Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Η μάνα μου, ο Θεός να αναπαύει την ψυχή της, μου έλεγε κάτι παροιμίες, όπως οι μανάδες όλων φαντάζομαι. Έλεγε "το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο το πρόσωπο". Ή "κοίταξέ με με το ένα, να σε κοιτάξω με τα δυο".
Η πρώτη παροιμία σημαίνει ότι ακόμα και τα μέλη του σώματος έχουν ομόνοια και βοηθάει το ένα το άλλο. Όταν ένα μέλος χαίρεται, όλα τα μέλη χαίρονται μαζί του.
Και η άλλη παροιμία σημαίνει ότι όταν μας αγαπούν , εμείς αγαπάμε διπλάσια. Δεν είμαστε αχάριστοι. Αυτό γίνεται αυθόρμητα. Δεν περιμένουμε ανταπόδοση, αλλά γίνεται μόνη της.
Θυμήθηκα τις παροιμίες αυτές της μάνας μου, το πρωί που περιποιόμουν τα πόδια μου, πόδια δρομέα μεγάλων αποστάσεων.. Τα πόδια μου με βοήθησαν τρέχοντας, να περάσω τις μεγάλες στενοχώριες της ζωής, και εγώ τώρα τα βοηθάω, να είναι σε καλή κατάσταση, γιατί τα τσάκισα τρέχοντας.
Οι δρομείς μεγάλων αποστάσεων πρέπει να ξέρουν ότι η υπερβολή στο τρέξιμο έχει τις συνέπειές της που φαίνονται αργότερα. Στην Ορθόδοξη Παράδοση, η υπερβολή είναι αμαρτία.
Βέβαια κανείς δεν μου το είπε αυτό, ώσπου το είδα στα πόδια μου. Μέχρι που είδα μια φωτογραφία, που έδειχνε πώς γίνονται τα πόδια του μαραθωνοδρόμου..
Τη φωτογραφία αυτή πρέπει να τη δουν οι μαραθωνοδρόμοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου