθελε να δείξει ότι η ευθύνη είναι έμφυτη για όλους.. Αυτό ισχύει αλλά μόνο για το ήθος. Από ηθική άποψη έτσι είναι. Αλλά τα ηθικά αδικήματα δεν δικάζονται στα δικαστήρια. Το ήθος δεν καταναγκάζει. Όποιος θέλει μπορεί να ακολουθήσει το Χριστό. "Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν. Πράος είμί και ταπεινός τη καρδία. Ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρύ " (τοις προαιρουμένοις."
Η αρετή δεν είναι ιδιωτική. Είναι σαν τη βροχή που βρέχει επί δικαίους και αδίκους και στον τον ήλιο, και σαν τη φώτιση. Αν ζητάς τη φώτιση, είναι για όλους. Οι άνθρωποι είναι εκ φύσεως κοινωνικοί. Η χωριστικότητα δεν είναι εκ φύσεως. Είναι από τα εμπόδια, που εμποδίζουν την έμφυτη ενότητα. Είναι αυθόρμητη η ενοχή , που νιώθουμε για τους αδικουμένους, αν και η αδικία είναι αλλωνών. Όταν ακούω κάποιον να βλαστημάει, νιώθω την ανάγκη να ζητήσω συγνώμην απ΄ το Θεύ, σαν να ήμουν εγώ ο βλάσφημος. Αλλά μήπως δεν η ενοχή ΄όλων μας για ό,τι άδικο συμβαίνει. Εννοείται ότι το μερίδιο στην ενοχή δεν είναι το ίδιο σε όλους.
Στα αρχαία χρόνια στην Κίνα η ενοχή ήταν οικογενειακή. Όταν αδικούσε κάποιος τιμωρούνταν μαζί με αυτόν και οι συγγενείς του. Αργότερα η ενοχή έγινε προσωπαπαγής. Από ηθική άποψη όμως μένει η κοινωνική ευθύνη. Κάπου σφάλλουμε όλοι μας. Αυτό όμως δεν απαλλάσσει τους αδικούντας από την προσωπική ευθύνη για τις αδικίες τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου