Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Στην Ελληνορθόδοξη μουσική παράδοση, στις γιορτές, στις τελετές, στα γλέντια, σε κάθε μουσική εκδήλωση δεν υπάρχει "διασκέδαση" χωρίς αίσθημα, όπως στη Δύση. Τη μουσική για τη μουσική, τη θεωρούμε άψυχη, επιφανειακή, όταν είναι ευκαιρία για να ξεχαστείς.
Ο Θεοδωράκης είπε κάποτε για την ελληνική μουσική: "Εμείς δε γράφουμε μουσική, να την ακούς και να ξεχνάς ή να ξεχνιέσαι. Εμείς γράφουμε μουσική για να θυμόμαστε.
Θα μου πείτε, γιατί αυτή η διαφορά;
Υπάρχει η διαφορά αυτή και οφείλεται στο ότι η Ελληνορθόδοξη παράδοση του λαού μας είναι η αυτοεξέταση, "Νηπτική", Οι Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας, οι Πατέρες της νοεράς προσευχής, ονομάζουν την Ελληνορθόδοξη Παράδοση "Νηπτική". "Νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν".
Η Ορθοδοξία εγκολπώθηκε μαζί με τη Διδασκαλία του Χριστού και την ελληνική φιλοσοφία με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί αυτό που ο Τατάκης ονομάζει "αμάλγαμα".
Ο Σωκράτης πίστευε ότι δεν αξίζει να ζει κανείς, χωρίς την αυτοεξέταση και μιλούσε με περιφρόνηση γι' αυτούς που την αποφεύγουν.
Φωτεινά πνεύματα στη Δύση μελέτησαν την ελληνική φιλοσοφία μαζί με την Χριστιανική Διδασκαλία, αλλά χωρίς αναφορά στην σύγχρονη ελληνική παράδοση. γιατί η γνώση τους είναι από τα βιβλία και όχι από την καθημερινή ζωή. Έτσι υποστηρίζουν. θεωρίες, σαν να έχει η ιστορία των Ελλήνων στεγανά.
Χρησιμοποιούν την ανάλυση, διότι εξυπηρετεί την ανάγκη της επιστήμης για την ανάλυση, αλλά η ζωή είναι ενιαία, όπως ενιαία είναι η γλώσσα και η μουσική παράδοση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου