Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
ΠΟΝΗΡΟΣ ΘΗΣΑΥΡΌΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ
Θησαυρός πονηρός είναι ό,τι πονηρία συγκεντρώσαμε στην καρδιά μας. Ό<τι βγαίνει από απο εκεί κάνει ακάθαρτο τον άνθρωπο.
Έχουμε λοιπόν δύο θησαυρούς, δηλαδή συγκεντρωμένα στοιχεία, στην καρδιά μας, τον αγαθό θησαυρό, που λέγεται πνευματικό σώμα και είναι γέννημα του ΠΝεύματος του Θεού και τον πονηρό θησαυρό, που είναι γέννημα του διαβόλου και λέγεται σαρκικό πνεύμα ή "γέννημα εχιδκών", που ό,τι βγαίνει από εκεί κάνει ακάθαρτο τον άνθρωπο και πρέπει να το πετάξουμε έξω απ΄ την καρδιά μας.
Τα στοιχεία αυτά συγκεντρωμένα στην καρδιά μας είναι υπό διάλυσιν και καύσιν. Όταν αρχίζουν να μας πονάνε, τότε αναζητάμε τρόπους να απαλλαγούμε από αυτά.
Κατ' αρχήν να μη βάζουμε τη δύναμη που μας δίνει ο Θεός στον πονηρό θησαυρό, για να γίνει μεγαλύτερος από ό,τι είαι και δυσκολότερος στον καθαρισμό,.
Ποιός θα με απαλλάξει από το νεκρό αυτό σώμα που κουβαλάω μέσα μου αναρωτιέται ο Απόστολος Παύλος. ΤΑ στοιχεία αυτά του πονηρού φαίνεται ότι "σωματοποιούνται", γι' αυτό ο Απόστολος τα ονομάζει "νόμο εν τοις μέλεσί μου", δηλαδή κααναγκασμό συγκεντρωμένο στα μέλη του σώματός μας."
Μόνο στην Εκκλησία θα θεαπευθούμε απ' τη αλαζονεία μας. ΥΠάρχει κάτι άλλο, που να μας κάνει πράους και ταπεινούς στην καρδιά, εκτός από τα Μυστήρια της Εκκλησίας;
Η γεύση του αγαθού και του πονηρού είναι ασυμβίβαστες. Δοκιμάζοντας τη μια χάνεις την άλλη. (Τόμας Μέρτον).
Όταν ο Ιωσήφ απέκρουσε τον έρωτα της γυναίκας του Πετεφρή, η γυναίκα του είπε: "Δεν ξέρεις τί χάνεις".
Ο Ιωσήφ της είπε "Υπάρχουν κι άλλες χαρές, που εσύ δεντις ξέριεις.".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου