Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2025

Η ανθρώπινη φύση πιστεύει στο Θεό

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η ανθρώπινη φύση πιστεύει στο Θεό. Από καταβολής κόσμου ο άνθρωπος προσεύχεται και ζητάε τη βοήθεια του Θεού. (Γένεσις. 4,26)
Ο Δαβίδ, αν και βασιλιάς, δεν έγραψε για τα βασιλικά θέματα, αλλά για τις εκδηλώσεις της ψυχής του καθημερινού ανθρώπου. Αυτό θέλει να πει, ότι η ανθρώπινη φυση δεν είναι μόνο αυτών που κατέχουν αξιώματα.
Η ανθρώπινη φύση είναι μία και καθολική, δηλαδή είναι μέσα στην ψυχή του κάθε ανθρώπου. Η πίστη στη βοήθεια του Θεού είναι του κάθε ανθρώπου, ο οποίος γνωρίζει τον εαυτό του.
Η ανθρώπινη φύση κράζει προς τον Κύριο. Κύριε και Θεέ μου, πιστεύω στη βοήθεια του Θεού. Μη μ' αφήσεις να πεθάνω.
Αναρίθμητα περιστατικά δείχνουν, πως η φωνή του ανθρώπου, μπροστά στον ξαφνικό κίνδυνο, βγαίνει από τα βάθη της ψυχής του. Ο άνθρωπος κράζει το Θεό.
Το ακόλουθο περιστατικό συνέβη πραγματικά. Στο κέντρο μιας σύγχρονης μεγαλούπολης, δυο άνθρωποι περπατούν στο δρόμο. Ακούγεται ένας πυροβολισμός κι ο ένας από αυτούς πέφτει κάτω νεκρός. Ο άλλος δίπλα του κραυγάζει δυνατά: "Παναγία"!

Σχόλιο στο θετικισμό

 Του Μόσχου Λαγκοβάρδου

Η σκέψη τουι κ. Γρίβα ισχύει, αν η μεγαλύτερη αξία της ανθρωπόηττας είναι η οικονομική. Αγνοείται εντελώς το Πνεύμα και ο Πολιτισμός. Αντιθέτως αυτό που ισχύει είναι ότι η μεγαλύτερη από όλες τις αξίες είναι ο πολιτισμός. Στην πραγματικότητα οι συγκρούσεις είναι των πολιτισμών και τελικά υπερισχύει ο ποιοτικά ανώτερος πολιτισμός. Η ιστορία αυτό μας διδάσκει, Που πήγαν οι αυτοκρατορίες που στηριζόταν σστη δύναμη;

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Το πνεύμα του Θεού, στον άνθρωπο, είναι για τα πνευματικά. Η διάνοια, με τη λογική της, είναι για τα εξωτερικά. Αυτό είναι το νόημα της λαϊκής παροιμίας "ή παπάς ή ζευγάς".
Σε κάθε περίσταση, γράφει΄ο Απόστολος Παύλος θα ευχαριστείτε με χαρά το Θεό και Πατέρα, που μας αξίωσε να έχουμε μερίδιο στην κληρονομία των αγίων του, που ζουν μέσα στο φως. (...)Ο Θεός που μας στερεώνει στο Χριστό και μας έχρισε λαό του είναι ο ίδιος πουι με τη σφραγίδα τοιυ μας εγγυάται το μέλλον και σαν πρόγευσή του, δίνει μέσα στις καρδιές μας το Πνεύμα. (Καλασσαείς Α', 12-18. 2Κορινθίους 1,22)
Ποιό πρέπει να είναι το μέλημά μας κάθε μέρα; Κάθε φορά ποιυ θυμόμαστε το Θεό, νιώθοθμε την ανάγκη να τον ευχαριστήσουμε. Δεν παύουμε ποτέ να ευχαριστούμε το Θεό, με τη μνήμη του Θεού.
Όσο για μένα, πριν καθήσω να γράψω τα μικρά μου δοκίμια, πρέπει να σκέφτομαι τί κάνω για το Πνεύμα του Θεού μέσα μου; Ακολουθώντας τον Απόστολο Παύλο, να μη συσχηματίζομαι, δηλάδη να μη ζω με τα στοιχεία αυτού του κόσμου, αλλά να δοκιμάζω κάθε μέρα, ποιό είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθό, το ευάρεστο και το τέλειο. Να μια αποστολή για το γέρο συγγραφέα, που δεν παραιτείται ποτέ από το γράφειν.

Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2025

Η Πίστη και ο κόσμος

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου 

Μέχρι τώρα, που το αγγλοσαξωνικό μοντέλο επικράτησε πλήρως στον τόπο μας και σε όλη τη γη, είχαμε τον Κλήρο και τους Λαϊκούς. Τώρα έχουμε τον Κλήρο και τους Κοσμικούς. Οι κοσμικοί λέγονταν "γκορμπέτηδες" , απ΄ το "γκορμπέτ", που σημαίνει στα περρισκά "κόσμος". Ή "ντουνιάς". Η λέξη "ντουνιάς" στα ρώσσικά΄σημαίνει "σκοτεινός,, ομίχλη".

Οι γκορμπέτηδες όταν έρχονταν στην κωμόπολη της Δεσκάτης έστηναν τις σκηνές σε κάποια απόσταση από τα σπίτια. Έτυχε η απόσταση αυτή να είναι μετά το "νεκροταφείο".
Οι κοσμικοί΄γνωρίζουν από ένστικτο, επειδή σκέφτονται με τη σάρκα", ότι ο προροστιμός τους, η μοίρα τους, όπως θέλουν να ονομάζουν τον προορισμό του ανθρώπου, είναι ο θάνατος. Η ίδια μη ορθή θρησκευτική συνειδητοποίηση είναι και της φιλοσοφίας του υπαρξισμού. Ο υπαρξιστής Γερμανός φιλόσοφος χάϊντεγκεν πιστεύει ότι ο άνθρωπος είναι "ον προς θάνατον". Σαν τους γκορμπέτηδες, τους κοσμικούς.
Οι ορθόδοξοι ζούμε σ' αυτόν τον κόσμο, αλλά δεν είμασε από τα στοιχεία αυτού του κόσμου. Η αρχή της επιστολής του Παύλου προς τους Κολασσαείς λέει πολύ καθαρά ποιοί είμαστε και πρέπει να τη διαβάζουμε, το πρώτο της κεφάλαιο ,, τους στιχους 12-18, κάθε μέρα, πριν καταπιαστούμε με τα έργα της ημέρας.
Οι πιστοί στις χριστιανικές χώρες φέρουν το σταυρό επάνω τους, ώς σφράγισμα του Αγίου Πνεύματος, όπως έχει προφητετεί από τα χρόνια των Αποστόλων. Στις μη χρισστιανικές χώρες απαγορεύουν να είναι φανερός ο σταυρός, για να μη φαίνεται ότι έχουμε εντός μας το Πνεύμα του Θεού, ως πρόγευση της "βασιλείας του Θεού. Ο Θεός που στερεώνει κι εμάς και εσάς στο Χριστό και μας έχρισε λαό του, είναι ο Ίδιος που με τη σφραγίδα του μας εγγυάται το μέλλον και σαν πρόγευσή του δίνει μέσα στις καρδιές μας το Πνεύμα. (2Κορ.1,22)

Καθως έβγαινε ο Ιησούς απ΄ το ναό

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

 "Καθώς έβγαινε ο Ιησούς από το ναό, του λέει ένας από τους μαθητές του: "Διδάσκαλε, κοίτα τί τεράστιοι λίθοι και τί επιβλητικές οικοδομές!' κι ο Ιησούς του είπε: "Βλέπεις αυτά τα μεγάλα οικοδομήματα; Δε θα μείνει εδώ πέτρα πάνω στην πέτρα. όλα θα γκρεμιστούν. (Μαρκ.13,1)

Τα λόγια του Κυρίου ειπώθηκαν για το ναό, αλλά ισχύουν για τα πάντα. Αφού υπάρχει θάνατος, ο κόσμος γκρεμίζεται με το θάνατο του καθενός. Τίποτε δεν θα πάρουμε μαζί μας.
Ο βασιλιάς της Γαλλίας Λοιυδοβίκος ο 14ος , αν δεν με απατάει η μνήμη μου, γράφει στο ημερολόγιό του , πως μέτρο για την εκτίμηση της ιδιοκτησίας του κάθε ανθρώπου, είναι τα πράγματα που μπορεί να πάρει μαζί του στο ναυάγιο.
Αυτό σημαίνει ότι δεν έχοιυμε τίποτε δικό μας που δεν μπορούν να μας το πάρουν. Όλα τ' άλλα είναι σκέτη φαντασία. Η Δύση χτίζει τον κόσμο της επάνω στη φαντασία της ιδιοκτησίας.
Κάθησα μόος μου και σκέφτηκα άραγε έχει δίκιο η αγράμματη εκείνη γριά, που όταν με είδε κάποτε λυπημένο στην εκκλησία του κοιμητηρίου, πως όλα θα μας τα πάρουν. Μόνο την ψυχή δεν θα μας πάρουν, γιατί κανείς δεν ξέρει που βρίσκεται. Από πού έρχεται και που πηγαίνει.
Και επειδή κανείς δεν ξέρει την ψυχή του ανθρώπου, αυτό ακριβώς λέει η παροιμία, "άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου σκέφτηκα να βρω κάτι σαν την ψυχή, που να είναι για μένα, το μυστικό φρούριο επάνω στο βουνό.
Ποιό είναι το μυστικό φρούριο επάνω στο βουνό; είναι η αδιάλειπτη επίκληση του ονόματος του Θεού!
mlvardospot.blogspot.com

Ο αδικών μισεί την ψυχή του

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Δημοσιεύσεις

Φίλτρα
Διαχείριση δημοσιεύσεων
1 λ. 
Κοινοποιήθηκε στους εξής: Δημόσια
Δημόσια
Ο αδικών μισεί την ψυχή του! Οι άρχοντες καταδυναστεύουν τους λαούς γράφει η Αγία Γραφή. Το βιβλίο των Παροιμιών γράφει : Ο αδικών μισεί την ψυχή του.
Η ενοχή αυτών που καταδυναστεύουν τους λαούς τους φθείρει και τους κάνει ευάλωτους στις αρρώστιες.
Οι άνθρωποι εκ φύσεως αγαπούν το Καλό και μισούν το Κακό. Ποιος μπορεί να αντέξει το μίσος χωρίς να τον βλάψει; Ένας άνθρωπος μας μισεί και χάνουμε την ηρεμία μας. Ποιος μπορεί να αντέξει να τον μισεί ένας κόσμος ολόκληρος,.
Κάποιος αφρικανός πατέρας είπε σε κάποιον δυτικό δημοσιογράφο: Εσείς με τα τρία γεύματα νομίζετε ότι δεν θα πληρώσετε το ότι τα παιδιά μας πεινούν;
Η αδικία είναι αφύσικη. Οδηγεί στην αρρώστια. Η ενοχή υποσκάπτει την υγεία αυτού που αδικεί..
Θα μου πείτε, μα δεν νιώθει ενοχή. Έτσι νομίζει. Η ενοχή όταν μένει αθεράπευτη ναρκώνει την ψυχή.
Ξέρουμε από την ψυχή μας μόνο την άκρη του παγόβουνου. Η ψυχή που ελέγχει την υγεία και τη ζωή μας είναι γνωστή μόνο στο Θεό.
Αυτό σημαίνουν τα λόγια του Ευαγγελίου: Σ' αυτόν που έχει (αυτογνωσία) θα του δοθεί, από αυτόν που δεν έχει θα του αφαιρεθεί κι αυτή που νομίζει ότι έχει.
Μόνο αυτός που δεν έχει σταλιά αυτογνωσία μπορεί για λίγο να αδικεί το λαό. Κανείς δεν μπορεί χωρίς τη χάρη του Θεού να μείνει υγιής και να ζήσει μακρά και ευτυχισμένη ζωή.
Άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν, είπε ο Ιησούς. Αρέσει στο Θεό οι λίγοι να νοσφίζονται την εξουσία και επιβάλουν δυσβάστακτα φορτία στους πολλούς; Αλίμονο.
Συμφέρει, είπε ο Κύριος να δέσουν μια μυλόπετρα στο λαιμό τους και να πνιγούν παρά να σκανδαλίσουν τους φτωχούς αδερφούς του Ιησού.

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2025

Τον παλαιό καιρό

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Τον παλαιό καιρό, όσοι μπορούσαν, το Πάσχα φορούσαν καινούρια υποδήματα. Τα καινούρια υποδήματα τα έφτιαχνε ο υποδηματοποιός κατόπιν παραγγελίας κι αφού τα δοκίμαζες, αν σε "χωρούσαν" , κάνοντας μερικές πρόβες. Έπρεπε να σου πάρει ο υποδηματοποιός μέτρα , να κάνεις μερικές πρόβες, ώσπου να σου τα παραδώσει, συνήθως την παραμονή του Πάσχα, για να είσαι με καινούρια υποδήματα στη γιορτή Η λέξη "εορτή" προέρχεται από το ομηρικό "αρετάω", που σημαίνει ζω με αρετή.
Το Πάσχα δεν ήταν μόνο μια μεγάλη γιορτή , η μεγαλύτερη γιορτή της χριστιανοσύνης, ήταν και ψυχική και πνευματική ανακαίνιση του ανθρώπου,. Ο άνθρωπος φορώντας καινούρια υποδήματα άλλαζε και την "περπατησιά" . ακολουθώντας το ρυθμό που έδινε η Φύση που έβγαινε ανανεωμένη, ,από την νέκρωση του χειμώνα.. Στη φύση και στη ζωή του ανθρώπου γίνονταν όλα νέα, "το παλαιό" όπως λέει η Γραφή. ¨"παρήλθε", πέρασε.
Όλα αυτά θυμάμαι καθώς διαβάζω σήμερα την επιστολή του Αποστόλου Παύλου. Ο Απόστολος των Εθνών γράφει τα εξής: στους αρχαίους Κορίνθιους: "Μη συσχηματίζεσθε τω αιώνι τούτω, αλλά μεταμορφούσθαι τη ανακαινώσει του νοός υμών εις το δοκιμάζειν τί το θέλημα του Θεού, το αγαθόν, το ευάρεστον και το τέλειον." Σε μια απόδοση στη νεολληνική γλώσσα, τα λόγια αυτά σημαίνουν να μην μιμούμαστε το περιβάλλον , αλλά να ανανεώνουμε το νου μέσα στις δοκιμασίες της ζωής, για να ξέρουμε ποιό είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθό, το ευάρεστο και το τέλειο.
Οι δοκιμασίες της ζωής δεν είναι ατυχίες. Είναι το υλικό της ζωής μας . Μέσα στον πόνο ευλογούμε το Θεό , ζώντας με το θέλημα του Θεού. Έχουμε πεθάνει μαζί με το Χριστό, για τον κόσμο αυτόν. Ζούμε σ' αυτόν τον κόσμο, αλλά δεν είμαστε από τα στοιχεία αυτού του κόσμου. Πιστεόυμε στην Ανάσταση των νεκρών. Θα συναντηθούμε ξανά με τους αγαπημένους μας. "Βάλτε κιβούλα, σιαπούκ θ' ανταμωθούμε" λέει ένας στίχος δημοτικού ταγυδιού.
Ο Απόστολος γράφει στους Κορίνθιους , "αφού πεθάνατε μαζί με το Χριστό για τη μορφή αυτού του κόσου, γιατί ως να ζείτε με τη μορφή αυτού του κόσμου δογματίζεστε;

Εσύ να γράφεις για ατις κοινές στιγμές

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου 

 Εσύ να γράφεις για τις κοινές στιγμές

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Εσύ να γράφεις για τις κοινές στιγμές, με συμβούλευε ο δάσκαλόμοιυ στα πρώτα μου βήματα στη λογοτεχνία. Αλλά δεν μου είπε για ποιό λόγο. Αυτό συνήθιζε να κάνει, για να σε βάζει να κοπιάσεις να το βρεις μόνος σου, για να μην το ξεχάσεις εύκολα.
Προσπαθούσα άπο άλλα συμφραζόμενα να βγάλω το συμπέρασμα.. Π.χ. Μου έλεγε, όταν φυλάγεσαι πουι περνάει ένα αυτοκίνητο, να μην ξεθαρρεύεις ότι πέρασε ο κίνδυνος, επειδή έρχεται κι άλλο. Γενικα απέφευγε την υπερβολή. Ασπαζόταν την στωική φιλοσοφία. Ήταν μινιμαλιστής. Πίστευε ότι με λιγότερα πας μακρύτερα και ότι "το μικρό είναι όμορφο".
Με αυτόν τον γνώμονα μου είπε μια φορά που ήθελα να κάνω δυο καλά πράγματα που μου άρεσαν, δεν θυμάμαι τί ήταν, μάλλον είχε σχέση με τα γένια μου και την εμφάνιση. Αν θα αφήσεις γενιάδα μου είπε, να αρκεστείς σ' αυτήν. Αν κάνεις κάνεις και κάτι δεύτερο, θα είναι υπεριβολή. Στην Ορθοδοξία η υπερβολ΄λη είναι αμαρτία.
Δεν νιώθω καλά που δεν μπορώ να γράψω παρά μόνο για τα μικρά θέματα,. Έχω δεχτεί κριτική και από φιλοιυς, που δεν τους αρέσει που γράφω για τα αυτονόητα. Ανκαι κάπουι διάβασα, ότι οι φιλόσοφοι γράφουν για τα αυτονόητα.
Ένας ποιητής μακαρίτης τώρα, υπήρξα συνεργάτης στο περιοδικό του, τη Διαγώνιο, ήθελε να είμαι στο γράψιμό μου δηκτικός. Αυτός ήταν δηκτικός. Σε μένα όμως δεν ταίριαζε. Άλλωστε η οικογένειά μου έχει έναν ήρωα, τον μακαρίτη, τον πατέράα μου που τον σκότωσαν Βούλγαροι στρατιώτες, όταν μπήκαν σαν κατακτητές στη Φλώρινα, στα 41 του χρόνια, Έεινα ορφανός νήπιο τριών ετών.

Ο παππούς μου Αγγελάκης

 Τοιυ Μόσχου Λαγκουβάρδουι

Ο παππούς μου Αγγελάκης απ΄τη Δεσκάτη ?Γρεβενών, τρεις φορές μετανάστης στην Αμερική , αν και αγράμματος εφάρμοζε στην πράξη την «πνευματική αναγωγή», δηλαδή την υπέρβαση σε ένα ανώτερο, πνευματικό επίπεδο: Όταν κάποιος του είπε για να τον πειράξει, ότι τρεις φορές πήγε στην Αμερική και γύρισε φτωχός, ο παππούς μου απάντησε «δεν είμαι φτωχός. Είμαι πλούσιος. Φτωχός είναι ο διάβολος». «είμαι πλούσιος.» Εννοούσε ότι είναι πλούσιες στις άπειρες ευεργεσίες που του χάρισε ο Θεός.
Αν ρωτούσες τον παππού μου, πώς το ξέρει , θα απαντούσε με τα λόγια του Αγίου Νικολάου Πλανά. Ήταν αγράμματος, όπως κι αυτός: «Έτσι μου λέει το εικονιζόμενο». Με τη λέξη «εικονιζόμενο» ο Άγιος Νικόλαος Πλανάς εννοούσε το Θεό μέσα του. Ο άνθρωπος έχει την εικόνα του Θεού μέσα του. Η συνείδηση είναι η εικόνα του Θεού. Αυτή είναι η Ορθόδοξη Χριστιανική Διδασκαλία της υποστάσεως, που τη ζούνε οι αγράμματοι.
Όταν ο Κύριος ρώτησε τους Μαθητές Του, ποιός είναι γι' αυτούς, ο Πετρος είπε; ότι είναι ο Χριστός ο Υιός του Θεού. "
Ο άνθρωπος είναι το ον που βρίσκεται διαρκώς μπροστά σε διλήμματα. Πρέπει στα πάντα να ξέρει ποιος είναι και γιατί κάνει κάτι. Το πιο μεγάλο δίλημμα είναι όταν αγνοεί ποιος είναι και πώς να ζει. Στο χωριό μου το δίλημμα αυτό το λέμε «καν καμ’ πως». Η ελλειπτική αυτή φράση σημαίνει ότι κάποιος δεν μπορεί να κάνει ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Όταν δεν γίνεται έτσι, γίνεται αλλιώς. Υπάρχουν όμως καταστάσεις στις οποίες δε γίνεται ούτε έτσι ούτε αλλιώς. Σ’ αυτές τις καταστάσεις καλούμαστε να αλλάξουμε επίπεδο, να κάνουμε τη λεγόμενη στη φιλοσοφία της υποστάσεως (υπάρξεως), «υπέρβαση». Εκεί το πνεύμα μας μετέχει σε ένα ανώτερο επίπεδο, πνευματικό.

Η Επιστήμη για τα όνειρα

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η επιστήμη για τα όνειρα λέει πως είναι οι εντυπώσεις της προηγούμενης ημέρας. Αυτό φαίνεται αληθινό, αν και δεν υπαγονται σε μια κατηγορία όλα τα όνειρα.
Το όνειρο που είδα ψες το βράδυ, προήλθε από τα διαβάσματα της προηγούμενης μέρας. Διάβαζα το βιβλίο του Σίλερ Καλλίας ΄κη περί κάλλους σε κάποιο σημείο που αναφέρεται στον Καντ, στην άποψή του περί του ωραίου. Ο Κάντ λέει ότι ο σκοπός του ωραίου είναι ηθικός, δηλαδή μας ανεβάζει σε ανώτερο επίπεδο από αυτό της πραγματικότητας που μας έδωσε τα στοιχεία του ονείρου. Ο Καντ βλέπει ηθικό σκοπό του ωραίου, ενώ ο Σίλλερ θεωρεί ότι ο σκοπός του ονείρου είναι η ελευθερία.
Και ο Κάντ με τον ηθικό σκοπό του ονείρου και ο Σίλλερ, διάβασαν το Ευαγγέλιο, αν και δεν το αναφέροιυν καθόλου.
ΥΠάρχουν, λοιπόν, για τους δύο αυτούς φιλοσόφους, δύο απόψεις για το ωραίο, η μία του Καντ, που θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε , άποψη του πρακτικού λόγου, δηλαδή του λόγου, που προέρχεται από την αισθητή πραγματικότητα, ενώ η άποψη του Σίλλερ, προέρχεται από τον πνευματικό (τον ιδεατό) λόγο.
Τελικά κι οι δυο, ανάλογα με την ερμηνεία, έχουν βάση το Ευαγγέλιο, τόσο ο Καντ που μιλάει για αισθητή πραγματικότητα, όσο και ο Σίλλερ, που μιλάει για την πνευματική πραγματικότητα.
Κανένας, λέει η Γραφή, δεν μπορεί να βάλει θεμέλιο α΄λλο, από αυτό που είναι ο Ιησούς Χριστός. Θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει. Η σωτηρία κατά την Ορθόδοξη Χριστιανική Διδασκαλία είναι η ελευθερία, που μας χαρίζει ο Χριστός, ξεπλένοντας τις αμαρτίες μας με το αίμα Του.
Ότι και ο Καντ, βασίζει το ωραίο στην πνευματική πραγματικότητα προκύπτει, αν λάβουμε υπόψη ότι ο άνθρωπος δεν έχει μόνο αισθήσεις του σώματος, αλλά έχει και αισθήσεις του πνεύματος.
Ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης , καθηγητής της δογματικής και συμβολικής θεολογίας της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίλας, επισημαίνει τον κίνδυνο της κατά γράμμα και όχι κατά πνεύμα ερμηνείας του Ευαγγελίου και της Αγίας Γραφής. . "Ευρισκόμεθα εις μίαν επικίνδυνον διά την Ορθοδοξίαν κατάστασιν εις την μόρφωσιν των θεολόγων, η οποία ουδεμια σχεσιν έχει με την θεολογικήν μέθοδον της Αγίας Γραφής και των Αγίων Πατέρων.
(Πρωτοπρ.. Ιωάννου Σ. Ρωμανίδουμ Δογματικοή και Συμβολική Θεολογία, Εκδ. Π.Σ. Πουρναρά, Θεσσαλονίκη).
Όλες οι αντιδράσεις:
Sofia Panagiotidoy