Το σύγχρονο κράτος και ο πολίτης

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Το σύγχρονο κράτος και ο πολίτης

Το κράτος είναι σύμμαχος του πολίτη ή αντίπαλος; Στη δημοκρατία το κράτος είναι σύμμαχος του πολίτη. ‘Όπου όμως η δημοκρατία δεν λειτουργεί, το κράτος είναι αντίπαλος ή και εχθρός του πολίτη.

Το κράτος όταν λειτουργεί η δημοκρατία προστατεύει τον πολίτη και τους θεσμούς του. Και πρώτα από όλα προστατεύει το λαό του, δηλαδή τους πολίτες που συνδέονται μεταξύ τους με αδιάσπαστους συνεκτικούς δεσμούς.

Το σύγχρονο κράτος το διοικούν κυρίως τεχνοκράτες. Οι τεχνοκράτες θεοποιούν τη μηχανή. Κάθε τι που εμποδίζει τη μηχανή να δουλέψει πρέπει να εξαφανιστεί. Αυτό σημαίνει ότι η ελευθερία και η ιδιαιτερότητα του προσώπου , ως εμπόδιο στο μηχανικό τρόπο οργάνωσης της ζωής πρέπει να καταργηθεί.

Το όνομα π.χ. του πολίτη είναι ένα εμπόδιο στη μηχανή και στο μηχανιστικό τρόπο ζωής. Το όνομα πρέπει να αντικατασταθεί με τον αριθμό, γιατί η μηχανή αποδίδει καλύτερα με αριθμούς. Το ίδιο πρέπει να εξαφανιστεί και ο θεσμός της οικογένειας, λόγω της μοναδικότητας της κάθε οικογένειας, όπως και τα έθνη και οι λαοί , για να γίνουν ένα μεγάλο χαρμάνι λαών και εθνών με μια θρησκεία, μια γλώσσα, έναν τρόπο ζωής.

Θα μπορούσε να πει κανείς, αν είναι με αυτόν τον τρόπο να μην έχουμε ανησυχία για την επιβίωση , ας τα κάνουν όλα αυτά που σχεδιάζουν κι ας πάει στα κομμάτια και η ελευθερία και οι θεσμοί του έθνους, του λαού, της οικογένειας και γενικά οτιδήποτε δεν είναι για την άμεση επιβίωση, αλλά είναι πνευματικό και ηθικό.

Αυτός που σκέφτεται έτσι αγνοεί ότι ο οργανισμός του έχει άμεση εξάρτηση από το πνεύμα. Η τροφή μόνο χωρίς το ηθικό δεν σε κρατάει στη ζωή. Αυτό σημαίνουν τα λόγια του Ευαγγελίου «ουκ επ’ άρτω μόνο ζήσεται άνθρωπος». Το ίδιο υποστηρίζει και η σύγχρονη επιστήμη.

«Ο ψυχίατρος Δρ. Βίκτορ Φράνκλ ο οποίος έζησε για τρία χρόνια αιχμάλωτος στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως Άουσβιτζ και Νταχάου, στο βιβλίο του «Αναζητώντας νόημα ζωής και ελευθερίας σ΄ ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως», γράφει για το θάνατο ενός φίλου του : «Εκείνοι που ξέρουν πόσο στενή σχέση υπάρχει μεταξύ της ψυχικής διάθεσης του ανθρώπου, του θάρρους, της ελπίδας, της αποθάρρυνσης ή της απόγνωσης από τη μια και της οργανικής υγείας από την άλλη, αντιλαμβάνονται ότι η ξαφνική απώλεια της ελπίδας και του θάρρους μπορεί να έχουν μοιραίες συνέπειες. Η βαθύτερη αιτία του θανάτου του φίλου μου ήταν ότι ένιωσε βαθειά απογοήτευση, βλέποντας ότι η αναμενόμενη απελευθέρωση δεν θα πραγματοποιείτο. Αυτό ξαφνικά μείωσε την αντίσταση του οργανισμού του στη λανθάνουσα λοίμωξη του τύφου. Η πίστη του και θέλησή του να ζήσει παρέλυσαν και ο οργανισμός του υπέκυψε στην αρρώστια». Το βιβλίο του Δρ. Φράκλιν κυκλοφορεί απ΄ τις εκδόσεις «Ταμασός».

Όταν διάσημοι τεχνοκράτες, όπως ο Κϊσιγκερ, απροκάλυπτα δηλώνουν ότι ο στόχος τους είναι να μειώσουν τον πληθυσμό της Γης από έξι δισεκατομμύρια κατοίκους σε ένα, το κράτος των τεχνοκρατών μπορεί να είναι σύμμαχος του πολίτη; Ένας τέτοιος στόχος μόνο με μια παγκόσμια τυραννία μπορεί να επιτευχθεί και σ΄ αυτήν στοχεύει η εξουσία των τεχνοκρατών δοκιμάζοντας με τον ένα ή τον άλλον τρόπο τις αντιδράσεις των λαών.

Ο πολίτης με τέτοιο κράτος δεν πρέπει να περιμένει ότι θα διατηρήσει τα όποια δικαιώματα έχει τώρα στην ελευθερία, στο σεβασμό της ζωής , της υγείας , στη μόρφωση, στην εργασία και σε όλα γενικά τα ατομικά και κοινωνικά του δικαιώματα.

Αν βλέπεις, ευγενικέ αναγνώστη, ότι τα πράγματα οδηγούν σε μια παγκόσμια τυραννία, πρέπει να αντισταθείς με το να συμβάλεις όπως μπορείς, στη γενική αφύπνιση κι ενημέρωση.

Ο ανίκητος αντίπαλος του διαβόλου

  Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ο ανίκητος αντίπαλος του διαβόλου είναι η συγκέντρωση όλων των λογισμών, καλών και κακών, στον εγκέφαλο, σύμφωνα με τους Πατέρες .

Η συγκέντρωση όλων των λογισμών στον εγκέφαλο προϋποθέτει

α) ότι έχουμε ταπείνωση και

β ότι ο νους μας προσέχει τις λέξεις της Ευχής. Που σημαίνει ότι τηρούμε την νοερά προσευχή αδιαλείπτως.

Ποιές είναι οι προύποθέσεις της ταπείνωσης;

1) θέτουμε τον εαυτό μας υπό κάτω πάντων

και

2) επιγράφουμε πάντα τα χαρίσματα.στο Θεό

Το αυγό του φιδιού

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Το αυγό του φιδιού

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

"Αρνούμαι να υποβληθώ σε οπoιονδήποτε βιομετρικό έλεγχο "...δηλώνω δημόσια ότι θα αρνηθώ να υποβληθώ σε οποιονδήποτε βιομετρικό έλεγχο, και ότι είμαι έτοιμος να στερηθώ για αυτό το λόγο το διαβατήριό..."
Ιταλός φιλόσοφος Giorgio Agamben:
Πηγή:ΚΛΑΣΙΚΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗ

Η Νέα Εποχή, (η αλλιώς η παγκοσμιοποίηση) προσπαθεί να κάνει τον άνθρωπο να μη χρειάζεται να είναι καλός, να μην έχει δηλαδή επιλογή ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Ο στόχος της είναι ένας κόσμος χωρίς Θεό.

Τρία πράγματα κατά τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή κινούν εμάς επί τα καλά έργα, τα φυσικά σπέρματα, όπως όταν βλέπουμε ένα παιδί να κινδυνεύει όλοι σπεύδουμε να το προστατεύσουμε, οι άγιες δυνάμεις όπως όταν βρίσκουμε δυνάμεις όταν κινούμαστε προς κάποιο καλό πράγμα και η αγαθή προαίρεση. Η αγαθή προαίρεση είναι όταν διακρίνουμε ανάμεσα στο καλό και στο κακό και επιλέγουμε το καλό.

Και τρία πράγματα μας ωθούν προς το κακό:τα πάθη, οι δαίμονες (στην επιστημονική γλώσσα οι δαίμονες είναι ψυχικές και πνευματικές καταστάσεις που δρουν αυτόνομα και στερούν την ελευθερία μας) και η κακή προαίρεση. Πάθη είναι όταν επιθυμούμε κάποιο πράγμα παραλογιζόμενοι σε σημείο που όταν κάτι εμποδίζει την επιθυμία μας να οργιζόμαστε ή να λυπούμαστε υπέρμετρα. Η δε κακή προαίρεση είναι όταν εν γνώσει του καλού επιλέγουμε το κακό.

Η κάρτα του πολίτη είναι μια μεταφορά του αυγού του φιδιού. Περιγράφοντας το αυγό του φιδιού θα βρεις όλα τα στοιχεία της κάρτας του πολίτη σχηματισμένα και το σπουδαιότερο, ότι όπως το φίδι φαίνεται καθαρά μέσο στο αυγό του, έτσι φαίνεται και η ιδιωτική ζωή του πολίτη μέσα στην κάρτα-αυγό του φιδιού. Με σύμβολο το αυγό του φιδιού οι επιστήμονες των ναζί έκαναν πειράματα με ανθρώπους πειραματόζωα.

Αυτό είναι το θέμα της κινηματογραφικής ταινίας του Ίγκμαρ Μπέρκμαν "Το αυγό του φιδιού", στην οποία ο μεγάλος αυτός σκηνοθέτης διακηρύσσει ότι αυτό που προέχει είναι το ύφιστο αγαθό της ελευθερίας του ανθρώπου. Παραθέτουμε το σχετικό μικρό δοκίμιο για την ταινία αυτή, το οποίο περιλαμβάνεται μαζί με άλλα μικρά δοκίμια για τις ταινίες και τα βιβλία που μου άρεσαν στο βιβλίο μου "Ο Θεός του Θερισμού", του οποίου την διανομή έχουν αναλάβει τα Βιβλιοπωλεία "Παιδεία" Λάρισας.

«Το αυγό του φιδιού» του Ιγκμαρ Μπέργκμαν έχει θέμα τα πειράματα σε ανθρώπους , που έκαναν οι επιστήμονες των ναζί, στην προπολεμική Γερμανία.

Πρόκειται για μια ακόμα αριστουργηματική, όχι μόνο για την αισθητική, αλλά και για τον βαθύ προβληματισμό της, κινηματογραφική ταινία του Ίγκμαρ Μπέργμαν! . Ο μεγάλος σκηνοθέτης στέλνει προς την ανθρωπότητα το μήνυμα ότι τα προβλήματα του ανθρώπου είναι ηθικά, ότι η βάση της επιστημονικής έρευνας και της δραστηριότητας γενικά είναι η ηθικότητα .

Η πρόοδος και η εξέλιξη στην επιστήμη ή στην τεχνολογία ή οπουδήποτε αλλού, τότε μόνον αποβαίνει προς το καλό της ανθρωπότητας , όταν τηρείται ο σεβασμός της ελευθερίας και των άλλων δικαιωμάτων του ανθρώπου. Διαφορετικά η λεγόμενη εξέλιξη και η πρόοδος καταντάει μια νέα βαρβαρότητα.

Αγαπώ τον Μπέργκμαν γιατί χρησιμοποιεί την τέχνη του στην υπηρεσία της ανθρωπότητας. Ο Μπέργκμαν προσπαθεί με τον βαθύτατο προβληματισμό των ταινιών του να μεταδώσει στο θεατή , με όσο πιο πειστικό τρόπο μπορεί , την πίστη του στις ανώτερες πνευματικές αξίες και την αγάπη του στο Χριστό.

Η ιστορία της ταινίας «Το αυγό του φιδιού» εκτυλίσσεται στο Βερολίνο, πριν απ΄ το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο , την εποχή που ο ναζισμός αρχίζει να δρα και να υποσκάπτει τα θεμέλια της δημοκρατίας της προπολεμικής Γερμανίας. Τρεις καλλιτέχνες του τσίρκου, ένας άντρας, η γυναίκα του κι ο αδελφός του προσπαθούν να επιβιώσουν σ΄ ένα αφιλόξενο τόπο, που απειλείται απ΄ τον λιμό . Τα χρήματα δεν έχουν καμιά αξία και τα αγαθά ολοένα γίνονται πιο δυσεύρητα. Πολλοί γίνονται ακόμα και πειραματόζωα σε επιστημονικά πειράματα των ναζί, για να εξασφαλίσουν λίγη τροφή και να μην πεθάνουν από την πείνα .

Τα «επιστημονικά» αυτά πειράματα στα οποία εξοντώνονται οι ήρωες του έργου , διεξάγονται από γνωστούς- αγνώστους εκείνης της εποχής , «κάτω απ΄ τη μύτη » των κυβερνώντων , εξαιτίας της ανοχής και της ανικανότητάς τους. Αυτή άλλωστε η ανικανότητα και η ανοχή της κυβέρνησης οδήγησε στην αυτοκατάργηση της δημοκρατίας της Γερμανίας και επέτρεψε στον Χίτλερ και τους Ναζί να καταλάβουν την εξουσία και να αιματοκυλίσουν την ανθρωπότητα στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

Αυτός είναι ο λόγος που ο Μπέργκμαν χρησιμοποιεί το σύμβολο του «αυγού του φιδιού», που είναι μια δυνατή παραβολή για την όραση και για την προσοχή. Είναι η ταινία αυτή, με την ζωντανή περιγραφή της φρίκης και της θηριωδίας του ανθρώπου, μια κραυγή προς την ανθρωπότητα ,την οποία καλεί να αγρυπνεί και να προσέχει σ΄ αυτό που γίνεται μπροστά στα μάτια της και να μη δέχεται παθητικά τους μοιραίους εκείνους ανθρώπους, οι οποίοι δεν πιστεύουν σε τίποτε και είναι ικανοί για οτιδήποτε, αρκεί να αποφέρει χρήματα και φήμη.

Γιατί ο Μπέργκαν χρησιμοποιεί το σύμβολο του αυγού του φιδιού ως τίτλο της ταινίας του; Και πώς το σύμβολο αυτό σημαίνει την ενατένιση, το διαλογισμό, την προσοχή; Ο Μπέργκμαν δε γύρισε ούτε μια ταινία επειδή θέλησε να περιγράψει μια ιστορία, μόνο και μόνο επειδή ακουγόταν καλά, δίχως βαθύτερο νόημα και δίχως πανανθρώπινο μήνυμα. Το αυγό του φιδιού έχει το χαρακτηριστικό ότι μέσα απ΄ τις μεμβράνες του μπορείς να δεις το μικρό φίδι σχηματισμένο ολόκληρο.

Το όνομα «φίδι», όπως το όνομα «οφθαλμός» πιθανόν να προέρχεται εκ του ρήματος «οράω-ώ». Το χαρακτηριστικό του φιδιού, που τα μάτια του δεν κλείνουν ποτέ, είναι ότι μπορεί κανείς να δει στο αυγό του το μικρό φίδι σχηματισμένο ολόκληρο , ενόσω βρίσκεται ακόμα μέσα στο αυγό του. Το χαρακτηριστικό αυτό είναι ένα σύμβολο της σημερινής επιστήμης και τεχνολογίας που έχει τη δυνατότητα να βλέπει τον άνθρωπο, όπως το φίδι στο αυγό του, κα να τον επηρεάζει προς το κακό από τότε που είναι νέος ακόμα, γιατί μπορεί να βλέπει μέσα στην ψυχή.

Την εποχή των Ναζί, οι πολιτικοί δεν ενδιαφέρονταν για τα επιστημονικά πειράματα στον άνθρωπο, που γίνονταν χάρις στη δυνατότητα να βλέπουν οι «επιστήμονες» μέσα στην ψυχή του ανθρώπου , όπως βλέπει κανείς το μικρό φίδι μέσα στο αυγό , και να τον επηρεάζουν προς το κακό. Το αποτέλεσμα της ανοχής και της ανικανότητας των πολιτικών της εποχής εκείνης, ήταν η παθητικότητά τους, η οποία υπέσκαψε τα θεμέλια της Γερμανικής δημοκρατίας, με τα γνωστά αποτελέσματα για όλο τον κόσμο.

 Μόσχος Λαγκουβάρδος

Το καλό με το συγγραφέα

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Στην Ντίνα

Το καλό με το συγγραφέα είναι ότι δε χρειάζεται καλές κριτικές κάθε μέρα. Μια καλή κριτική για το έργο του διαρκεί σε όλη του τη ζωή.

Ένα άλλο καλό επίσης είναι ότι την καλή κριτική ο συγγραφέας την βλέπει με την πρώτη ματιά. Δε χρειάζεται αποδείξεις, αναλύσεις και επιχειρήματα. Τη δέχεται, όπως το μάννα εξ ουρανού.

Πώς την καταλαβαίνεις αμέσως την καλή κριτική; Την καταλαβαίνεις επειδή είναι από την καρδιά και απευθύνεται στην καρδιά. Όσο μεγάλη κι αν είναι η επιβράβευση του έργου σου, αν δεν είναι από την καρδιά, δεν συγκινεί τον συγγραφέα.

Έτσι πρέπει να κατανοήσουμε τη στάση του Τζακ Κέρουακ, όταν λέει, πως θα θυμάται πάντα τη νύχτα που κρύωνε , λαθρεπιβάτης στο φορτηγό τραίνο, και ένας άλήτης του έδωσε το αμπέχωνό του,για να ζεσταθεί, ενώ θα ξεχάσει τη βραδιά, που τον βράβευσαν στη σκηνή του Μπροντγουαίη, αν θυμάμαι καλά.

MLVARDOSPOT.BLOGSPOT.COM

ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

  Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ο κίνδυνος είναι να μην αντιληφθούμε ότι χάνουμε τις ελευθερίες μας. Ευτυχώς τέτοιος φόβος δεν υπάρχει για μας τους Έλληνες. . Το αίσθημα της ελευθερίας στους Έλληνες είναι ένστικτο. Μπορεί να αγωνιζόμαστε για άλλα πράγματα, αλλά στην πραγματικότητα αγωνιζόμαστε για την ελευθερία.

Το φόβο να ξεχάσουν την ελευθερία τον έχουν οι κατά συνθήκην κοινωνίες. Οι Έλληνες είμαστε εκ φύσεως κοινωνία, λέει ο Αριστοτέλης.

Ο Σταγειρίτης φιλόσοφος δεν το έβγαλε αυτό απ' το μυαλό του. Ο Αριστοτέλης δεν ήταν μακρυά απ΄ την πραγματικότητα.

ΔΕΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙ ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΥΠΟ ΔΙΩΓΜΟΝ;

Ουαί γραμματείς και φαρισαιοι υποκριτές. Κλείετε την βασιλεία των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων Υμείς γαρ ουκ εισέρχεσθε ουδέ τους εισερχομένους αφίετε εισελθείν.

Ο χριστιανός αγωνίζεται για την ελευθερία. Όταν καταργείται η ελευθερία διώκεται ο Χριστός. Δεν το έχουν αντιληφθεί οι χριστιανοί, οι οποίοι δεν βλέπουν ότι η ελευθερία καταργείται και μαζί και η Πίστη; Δεν ανησυχούν;

"Γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμας. " Θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει. .

Εγώ είμαι η αλήθεια η οδός και η ζωή."

MLVARDOS.BLOGSPOT.COM

Η ΑΣΚΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΜΥΝΑ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η ΑΣΚΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΜΥΝΑ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ

"Πριν γνωρίσετε το Θεό, είσαστε δούλοι στα πτωχά και ασθενή στοιχεία.

Τώρα γνωρίσατε το Θεό, μάλλον γνωσθήκατε απ΄το Θεό, πώς επιστρέφετε πάλιν στα ασθενή και πτωχά στοιχεία και θέλετε να είστε δούλοι σ' αυτά; (Απόστολος Παύλος)

Ο Αίολος, μυθικός ταμίας των ανέμων της ελληνικής μυθολογίας, έδωσε τον ασκό στον Οδυσσέα (το όνομα Οδυσσέας σημαίνει αυτόν που λύνει τις δυσκολίες) και ο Οδυσσέας έκλεισε μέσα τους ανέμους, δηλαδή τα σκάνδαλα και την ακαταστασία.

Ο Αίολος άφηνε να υπάρχουν οι άνεμοι. Άλλοτε τους δέσμευε κι άλλοτε τους έλυνε. "Ανάγκη ελθείν τα σκανδαλα. Είναι ανάγκη να έρθουν τα σκάνδαλα." λέει το αψευδές στόμα του Κυρίου. Αλίμονο, όμως σε κείνους διά των οποίων έρχονται. Αλίμονο σ' αυτούς που τα προκαλούν και δεν τα κλείνουν μέσα στον ασκό, δηλαδή στην άσκηση.

Στην Ορθόδοξη Διδασκαλία δεν σκοτώνουμε το σώμα, αλλά τα πάθη του σώματος, με την άσκηση, δηλαδή με την προσευχή και τη νηστεία.

Η Παράδοσή μας ξεκινάει απ΄ τους αρχαίους και συνεχίζεται στη Χριστιανική Ορθοδοξία.

 

Ο ΔΑΙΜΩΝ ΤΗΣ ΛΑΓΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΠΙΑΤΟ

Ο δαίμων της λαγνείας είναι ανίκητος, αν δεν νικηθεί ο δαίμων της πολυφαγίας.

Σέρβιρε το φαγητό σου σε μικρό πιάτο. Έτσι θα τρως μικρότερη ποσότητα και αργά. Θα "ψωνίζεις', όπως λέγαμε στο χωριό μου το φαγητό, ιδίως το τυρί. Αν δεν ελαττώσεις την ταχύτητα το λίγο φαγητό σου, θα φαγωθεί με τρεις μπουκιές και ο εγκέφαλος δεν θα προλάβει να καταγράψει τη λέξη "χόρταση".

Το "μικρό πιάτο" είναι το παν. Θα βρεις ένα πιάτο να έχει μόνο "κήτος", δηλαδή βάθος, χωρίς "φτερά". Έτσι δεν θα μπορείς να το κρατήσεις, αν το γεμίσεις χειλη με χείλι. Αναγκαστικά θα βάλεις το φαγητό σου μέχρι τη μέση του πιάτου. Τέτοιο πιάτο θα βρεις στα "πήλινα".

Τρώγοντας λίγο ο ασκός της κοιλιάς σου θα μαζευτεί και δε θα θέλεις πολύ φαγητό για να χορτάσεις.

"Τούτο το γένος δε σώζεται άνευ προσευχής και νηστείας" λέει το αψευδές στόμα του Κυρίου. Νηστεία,

Η μόνη χαρά της ζωής

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

 

Η ΜΟΝΗ ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΝΤΟΣ ΜΟΥ

 «Καθαρώτατο ήλιο επρομηνούσε/ της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι./Σύγνεφο, καταχνιά δεν απερνούσε/ τ΄ουρανού σε κανένα από τα μέρη/ και από κεί κινημένο αργοφυσούσε/ τόσο γλυκύ στο πρόσωπο τ’ αέρι/ που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα/  «γλυκειά η ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα».

Με αυτά τα λόγια μιλάει για το Χριστό εντός μας, ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός . Η μόνη «ασυγνέφιαστη» χαρά της ζωής μας είναι ο Χριστός εντός μας. Χωρίς το Χριστό, η ανησυχία σκιάζει παντού  τη ζωή . Η βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί.  Ο Παύλος οδυνάται,  όσο να μορφωθεί μέσα μας ο Χριστός.

 Αυτός που πιστεύει με την καρδιά του και ομολογεί με το στόμα του ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Θεός, θα σωθεί λέει η Γραφή. Αυτό το νόημα έχει η έκφραση «με όλη μου την αγάπη». Όλη η αγάπη είναι του Θεού. Όλη η αγάπη είναι η ολοκλήρωση της αγάπης. Χωρίς την ολοκλήρωση της αγάπης, όλα τα πράγματα τα σκιάζει η ανησυχία. Η έκφραση «με όλη μου την αγάπη» σημαίνει επίσης ότι είναι η μόνη χαρά. Μόνο όταν ο Χριστός είναι μέσα μας δεν σκιάζει τη ζωή μας η ανησυχία.  Χωρίς το Χριστό, «ο θάνατος τολμάει να κλάψει εντός μας, ακόμα κι όταν γελάμε», γράφει ο ποιητής Ρίλκε στον Επίλογό του.  

