Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Υπάρχουν πολλά πνεύματα. Δεν μπορούμε να πιστεύουμε σε όλα. Θα νιώσουμε κάποτε την ανάγκη να διαλέξουμε ποιό πνεύμα ακολουθούμε. Εγώ διάλεξα την "Χριστού ευωδία". Κάποια στιγμή ένιωσα ότι ο νους μου είναι τόσο καθαρός που μπορώ να διαλέξω ότι αγαπώ την ευωδία του Χριστού και ότι δεν αγαπάω τη δυσωδία του σαρκικού φρονήματος.
Δεν είναι μακριά από μας τα πνεύματα αυτά. Είναι μέσα μας και πρέπει κάποτε να διαλέξουμε ποιό πνεύμα μας αρέσει. Μας αρέσει να είμαστε μαθητές του Ιησού ή μας αρέσει να ακολουθούμε τον Ιούδα. Στην αναζήτηση του πνεύματος που αγαπάμε , θα επισημάνουμε στη Γραφή τα σημεία, στα οποία γίνεται αναφορά είτε κυριολεκτικά, είτε συμβολικά.
Όταν ο νους αρχίζει να ενεργείται υπό του θείου φωτός, γίνεται όλος διαφανής, ώστε να βλέπει το δικό του φως, χωρίς να αμφιβάλει. (Φιλ.Α΄246, μ). Η γνώση αυτή γίνεται με τη συνείδηση. Δε γίνεται με τις υλικές αισθήσεις.
Προσπαθούμε να έχουμε το νου καθαρό και να διώχνουμε το σαρκικό φρόνημα με την προσευχή και τη μνήμη του Θεού. Μέσα μας να στρέφουμε το νου μας. "Είσω πέμπειν τον νουν". Νους που σκορπίζεται έξω με τις αισθήσεις, χωρίς συνείδηση είναι σαν το θηρίο ή το δαιμονισμένο: "Νους σκεδανύμενος επί τα έξω, δαιμονιώδης ή θηριώδης. ¨
Η προσευχή ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και διώχνει το σαρκικό φρόνημα. Αποφεύγουμε να πούμε ότι η αμαρτία είναι ασθένεια, γιατί δεν εννοούμε ότι κάθε ασθενής είναι αμαρτωλός. Η αμαρτία διακρίνεται από την αρρώστεια επειδή η αμαρτία είναι θεληματική, αντίθετα με την αρρώστεια. Κανείς υγιής δε θέλει να είναι άρρωστος.
Η ιατρική επιστήμη συνδέει την υγεία με το ανοσοποιητικό σύστημα. Διαβάστε αυτήν την παράγραφο απ΄την αυτοβιογραφία του μεγάλου σκηνοθέτη του κινηματογράφου Έλια Καζαν: " Η σάρκα και το πνεύμα βρίσκονται σε μια αλληλεξάρτηση. Όταν ένα άτομο δεν ενδιαφέρεται, ενσυνείδητα ή ασυνείδητα, να συνεχίσει τη ζωή του, τότε συμβαίνει μέσα του κάτι μυστηριώδες και καταστρεπτικό. Η ψυχή μεταφέρει το μήνυμα και η προστατευτική δύναμη του σώματος - το ανοσοποιητικό σύστημα όπως λέγεται - παραδίδει συγά σιγά το σώμα στην ασθένεια, η οποία περιμένει υπομονητικά γι' αυτό το άνοιγμα. Ο ανθρώπινος οργανισμός είναι ενιαίος και το εσώτερο μέρος του είναι αυτό που δυνηθίζουμε να το λέμε πνεύμα, καμιά φορά και Άγιο Πνεύμα, επειδή είναι πραγματικά άγιο. Αυτό είναι που πρέπει να επιβιώσει, κι όταν δεν επιβιώνει, δεν επιβιώνουμε ούτε μείς. Έτσι μ' αυτόν τον τρόπο ο άνθρωπος σκοτώνει τον εαυτό του." *
Να μην πιστεύουμε σε όλα τα πνεύματα, γράφει στην επιστολή του ο άγιος Πέτρος.Εγώ αγαπώ την του Χριστού ευωδία. Πέρασαν πολλά χρόνια, σχεδόν όλη η ζωή μου, για να δω καθαρά το πνεύμα που αγαπώ, που είναι το πνεύμα των Μαθητών του Ιησού και όχι το πνεύμα του Ιούδα.
Κανένας δε θα σου πει καθαρά ότι αγαπάει το πνεύμα του Ιούδα. Δεν βλέπουμε ποτέ καθαρά το πνεύμα του Ιούδα, γιατί είναι το πνεύμα της απάτης. Ο Κύριος ονομάζει αυτό το πνεύμα "γενεά πονηρά και μοιχαλίς".
*(Έλια Καζάν, Μια Ζωή, Εκδόσεις Ελληνική Ευρωεκδοτική ,σ. 767 Μετάφραση Ευγένιος Πιέρρης).