«Ο θάνατος είναι μεγάλος. Είμαστε δικοί του κι όταν γελούμε./ Κι εκεί που θαρρούμε πως η ζωή μας ζώνει/ τολμά να κλάψει εντός μας.»

 Ανάμεσα σ’ αυτούς που έχουν την ελπίδα τους στο Χριστό και στους απελπισμένους, δε χωρεί αμφιβολία, ότι κερδισμένοι είναι αυτοί που ελπίζουν στο Χριστό και χαμένοι αυτοί που δεν ελπίζουν στο Χριστό.

Απόδειξη είναι το άγχος, η συναισθηματική κατάσταση που χαρακτηρίζεται κυριως από έντονη δυσφορία και οφείλεται σε φόβο ή ανησυχία για κάτι (Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής).

Αυτοί που ελπίζουν στο Χριστό, πιστεύουν ότι ο Χριστός δεν θα αφήσει να πάθουν κακό και δεν φοβούνται ούτε ανησυχούν για κάτι και γι’ αυτό δεν έχουν άγχος. 

Ενώ εκείνοι που δεν ελπίζουν στο Χριστό, επειδή δεν πιστεύουν ότι ο Θεός θα τους φυλάξει από κάθε κακό, έχουν άγχος.

Θα μπορούσε κάποιος να αντιτείνει, πως αν και δεν πιστεύει στο Θεό, δεν φοβάται ούτε ανησυχεί για τίποτε. Η αντίρρηση αυτή δεν ευσταθεί, διότι  το άγχος δεν έχει πάντοτε φανερές αιτίες ούτε εκδηλώσεις.  Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι γιατροί διαγιγνώσκουν συμπτώματα άγχους, αν και δεν υπάρχουν  φανερές αιτίες.

 Ο εχθρός είναι πάντα ύπουλος, όταν επιβουλεύεται, ό,τι πιο πολύτιμο έχει ένας άνθρωπος ή ένας λαός, την πνευματικότητα και την ελευθερία .Πώς θα υπερασπίσουμε την πνευματική ζωή οι Έλληνες την εποχή αυτή, που η πνευματικότητα είναι υπό διωγμόν; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό βρίσκεται στα λόγια του Κυρίου Ιησού: «Να ζείτε στον κόσμο, αλλά να μην είσαστε από τα στοιχεία του κόσμου», που σημαίνουν, να μην χρησιμοποιούμε τις μεθόδους του κόσμου. «Ακόμα κι αν δεν πιστεύει κανείς στην πνευματική ζωή, η πνευματική ζωή είναι πολυτιμότερη. Ακόμα κι αν πάψουν να υπάρχουν άνθρωποι που να πιστεύουν στην αγάπη, η αγάπη δε χάνει την αξία της»..(Ειρήνη Βρης, Ινδιάνικη Σοφία, Εκδόσεις Πανός, Αθήνα 1998).

Οι αρχαίοι πρόγονοί μας είναι ευτυχισμένοι όταν υπερασπίζονται την πατρίδα τους, γιατί αγαπούν την πατρίδα τους περισσότερο κι απ΄ τη ζωή τους και τη ζωή των δικών τους. Οι Άγιοι Μάρτυρες της Εκκλησίας μας δέχτηκαν το μαρτύριο, για να μην προδώσουν την πίστη τους στο Χριστό. Οι απλοί άνθρωποι του λαού μας είναι ευτυχισμένοι όταν είναι ελεύθεροι να αγωνίζονται για το ψωμί τους. «Καλύτερα να περιμένετε τα ποτάμια να κυλήσουν προς τα πίσω παρά άνθρωπος που γεννήθηκε ελεύθερος να είναι ευχαριστημένος όταν φυλακιστεί και του στερήσουν την ελευθερία να πηγαίνει όπου θέλει». Ή όταν η κοσμική εξουσία του συμπεριφέρεται σαν να μην μπορεί να κρίνει και να εκλέγει, παρά μόνο να ακολουθεί.

 

 

 

 

"Ιερά σφάγια"

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

"Κύριος εισακούσατέ μοι

εν τω κεκραγέναι με προς Αυτόν" (Δαβίδ)

Ο Κύριος θα μας εισακούσει, αν το ζητήσουμε.

Δε θα μας ακούσει με το ζόρι.

Η χάρη του Χριστού είναι πολύ λεπτή,

για να ασκεί βία εις βάρος μας.

Ο Χριστός λατρεύεται "ως σφαγμένο αρνίον".

Τί σημαίνει αυτό;

Σημαίνει ο Χριστός κατήργησε τις θυσίες των άλλων.

Πρόσφερε θυσία τον εαυτό Του.

Κατέστησε ανενεργό τον θυματοποιητικό μηχανισμό.

Το Ευαγέλιο μας λέει, πως δεν υπάρχουν "ιερά σφάγια", δηλαδή θύματα για "ιερό σκοπό".

Αυτό σημαίνει να μην αφήσουμε να μας μετατρέψουν σε "ιερά σφάγια" δηλαδή σε "θύματα για δήθεν ιερό σκοπό".

MLVARDOS.BLOGSPOT.COM

"

Η ΠΤΩΣΗ ΚΑΙ Η ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η πτώση των πρωτοπλάστων και η συνέπειά της, η σχιζοφρένεια, επαναλαμβάνεται σε κάθε άνθρωπο, ο οποίος μεταξύ της τήρησης των Εντολών και της σχιζοφρένειας, διαλέγει τη σχιζοφρένεια.

Να πώς έχει η ιστορία της έξωσης από τον παράδεισο της θεϊκής παρρησίας και της πτώσης στην μέριμνα , και τέλος η επιστροφή στο Θεό, όπως η επιστροφή του ασώτου στον πατέρα.

Σύμφωνα , λοιπόν, με τη Γραφή:

"δικαιωθέντες εκ πίστεως, ειρήνην έχομεν προς τον Θεόν, δια του Κυρίου ΙΗσού Χριστού (Ρωμ.Ε', 1-11).

Θα μου πείτε, τί τη θέλω εγώ την πίστη στο Χριστό και την ειρήνη με το Θεό;

Σου απαντώ: το ότι γονάτισε η ανθρωπότητα και υποτάχθηκε στο φόβο, αποδεικνύει ότι χωρίς την πίστη στο Χριστό και στην ειρήνη με το Θεό, δεν πάς μακριά. Δεν ξερεις αύριο, πώς θα χειριστεί ο εχθρός το φόβο σου και τί θα σου ζητήσει να κάνεις.

Ένας σύγχρονος Εβραίος φιλόσοφος λέει, πως ο αιώνας που έρχεται, αν δεν είναι χριστιανικός, δεν θα υπάρξει. .

Κι αν δεις την πίστη του Εβραίου Παστερνάκ* στο Χριστό, και την αγάπη του, θα πεις, ότι εμείς δεν έχουμε τόση αγάπη και δεν εκτιμάμαι όσο πρέπει το ότι είμαστε ορθόδοξοι χριστιανοί.

_________________________

*Ρώσο-εβραίος βραβευμένος με Νόμπελ ποιητής.

1

 

Τα παιδικά μου χρόνια τά 'ζασα στη Δεσκάτη

Τα παιδικά μου χρόνια τά 'ζησα στην κωμόπολη της Δεσκάτης. . Θυμάμαι τώρα, ύστερα από πολλά χρόνια, τους ανθρώπους της και αναρωτιέμαι, από που αντλούσαν τον πολιτισμό τους και την εσωτερική τους καλλιέργεια. Από την Εκκλησία προφανώς. Η Δεσκάτη βρισκόταν στα σύνορα που χώριζαν τη παλιά Ελλάδα με τη νέα. Ο κόσμος δεν είχε σε μεγάλη εκτίμηση τους παλιοελλαδίτες. Ίσως γιατί ένιωθε εγκαταλειμμένος στην τελευταία άκρη της Ελλόδος. Η Δεσκάτη ήταν μια κωμόπολη πέντε χιλιάδων κατοίκων. Διέθετε όλες της δημόσιες υπηρεσίες, και παλιά, ηταν έδρα Ιεράς Μητροπόλεως.

Ο κόσμος έιδινε αξία στο ήθος και στην ποιότητα του κάθε ανθρώπου, στο ποιός ήταν ο καθένας, ως οντότητα, ποιά ΄,ηταν η προσφορά του στην οικογένεια, στην κοινωνία , ποιό ήταν το παράδειγμα, που έδινε ,για να το μιμηθούν οι άλλοι. Ποιά ήταν η αποδοχή του από μέρους της κοινότητας με βάση το βίο και την πολιτεία του. Με λίγα λόγια , τί προσέφερε αυτός ό άνθρωπος. Ποιό είναι το έργο του που άφησε πίσω του.

ΈΤσι κάθε φορά, που έλεγες κάτι στους άλλους, θα σου απαντούσαν, "ποιός το λέει αυτό"; Δεν ήταν ο λόγος ανεξάρτητος από τον άνθρωπο.. Από τον θησαυρό της καρδίας μιλεί η γλώσσα, διδάσκει η Εκκλησία.

 

Ο Σωκράτης ήπιε το κώνειο

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ο Σωκράτης , ήπιε το κώνειο. Πίστευε ότι δεν αξίζει να ζεις ως "καραγκιόζης", Ο άνθρωπος πρέπει να εξετάζει τη ζωή του, για να μη γίνεται χαμαιλέων.

Ο χαμαιλέων προσαρμόζει το χρώμα του δέρματός του στο χρώμα του περιβάλλοντος. Ο άνθρωπος-χαμαιλέων δεν αλλάζει το χρώμα του Αλλάζει την ψυχή του.

Τί διδάσκονται τα παιδιά του ανθρώπου -χαμαιλέοντα, με το παράδειγμά του; Γιατί εμποδίζουν την Ελληνική Γλώσσα, με τη διαίρεσή της σε αρχαία, μεσαιωνική, νεώτερη, δημοτική κ.α΄; Δεν είναι η γλώσσα η Ελληνική μία και ενιαία; Γιατί εμποδίζουν τους πιστούς να εκκλησιάζονται;

Αντί να ανεβάσουν τον κόσμο στο πνευματικό επίπεδο, χαμηλώνουν το πνευματικό επίπεδο, οι φίλοι του λαού!

Ο κόσμος όμως ξέρει από την πείρα του, πως όταν οι άρχοντες αγαπούν τους λαούς, οι λαοί είναι ευτυχισμένοι.

Γιατί τα έθνη βογγούν; Γιατί οι λαοί στενάζουν; Γιατί επαναλαμβάνουν ένα μάτιαιο πράγμα; (robert lax, sea an sky).

ΕΛΠΙΖΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΙ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ανάμεσα σ’ αυτούς που έχουν την ελπίδα τους στο Χριστό και στους απελπισμένους, δε χωρεί αμφιβολία, ότι κερδισμένοι είναι αυτοί που ελπίζουν στο Χριστό και χαμένοι αυτοί που δεν ελπίζουν στο Χριστό.

Απόδειξη είναι το άγχος, η συναισθηματική κατάσταση που χαρακτηρίζεται κυριως από έντονη δυσφορία και οφείλεται σε φόβο ή ανησυχία για κάτι (Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής).

Αυτοί που ελπίζουν στο Χριστό, πιστεύουν ότι ο Χριστός δεν θα αφήσει να πάθουν κακό και δεν φοβούνται ούτε ανησυχούν για κάτι και γι’ αυτό δεν έχουν άγχος.  

Ενώ εκείνοι που δεν ελπίζουν στο Χριστό, επειδή δεν πιστεύουν ότι ο Θεός θα τους φυλάξει από κάθε κακό, έχουν άγχος.

Θα μπορούσε κάποιος να αντιτείνει, πως αν και δεν πιστεύει στο Θεό, δεν φοβάται ούτε ανησυχεί για τίποτε.

Η αντίρρηση αυτή δεν ευσταθεί, διότι  το άγχος δεν έχει πάντοτε φανερές αιτίες ούτε εκδηλώσεις.  Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι γιατροί διαγιγνώσκουν συμπτώματα άγχους, αν και δεν υπάρχουν  φανερές αιτίες.

 

Νοερά προσευχή υπέρ των άλλων

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

 Η νοερά προσευχή γίνεται με το νου, δηλαδή με την καρδιά. Νους , καρδιά, πνεύμα, έχουν την ίδια σημασία. Η νοερά προσευχή  δε γίνεται με το μυαλό (διάνοια).

Στην καρδιά η νοερά προσευχή όπως και η  αγάπη είναι ενιαία. Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν, είναι η Εντολή.  Το ίδιο και στην νοερά προσευχή, προσευχόμενοι για τον εαυτό μας, προσευχόμαστε και για τους άλλους  Κύριε ελέησόν με σημαίνει Κύριε ελέησον σύμπαντα κόσμο σου.  

Στην νοερά προσευχή προσεύχεται ο νους και είναι επόμενο να προσεύχεται και υπέρ αυτών που είναι στο νου. Όταν λέμε σε κάποιον «σε έχω στο νου μου», σημαίνει  ότι τον αγαπάμε. Συνεπώς δεν είναι απαραίτητο ο νους  να μνημονεύει στην προσευχή του τα ονόματα των άλλων. Η προσευχή μας είναι υπέρ του σύμπαντος κόσμου.  Όταν αναφέρουμε ονόματα σημαίνει ότι θέλουμε να έχουμε την αίσθηση της παρουσίας των αγαπημένων προσώπων  υπέρ των οποίων προσευχόμαστε. Το όνομα είναι η αίσθηση της παρουσίας τους.(nomen e omem).  

Στην προσευχή υπέρ των άλλων ισχύει ό,τι και στην αγάπη των άλλων. Δεν εννοούμε την ανύπαρκτη γενική, διανοητική «αγάπη». Δεν αγαπάμε γενικά και αόριστα ένα κάποιον άνθρωπο, αλλά ένα συγκεκριμένο άνθρωπο. Η προσευχή υπέρ των άλλων όπως και η αγάπη είναι καθολική, δεν γίνεται με τη διάνοια, αλλά με την καρδιά .

Η Εκκλησία στην προσευχή υπέρ των άλλων, όταν δεν μνημονεύει κύρια όνοματα, μνημονεύει το επίθετο «δούλοι του Θεού». Ο άγιος Παϊσιος λέει πως προσευχόμενοι υπέρ των άλλων, μπορούμε  στην αρχή μόνον της νοεράς προσευχής να λέμε ονόματα.   

                 

ΓΙΑΤΙ δεν εκδίδει χρήμα το κράτος και το δανείζεται απ΄ τις τράπεζες;

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου 

ΓΙΑΤΙ  δεν εκδίδει χρήμα το κράτος, και το δανείζεται απ΄ τις ιδιωτικές τράπεζες και μάλιστα με τόκο; 

Διότι το κράτος, όταν δεν ξεπληρώνονται τα δάνεια,  δεν προβαίνει σε κατασχέσεις της ακίνητης περιουσίας των οφειλετών, με την ίδια ευκολία που το κάνει  ο τραπεζίτης.  

Το χρήμα το δημιουργεί ο τραπεζίτης εκ του μηδενός με τα έντοκα δάνεια . Ο τραπεζίτης δημιουργεί το ισόποσο χρήμα που αντιστοιχεί στα έντοκα δάνεια που συνάπτει με τους δανειολήπτες. Όχι δάνειο όχι χρήμα. Δέκα δολάρια δάνειο, δέκα δολάρια χρήμα , συν τους τόκους.

Θα μπορούσε να εκδίδει το κράτος το χρήμα, αν είχε τη σκληρότητα του τραπεζίτη και δεν ήταν επιεικές με τους οφειλέτες που βρίσκονται σε πραγματική αδυναμία εξοφλήσεως των δανείων τους.

MLVARDOSPOT.BLOGSPOT.COM  

ΕΦΙΑΛΤΗΣ

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

"ωσεί ενύπνιον εξεγειρομένου/ κύριε, εν τη πόλει σου την εικόνα αυτών εξουδενώσεις"

Ένας φοβερός εφιάλτης και μάλιστα αρκετά επίκαιρος είναι να δεις στον ύπνο σου ότι στερήθηκες από κάθε πόρο ζωής. Πώς θα ζής; Να εργαστείς δεν μπορείς. Να ζητιανέψεις ντρέπεσαι. Τί μένει; Να μετανιώσεις πικρά , που δεν είχες μοναδικό στήριγμά σου τον Κύριο και Θεό σου.

Τί συνέβη και ακόμα και στα όνειρά σου είσαι μόνος και αβοήθητος; Στην εμπειρία σου αυτή βιώνεις τα λόγια της Παραβολής του Ιησού στην Παραβολή των ταλάντων. Φαίνεται ότι έκρυψες το τάλαντο που έλαβες και το έχασες κι αυτό.

Τί είναι το κρύψιμο της χάρης που λάβαμε απ΄ το Θεό; Τί άλλο από το αίσθημα της ιδιοτέλειας. Η χάρη , λέει η Γραφή, τρέχει και δοξάζεται. Μεταδίδεται, δηλαδή, στους άλλους. Αν την "τσιγκουνευτούμε", παθαίνει βραχυκύκλωμα.

Μέχρι να εξηγήσω έτσι την παραβολή των ταλάντων, δεν καταλάβαινα, γιατί η ιδιοτέλεια καταντάει στο τέλος πίκρα και σκοτάδι. "Πάρτε του, λεει η Παραβολή, το τάλαντο και δώστε το σ' αυτόν που έχει τα δέκα. Αυτόν δε που το έκρυψε πετάξτε τον έξω στο σκοτάδι το εξώτερο, εκεί όπου είναι κλάμα και τρίξιμο δοντιών.

Τί μπορούμε να κάνουμε άραγε, όταν ξυπνήσουμε από αυτόν τον εφιάλτη; Νομίζω ότι αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι αυτό που έκανε ο Δαβίδ, όταν έζησε παρόμοιες καταστάσεις. Ο Δαβίδ είπε στον εαυτό του:

Ως αγαθός τω Ισραήλ ο Θεός, τοις ευθέσι τη καρδία./ εμού δε παρά μικρόν εσαλεύθησαν οι πόδες,/ παρ' ολίγον εξεχύθη τα διαβήματά μου./ ότι εζήλωσα επί τοις ανόμοις, ειρήνη μαρτωλών θεωρών./ ότι ουκ έστιν ανάνευσις εν τω θανάτω αυτών,/ και στερέωμα εν τη μάστιγι αυτών. (...) διενενοήθησαν και ελάλησαν εν πονηρία (...) πώς εγένοντο εις ερήμωσιν; / εμοί δε το προσκολλάσθαι τω κυρίω αγαθόν εστίν./τίθεσθαι εν τω κυρίω την ελπίδα μου." (Ψαλμ.ΟΒ' (72)

Ο αγαπών τον Θεόν δεν είναι μοιρολάτρης

Ο αγαπών τον Θεόν δεν είναι μοιρολάτρης και μεμψίμοιρος. Δεν κλαίγεται με αυτό που χάνει.

Γιατί άραγε;

Θα το καταλάβουμε καλύτερα με το αντίθετο στη λύπη, με τη χαρά.

Ο αγαπών τον Θεόν νιώθει ολοκληρωμένη τη χαρά του που ο Θεός τον ξέρει.

'Ετσι καταλαβαίνω τα λόγια του Αποστόλου Παύλου προς τους Γαλάτες που τους επιπλήττει, που ενώ γνωρίζουν το Θεό και μάλλον, ενω ο Θεός τους γνωρίζει, αυτοί γίνονται δούλοι στα ασθενή και αδύνατα στοιχεία.

MLVARDOS.BLOGSPOT.COM

Ο καπιταλισμός στην καρδιά μας

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου  

Η σημερινή καπιταλιστική κοινωνία έχει ως βάση της το χρήμα και την εξουσία. Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, από προσωπικές μετατράπηκαν σε ατομικές, απρόσωπες, κυρίως οικονομικές ή για να το πούμε καλλίτερα εμπορικές, με μεγάλο συντελεστή ιδιοτέλειας. Το δούναι και λαβείν του εμπορίου, έχει περάσει από το κατάστρωμα του χαρακτήρα στα αμπάρια της προσωπικότητας. Συνέπεια αυτής της διαπροσωπικής μεταλλαγμένης σχέσης μεταξύ των ανθρώπων (ατόμων) είναι η ταυτόχρονη μετάλλαξη της ίδιας της προσωπικότητάς τους.

Η προϊοντική νοοτροπία του πάρε δώσε, της εμπορίας των βιολογικών αναγκών, έχει περάσει στην ψυχολογία του ανθρώπου, ως μια πάγια συναισθηματική συμπεριφορική. Στις σημερινές καταναλωτικές κοινωνίες φαίνεται καθαρά, πόσο πολύ επηρεάζει τις ανθρώπινες σχέσεις αυτή η λογική του εμπορίου, του πάρε δώσε. Από την φιλία (τι μου δίνεις για να σου δώσω) μέχρι τον γονέα που προσπαθεί να δώσει κίνητρα στο παιδί του (διάβασε και θα σου αγοράσω ποδήλατο), μέχρι και τις βαθύτερες αγαπητικές σχέσεις, όπου η δοσοληψία έχει μεγαλύτερη διακριτικότητα, ωστόσο δεν παύει να καθορίζει την ένταση, την διάρκεια και την ποιότητα των σχέσεων αυτών. Η προσμονή ή ακόμη και η ευκόλως εννοούμενη απαίτηση της ανταπόδοσης της αγάπης, αν δεν καλυφθεί, τότε η διάλυση της σχέσης είναι αναπόφευκτη.

Είναι κατανοητό έως ολοφάνερο πλέον, πως όσο βλέπουμε τις σχέσεις μας ως εμπορικές, ως μια αέναη υποχρέωση δοσοληψιών, αποκλείεται να βιώσουμε την ευτυχία, την χαρά της ύπαρξής μας, την πραγματική ελευθερία. Αυτό προσπαθεί εδώ και καιρό να μας πει και η εκκλησία, μέσα από τους βίους των αγίων της, όταν μας μιλάει για τα πάθη μας και τους πειρασμούς που πρέπει να ξεπεράσουμε κατά την διάρκεια της ζωής μας ώστε να ελευθερωθούμε από την αμαρτία (αστοχία).

Η ποιότητα και η αυθεντικότητα, των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων, καθορίζεται από την αγάπη μεταξύ τους, συνεπώς από την ένταση της πίστης μας στον Θεό. Η πίστη μας στον Θεό, εκτός από το να εντείνει την αγάπη μας προς τον συνάνθρωπο, μας διδάσκει ότι η σχέση μας μαζί του δεν είναι μια δοσοληψία, αλλά ένα μοίρασμα συναισθημάτων το οποίο γίνεται με το μυαλό, με την καρδιά και με την βούληση, δηλαδή με όλο μας το είναι.

Την αγάπη όταν την δίνεις στον άλλον, δεν την χάνεις, αλλά την μοιράζεσαι. Και όση περισσότερη δίνεις, τόσο περισσότερη η έντασή της, τόσο περισσότερο περιβάλλεσαι από αυτήν. Ακριβώς γιαυτό λέμε ότι η αγάπη είναι φωτιά. Όταν έχεις μια φλόγα μπορείς να ανάψεις άλλη μια, χωρίς να σβήσει η πρώτη, και όσες περισσότερες ανάψεις τόσο περισσότερες φλόγες υπάρχουν. Στο τέλος μπορείς να ανάψεις μια ολόκληρη πυρκαγιά. Αυτό είναι η πραγματική αγαπητική σχέση. Αυτή πρέπει να είναι. Μια μεγάλη, δυνατή και διαρκής πυρκαγιά. Αυτή την αγάπη θέλει ο Θεός να μοιραστεί μαζί μας και όχι τον εμπορικό συναισθηματισμό, όχι την μετριότητα μιας άψυχης, απρόσωπης και μίζερης δοσοληψίας.